Έχω την αίσθηση πως παρα-ασχοληθήκαμε με τις αξιολογήσεις των διοικητικών υπαλλήλων και την στελέχωση των θέσεων ευθύνης τον τελευταίο καιρό.
Την ώρα που υπάρχουν σοβαρότατα προβλήματα (εργασιακό, ασφαλιστικό, μειώσεις μισθών, ακρίβεια κλπ) που απασχολούν τους συναδέλφους, αλλά και το ίδιο το μέλλον του ΕΛΤΑ διαμορφώνεται δυσοίωνο, με την ιδιωτικοποίηση του επί θύρας, μάλλον αποτελεί πολυτέλεια να συνεχίζουμε να ασχολούμαστε με την στελέχωση, που εν τέλει σε ένα βαθμό μπορεί και να προκαλεί τους συναδέλφους των λοιπών κλάδων.
Με το σημερινό κείμενο θα προσπαθήσω να κλείσω αυτόν το κύκλο των αναρτήσεων, έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ.
Ολοκληρώθηκαν λοιπόν, πριν λίγες ημέρες οι αξιολογήσεις των διοικητικών υπαλλήλων στα ΕΛΤΑ για την στελέχωση των θέσεων ευθύνης επιπέδου διεύθυνσης και τομέα.
Συμπερασματικά, με καθαρό μυαλό και όσο μπορώ αντικειμενικά, θα προσεγγίσω το σύστημα στελέχωσης και τις επιλογές που έγιναν.
Η έμπνευση και η δημιουργία της στελέχωσης πριν 12 χρόνια σηματοδότησε μια...
σοβαρή θετική αλλαγή στην υπηρεσιακή εξέλιξη των διοικητικών υπαλλήλων στα ΕΛΤΑ και τα πρώτα έξι χρόνια εφαρμογής του έδειξε πως θα μπορούσε να είναι δίκαιη και αξιοκρατική.
σοβαρή θετική αλλαγή στην υπηρεσιακή εξέλιξη των διοικητικών υπαλλήλων στα ΕΛΤΑ και τα πρώτα έξι χρόνια εφαρμογής του έδειξε πως θα μπορούσε να είναι δίκαιη και αξιοκρατική.
Έγινε μια μεγάλη προσπάθεια απεγκλωβισμού από τον τρόπο που γινόταν μέχρι τότε οι προαγωγές, τότε που ερχόταν η λίστα των εκλεκτών του εκάστοτε υπουργού και των ρουσφετιών των βουλευτών και έδωσε την δυνατότητα αξιοποίησης πολλών υπηρεσιακών στελεχών που ενώ είχαν τα προσόντα, δεν είχαν «την σχετική πρόσβαση στο ρουσφέτι».
Και τότε υπήρξαν πολλά προβλήματα, γιατί το κατεστημένο δεν γίνεται να αλλάξει από την μια μέρα στην άλλη.
Δυστυχώς όσοι έχουν μάθει να κάνουν τη «δουλειά» τους με τον βουλευτή ή τον συνδικαλιστή, δεν μπορούν να το ξεπεράσουν εύκολα και να δεχτούν ένα αντικειμενικό σύστημα αξιολόγησης προσωπικού.
Στα πρώτα χρόνια εφαρμογής του συστήματος στελέχωσης, έγινε μεγάλη προσπάθεια να ξεπεραστούν αυτές οι αγκυλώσεις ώστε να επιλέγονται οι καταλληλότεροι συνάδελφοι για την κάθε θέση, χωρίς αυτό να επιτυγχάνεται πάντοτε.
Υπήρξε αν θέλετε μια δεοντολογία και τήρηση κάποιων άγραφων κανόνων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον ακρογωνιαίο λίθο ανάπτυξης ενός αντικειμενικού συστήματος αξιολόγησης του προσωπικού του οργανισμού.
Για παράδειγμα, «κανείς υποψήφιος δεν βαθμολογείτο στη συνέντευξη με λιγότερα από 50 μόρια ». Σήμερα μαθαίνω, πως προκειμένου να επιλεγούν οι αρεστοί, στην συνέντευξη μπαίνουν βαθμολογίες με 5, 10 και 15 μόρια.
