Χρόνια Πολλά σε όλους - Πολλές ευχές για το Ταχυδρομείο μας

Σήμερα εορτή του Οσίου Ζήνωνα γιορτάζουμε - γιορτάζει το Ταχυδρομείο - γιορτάζουν οι Ταχυδρομικοί - να συμβάλλουμε όλοι να έλθουν καλύτερες μέρες για τα ΕΛ.ΤΑ..

Προστάτης των Ταχυδρομικών

Ο όσιος Ζήνων καταγόταν από τήν Καππαδοκία καί έζησε τόν 4ο αιώνα μ.Χ. Εργάσθηκε γιά αρκετά χρόνια ως διακοσμητής τών επιστολών τού βασιλέως Ουάλη, δηλαδή, ήταν κατά κάποιον τρόπο ταχυδρομικός υπάλληλος καί γι’ αυτό οι εργαζόμενοι στά Ταχυδρομεία τής χώρας μας τιμούν τήν μνήμη του καί τόν ευλαβούνται ως προστάτη τους. Βέβαια, τήν εποχή εκείνη δέν υπήρχαν οργανωμένα Ταχυδρομεία, ωστόσο όμως αρκετοί ....άνθρωποι ασχολούνταν μέ τήν διακίνηση τών επιστολών, οι οποίες ήσαν τότε τό βασικό μέσο επικοινωνίας τών ανθρώπων μέ τά αγαπημένα τους πρόσωπα, πού βρίσκονταν σέ μακρινά μέρη.
Μετά τόν θάνατο τού Ουάλη ο όσιος Ζήνων ενδύθηκε τό μοναχικό σχήμα καί ακολούθησε τόν ασκητικό τρόπο ζωής. Έζησε δέ γιά μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα σέ έναν τάφο προσευχόμενος. Κάποτε επέδραμαν κακοποιοί μέ σκοπό νά ληστέψουν τούς μοναχούς, πού βρίσκονταν στήν περιοχή εκείνη στήν οποία αθλείτο καί ο όσιος, καί προξένησαν μεγάλες καταστροφές. Τόν όσιο Ζήνωνα όμως δέν τόν έβλαψαν, επειδή όταν πλησίασαν στό κελλί του τυφλώθηκαν ξαφνικά καί έτσι δέν μπόρεσαν νά αντιληφθούν τήν παρουσία του.
Ο όσιος Ζήνων «ετελειώθη εν ειρήνη» σέ βαθειά γεράματα.
Ο βίος καί η πολιτεία του μάς δίνουν τήν αφορμή νά τονίσουμε τά ακόλουθα:
Πρώτον. Τό έργο τού ευπρεπιστού τών επιστολών τήν εποχή εκείνη δέν τό ανέθεταν οι αποστολείς τών επιστολών στόν οποιονδήποτε, αλλά σέ πρόσωπα τής απολύτου εμπιστοσύνης τους, επειδή απαιτούσε υπευθυνότητα καί εχεμύθεια. Τό ίδιο ασφαλώς συνέβαινε καί μέ τούς διακινητάς τών επιστολών, τών οποίων άλλωστε τό έργο ήταν δυσκολότερο καί ανετίθετο καί αυτό σέ ανθρώπους οικείους τών αποστολέων, πού γνώριζαν πρόσωπα καί πράγματα, αλλά καί τά συντομότερα καί ασφαλέστερα περάσματα γιά νά πάνε στόν προορισμό τους. Περιττόν νά λεχθή ότι οι γραμματοκομιστές τίς περισσότερες φορές μετακινούντο πεζοί καί γι’ αυτό τά γράμματα έφθαναν στούς παραλήπτες μέ μεγάλη καθυστέρηση. Καί όταν επρόκειτο γιά προσκλήσεις προκειμένου νά παρευρεθούν οι παραλήπτες σέ συγκεκριμένο μέρος μέ αφορμή κάποιο γεγονός, όπως π. χ. συνέβαινε στίς Ιερές Μητροπόλεις μέ τήν αποστολή προσκλήσεως εκ μέρους τού Μητροπολίτου πρός τούς Επισκόπους ή τούς Κληρικούς τής Επαρχίας του, γιά νά παρευρεθούν σέ σύναξη ή σέ πανηγύρι, τότε έπρεπε νά αποσταλούν πρίν από πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, διαφορετικά δέν θά ήταν δυνατόν νά προλάβουν οι παραλήπτες τής προσκλήσεως νά είναι παρόντες. Σίγουρα οι δυσκολίες ήσαν πολλές καί μεγάλες καί τό έργο τών ευπρεπιστών τών γραμμάτων ήταν υπεύθυνο, αλλά καί τό έργο τών γραμματοκομιστών επίσης υπέυθυνο καί επικίνδυνο.