Είναι σαφές πως το χειρότερο σύστημα αξιολόγησης προσωπικού γίνεται δίκαιο και αντικειμενικό, όταν οι άνθρωποι που το υπηρετούν το πιστεύουν και το στηρίζουν. Αν οι ίδιοι οι συντελεστές που το δημιούργησαν δεν το σέβονται και το χρησιμοποιούν ανάλογα με το πώς τους βολεύει, το καλύτερο σύστημα αξιολόγησης καταντά κουρελόχαρτο.
Πάντα υπήρχαν προβλήματα και πολλοί αξιόλογοι συνάδελφοι μπορεί να αισθανόταν την αδικία να τους πνίγει, όταν δεν επιλέγονταν σε κάποια θέση.
Σήμερα όμως το σύστημα στελέχωσης απαξιώθηκε τελείως και μετεξελίχτηκε σε ένα πολύ καλό συνδικαλιστικό εργαλείο επιλογής των εκλεχτών και ισοπέδωσης και απαξίωσης ικανών στελεχών που δεν πρόσκεινται, ή δεν προσκυνούν την πλειοψηφία. Δυστυχώς από τη λίστα του υπουργού περάσαμε στη λίστα του συνδικαλιστή, που συμπεριλαμβάνει όλα τα ρουσφέτια, απ’ όπου κι αν προέρχονται.
Εύγε μας!!
Φοβούμαι, πως ακόμη και τώρα η νέα διοίκηση δεν έχει συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό θέμα είναι η αξιοποίηση του κάθε εργαζόμενου στην πλέον κατάλληλη θέση, ανάλογα με τα προσόντα και τις εμπειρίες του, για να αποδώσει τα μέγιστα των δυνατοτήτων του.
Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί η παθητική στάση και ανοχή της απέναντι στις απροκάλυπτες απαιτήσεις και επιλογές του συνδικάτου, που κυριολεκτικά επέλεξε και επέβαλε(;) τους εκλεχτούς του για τις περισσότερες θέσεις ευθύνης. Πολλοί ήταν οι συνάδελφοι που γνώριζαν, ποιοι υποψήφιοι θα επιλεγούν, πριν ακόμη γίνουν οι αξιολογήσεις.
Τι μεγαλύτερο κτύπημα στην αξιοπιστία του συστήματος απ’ αυτό;;;
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν επελέγησαν και πολλοί ικανότατοι και έμπειροι συνάδελφοι.
Δεν γίνεται κύριοι - μέλη των επιτροπών αξιολόγησης να βαθμολογείτε με 10 και 15 μόρια έναν συνάδελφο που έχει 25 και 30 χρόνια εμπειρίας στα ΕΛΤΑ, είναι αντιδεοντολογικό. Και να το κάνει αυτό υπηρεσιακός παράγοντας, πάει στην ευχή, αλλά αν το έχει κάνει και ο εκπρόσωπος των εργαζόμενων;; ε τότε . . .
Δεν γίνεται κύριοι – μέλη των επιτροπών αξιολόγησης να παίρνει κάποιος υποψήφιος, προκειμένου να επιλεγεί σώνει και καλά, περισσότερα μόρια στην συνέντευξη, απ’ όσα συγκεντρώνει μαζί από ακαδημαϊκές γνώσεις και εμπειρία.
Η συνέντευξη βάσει του ΓΚΠ μπορεί ν’ αποτελεί το 30% της συνολικής βαθμολογίας ενός υποψηφίου.