Μέ τήν πάροδο, όμως, τών ετών τά πράγματα άλλαξαν, μάλιστα σέ τέτοιο βαθμό πού δυσκολευόμαστε νά αντιληφθούμε σέ όλη της τήν έκταση τήν κατάσταση πού επικρατούσε τότε. Σήμερα υπάρχουν τά Ταχυδρομεία καί οι γραμματοκομιστές είναι υπάλληλοι συγκεκριμένης υπηρεσίας καί μεταφέρουν επιστολές, δέματα καί χρήματα, μέ μεγάλη ευκολία, μέ τά σύγχρονα μεταφορικά μέσα. Κίνδυνοι, βεβαίως, υπάρχουν καί σήμερα, αλλά φυσικά λιγότεροι. Τά πράγματα, όσον αφορά τήν επικοινωνία μεταξύ τών ανθρώπων, έχουν απλουστευθή καί η επιστολή έπαψε νά είναι τό μοναδικό μέσο επικοινωνίας. Πρέπει, όμως, νά τονισθή ότι οι επιστολές ήσαν κάτι περισσότερο από μέσον επικοινωνίας, αφού κάποιες από αυτές είναι λογοτεχνικά αριστουργήματα, καθώς καί ιστορικά μνημεία καί αποτελούν, διαχρονικά, πηγές γιά τούς ερευνητές διαφόρων θεμάτων. Παρέχουν δέ πληροφορίες πού έχουν σχέση μέ τόν πολιτισμό, τήν γεωγραφία, τήν αρχιτεκονική κ.λ.π. Επίσης, πολλές από τίς επιστολές τών Αγίων αποτελούν θεολογικές πραγματείες, αλλά, όπως είναι γνωστόν καί τά βιβλία τής Καινής Διαθήκης, τά 21 από τά 27, είναι επιστολές.
Δεύτερον. Στίς μεταπτωτικές κοινωνίες πάντοτε υπήρχαν καί υπάρχουν κακοποιοί καί απατεώνες κάθε μορφής καί είδους, αλλά καί θά εξακολουθούν νά υπάρχουν μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία τού Χριστού, οπότε θά χωρισθούν τά «πρόβατα» από τά «ερίφια». Σέ κάθε εποχή αλλάζει απλώς ο τρόπος μέ τόν οποίο δρούν καί κινούνται. Σήμερα οι περισσότεροι από αυτούς είναι άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας, ευϋπόληπτοι πολίτες, «καθώς πρέπει» κύριοι μέ «κοστούμι καί γραβάτα». Καί μπορεί νά τούς δώση κανείς διάφορα ονόματα, ανάλογα μέ τό «έργο» πού επιτελούν, όπως π. χ. τοκογλύφοι, μαυραγορίτες, εκμεταλλευτές τού πόνου καί τής ανάγκης τών συνανθρώπων τους, εξαγοραστές συνειδήσεων, εξευτελιστές τής ανθρώπινης αξιοπρέπειας κ.λ.π. Ιδιαίτερα δέ σέ εποχές δύσκολες, όπως είναι αυτή πού διερχόμεθα, όπου υπάρχει οικονομοική κρίση καί κυρίως κρίση αξιών καί προτύπων, οι παντός είδους επιτήδειοι καί εκμεταλλευτές «εργάζονται» καί δρούν ανενόχλητοι. Καί οι απλοί καί αδύναμοι άνθρωποι, από τήν άποψη κοσμικής δύναμης καί εξουσίας, παραμένουν εντελώς ανυπεράσπιστοι καί απροστάτευτοι. Τό χειρότερο, όμως, είναι ότι τίς περισσότερες φορές κινδυνεύουν από εκείνους οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι μέ τό έργο καί τό καθήκον νά τούς προστατεύουν καί νά φροντίζουν γιά τήν διαφύλαξη τών δικαιωμάτων τους καί τής αξιοπρέπειάς τους.
Είναι καιρός, όμως, νά αφυπνισθούμε καί νά μάθουμε νά μήν στηρίζουμε τίς ελπίδες μας στούς ισχυρούς τής ημέρας, καθώς καί στά χρήματα, τά κτήματα καί γενικώς στά υλικά αγαθά, αλλά στόν ζώντα Θεό, τήν Παναγία Μητέρα Του καί τούς φίλους Του τούς Αγίους, οι οποίοι δέν πρόκειται ποτέ νά μάς απογοητεύσουν. Όταν ο άνθρωπος εμπιστεύεται τόν εαυτό του στήν πρόνοια καί τήν αγάπη τού Θεού, τότε μέ τόν τρόπο τής ζωής του ενδύεται τήν πανοπλία τού Θεού καί γι’ αυτό μπορεί νά αντιστέκεται στίς επιθέσεις τού διαβόλου καί νά αποφεύγη τίς ενέδρες καί τίς παγίδες του, τίς οποίες στήνει μέσω διεστραμμένων ανθρώπων, πού χρησιμοποιεί ως όργανά του.
Τά υλικά αγαθά είναι απαραίτητα γιά τήν επιβίωση τού ανθρώπου επάνω στήν γή, αλλά ο αληθινός καί αναφαίρετος πλούτος ευρίσκεται μέσα στήν καρδιά, τού ανθρώπου εκείνου, ο οποίος αναγεννήθηκε από τήν Χάρη τού Αγίου Πνεύματος. Καί, βέβαια, φροντίζει καί κρύβει επιμελώς αυτόν τόν πλούτο στό βάθος τής καρδιάς του, αλλά μέ τήν αρχοντική του αγάπη, παρά τήν υλική του φτώχεια, πλουτίζει πολλούς, αφού τούς μεταγγίζει δύναμη, χαρά, ειρήνη, αγάπη καί αληθινή παρηγοριά.

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Πηγή:http://blogs.sch.gr