Μπορείτε να μου πείτε πως επιλέχτηκε υποψήφιος που συγκέντρωνε λιγότερα από 130 μόρια στις ακαδημαϊκές γνώσεις και στην εμπειρία, ενώ δεν επιλέχτηκαν υποψήφιοι που συγκέντρωναν πάνω από 250 μόρια, στις ίδιες κατηγορίες;;;
Πόσα μόρια πήρε από την συνέντευξη ο πρώτος για να καλύψει την διαφορά των 120 και πλέον μορίων που έχει από τους δεύτερους;;;;
Κι αν του βάλατε άριστα, δηλαδή 150 μόρια στη συνέντευξη, όταν τα συνολικά μόρια του ήταν λιγότερα από 130 αυτό αποτελεί το 30% της συνολικής βαθμολογίας, που λέει ο ΓΚΠ;;;;;
Μήπως η βαθμολογία του στη συνέντευξη αποτελεί το 60% της συνολικής βαθμολογίας του;;;
Ποια δεοντολογία μπορεί να υπάρχει, όταν επιλέγεται σε θέση τομεάρχη συνάδελφος με μόλις επτά (7) χρόνια υπηρεσίας στα ΕΛΤΑ, και δεν επιλέγεται συνάδελφος με τριάντα χρόνια υπηρεσίας;;;
Κάποτε στις προαγωγές στα ΕΛΤΑ κάποιος μίλησε για τον πάτο του βαρελιού, σήμερα γιατί πρέπει να μιλήσουμε;;;
Θα ήταν πιο έντιμο να καταργηθεί το υπάρχον σύστημα και να γνωρίζουν εξ αρχής οι συνάδελφοι πως θα επιλέγονται οι εκλεκτοί του συνδικάτου, παρά να καλούνται για αξιολόγηση και να κρίνονται ως ανεπαρκείς.
Σίγουρα από τις επιτροπές αξιολόγησης επελέγησαν και ικανοί συνάδελφοι που δεν αμφισβητείται από κανέναν η υπηρεσιακή τους αξία και καλώς επελέγησαν.
Όμως υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που σημειώθηκαν τέρατα και σημεία και μεθοδεύσεις χωρίς προηγούμενο, με στόχο την υπηρεσιακή απαξίωση άξιων συναδέλφων, επειδή δεν στηρίζουν την πλειοψηφία.
Κάποτε θυμάμαι γινόταν μαραθώνιες συνεδριάσεις για να βρεθούν οι κατάλληλοι συνάδελφοι με το απαιτούμενο υπόβαθρο εμπειρίας και γνώσης για την ανάλογη θέση.
Σήμερα προκειμένου να βολέψουν τους αρεστούς, είτε εξωστράκισαν, είτε απέρριψαν ικανούς συναδέλφους με μεγάλη εμπειρία στις προκηρυσόμενες θέσεις.
Βέβαια και σήμερα μαθαίνω πως γίνονται μαραθώνιες συνεδριάσεις, αλλά για άλλο λόγο, γιατί απ’ ότι φαίνεται, δεν χωράνε όλα τα ρουσφέτια.
Δεν γίνεται κύριοι – μέλη των επιτροπών, σε πολλές περιπτώσεις να επιλέγετε συναδέλφους με μοναδικό προσόν το απολυτήριο λυκείου – την σχολή ΕΛΤΑ των 9 μηνών, σε θέσεις που διεκδικούσαν συνάδελφοι πτυχιούχοι Πανεπιστημίων σε σχετικό αντικείμενο, με τα ίδια ή και περισσότερα χρόνια υπηρεσίας, μεγαλύτερη εμπειρία και σχεδόν διπλάσια μόρια από τους εκλεχτούς σας.
Το θέμα μπορεί να είναι υπηρεσιακό, αλλά πάνω απ’ όλα είναι ανθρώπινο !!!
Το υπάρχον σύστημα αξιολόγησης με την ανοχή των εκάστοτε διοικήσεων του ΕΛΤΑ εξελίχτηκε στο καλύτερο εργαλείο άσκησης συνδικαλισμού από την πλειοψηφούσα παράταξη. Μέσα από τις περισσότερες θέσεις ευθύνης που καταλαμβάνουν τα συνδικαλιστικά στελέχη (πρώην, νυν και εκκολαπτόμενα) της πλειοψηφίας, ελέγχεται όλο το συνδικαλιστικό τοπίο στο Ταχυδρομείο.
Δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω την μαεστρία με την οποία χειρίστηκαν τις επιλογές τα μέλη των επιτροπών.
Και επειδή δεν θέλω να αναφέρομαι σε τρίτα πρόσωπα, που μπορεί να αποτελεί και ζήτημα προσωπικών δεδομένων, θα αναφερθώ στην περίπτωση της συζύγου μου, που έγινε θέμα από τη ΔΑΚΕ ΕΛΤΑ στη σελίδα της, πολλά ανώνυμα δημοσιεύματα σε διάφορα blogs άφησαν σαφή υπονοούμενα, αλλά και πολλοί συνάδελφοι αναφέρονται στο θέμα, αφού κάποιοι φρόντισαν να διασπείρουν ψευδή στοιχεία.
Επειδή λοιπόν ουδέποτε κινήθηκα στο παρασκήνιο και πάντα οι πράξεις και τα έργα μου γίνονται στο φως και είναι στην κρίση όλων, επειδή όταν κάποιοι προσπαθούν να με φτύσουν, ποτέ δεν παριστάνω πως ψιχαλίζει, επειδή δεν έχω δώσει το δικαίωμα σε κανένα να χρησιμοποιεί το όνομα μου ή ν’ αφήνει υπονοούμενα σε βάρος μου, πολύ δε περισσότερο να με χρησιμοποιούν κάποιοι για άλλοθι για να καλύψουν τις δικές τους σκοπιμότητες, θα σας γνωρίσω τα παρακάτω:
Η σύζυγος μου ονομάζεται Μαρία Μπασούκου, εργάζεται στα ΕΛΤΑ 25 χρόνια, είναι πτυχιούχος της Νομικής σχολής Αθήνας (Οικονομικό), έχει τελειώσει την σχολή ΕΛΤΑ και την εκπαίδευση στο ΚΕΚ ΕΛΤΑ με εξειδίκευση στα Χρηματοοικονομικά, έχει lower και τα τελευταία δώδεκα χρόνια κατείχε το τμήμα ανθρώπινου δυναμικού της περιφερειακής διεύθυνσης Αιγαίου.
Με αυτά τα προσόντα λοιπόν και έχοντας συγκεντρώσει 217,5 μόρια από ακαδημαϊκές γνώσεις και εμπειρία, συμμετείχε στην αξιολόγηση των τομεαρχών και διεκδικούσε τον τομέα πόρων της διεύθυνσης Πειραιά και Αιγαίου. Ζήτησε δε από την επιτροπή αξιολόγησης, αν επιλεγεί και ήταν δυνατό, να μείνει στον Πειραιά λόγω ενός σοβαρού οικογενειακού προβλήματος, που την εμποδίζει να μετακινηθεί μακριά.
Αποτέλεσμα αξιολόγησης της επιτροπής:
Η σύζυγος μου επελέγη για να καλύψει τον τομέα πωλήσεων της Π/Δ δικτύου λιανικής Αθήνας.
Δεν επελέγη στον τομέα πόρων(θέματα προσωπικού), για τον οποίο έχει 12ετή εμπειρία και ακαδημαϊκές γνώσεις, αλλά στις πωλήσεις που δεν έχει ούτε γνώσεις, ούτε ποτέ έχει εργαστεί.
Μετακινείται στην Αθήνα, παρά την παράκληση που διατύπωσε προς τα μέλη της επιτροπής να σεβαστούν το πρόβλημα που της δημιουργεί η μετακίνηση.
Γιατί έγιναν όλα αυτά;
Γιατί κατά την γνώμη μου, τα μυαλά που συνέλαβαν, σχεδίασαν και υλοποίησαν τα παραπάνω είχαν πολλά στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους:
1. Η επιλογή και η τοποθέτηση της συζύγου μου όπως έγινε, σχετίζεται άμεσα με τη δική μου συνδικαλιστική δράση, αλλά και την δική της υποψηφιότητα με το ψηφοδέλτιο της ΠΑΚ ΕΛΤΑ στον Πειραιά.
2. Μακριά η σύζυγος μου (όπως και όσοι δεν πρόσκεινται στην πλειοψηφία) από τομείς διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού. Είναι οι τομείς που εμπλέκονται στις μετακινήσεις, αποσπάσεις μεταθέσεις και γενικά στα θέματα προσωπικού, που όπως καταλαβαίνετε πρέπει να ελέγχονται απόλυτα από το σύστημα και να μην έχει κανείς άλλος πρόσβαση.
3. Επιλέγοντας την σύζυγο μου, πιστεύουν πως δημιουργούν άλλοθι και για κάποιες άλλες επιλογές συζύγων συνδικαλιστών. (Η έκφραση πως οι συνδικαλιστές βόλεψαν σε θέσεις τις συζύγους τους, ακούγεται σε όλους τους χώρους δουλειάς)
Τώρα, αν τα 217,5 μόρια της συζύγου μου, μπορούν να αποτελέσουν άλλοθι για τα 129 μόρια άλλης συζύγου συνδικαλιστή, αυτό θα το κρίνετε εσείς.
4. Επιλέγοντας την σύζυγο μου σε θέση της Αθήνας και με δεδομένο το πρόβλημα μετακίνησης της, κατά τη γνώμη μου, πίστευαν πως δεν θα αποδεχθεί την θέση και έτσι σύμφωνα με το σύστημα στελέχωσης θα αποκλειόταν για ένα χρόνο από την διεκδίκηση οποιασδήποτε θέσης ευθύνης και θα τέλειωναν μια και καλή μαζί της.
5. Επιλέγοντας την σύζυγο μου και αφήνοντας έντεχνα να αιωρούνται διάφορα, πιστεύουν πως θα με εκθέσουν προσωπικά και θα σταματήσω να γράφω και να μιλώ.
Προκαλώ όποιον έχει την παραμικρή ένδειξη παρέμβασης ή εμπλοκής μου στην αξιολόγηση-επιλογή της συζύγου μου σε θέση ευθύνης, από τότε που δημιουργήθηκε το σύστημα στελέχωσης μέχρι και σήμερα, να το καταγγείλει και εγώ δεσμεύομαι να παραιτηθώ από οποιοδήποτε συνδικαλιστικό αξίωμα κατέχω!
Η υπηρεσιακή αξία της συζύγου μου, όπως και πολλών άλλων μη αρεστών συναδέλφων που είτε δεν επελέγησαν, είτε μετακινήθηκαν σε θέσεις που δεν επιθυμούσαν από τις επιτροπές αξιολόγησης, είναι εγνωσμένη στον Ταχυδρομικό μικρόκοσμο μας και ειλικρινά είμαι πολύ περήφανος για ‘κείνη και σε λίγο είναι σίγουρο πως κάποιοι θα ψάχνουν τόπο να κρυφτούν.
Όλοι αυτοί που με ξέρουν χρόνια, θα έπρεπε να γνωρίζουν πως:
ΔΕΝ ΕΞΑΓΟΡΑΖΟΜΑΙ,
ΔΕΝ ΠΟΥΛΩ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ, ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΜΟΥ
ΔΕΝ ΑΝΤΑΛΛΑΣΩ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.
ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ, ΜΕΧΡΙ Ν’ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
ΚΑΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ, ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΓΙ ΑΥΤΟ.
Λάθος πόρτα κτυπήσατε κύριοι. Η απάντηση μου βρίσκεται στους στίχους:
Γεννήθηκα σε μια στιγμή του κόσμου και βαδίζω
για μια μεγάλη χαραυγή και πίσω δε γυρίζω,
μια φορά στο κόσμο ήρθα, δυο φορές μ’ αρνήθηκαν
κι όταν είπα την αλήθεια όλοι δρόμοι κλείστηκαν.
Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους εμπνεύστηκαν, σχεδίασαν και υλοποίησαν την προαγωγή της συζύγου μου σε θέση τομεάρχη, πιστεύοντας πως έτσι θα μου κλείσουν το στόμα.
Όσο θα υπάρχει ένας ταχυδρομικός, που θα αδικείται, δεν πρόκειται να σταματήσω να καυτηριάζω τα κακώς κείμενα.
Και τελευταία αδικούνται πολλοί!!!!
Ας σταματήσουν λοιπόν να με προκαλούν, γιατί και η ανθρώπινη υπομονή έχει τα όρια της.
