Νύχτα έφυγε, τελικά, από την εξουσία στη Λισαβόνα η κυβέρνηση του Ζοζέ Σόκρατες. Τη νύχτα της Τετάρτης,... συγκεκριμένα. «Πολιτικό κώνειο» για τον Πορτογάλο σοσιαλιστή πρωθυπουργό αποδείχθηκε η ανελέητη λιτότητα που επιβάλλει η Γερμανία μέσω της ΕΕ σε όλες τις χώρες. Τέταρτο (!) πακέτο λιτότητας μέσα σε έναν χρόνο αποπειράθηκε να περάσει από το Κοινοβούλιο ο Σόκρατες. Αγανάκτησαν πια ακόμη και οι σκληροί δεξιοί υποστηρικτές του στην αντιπολίτευση, οι κατ' όνομα σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι τον είχαν βοηθήσει με την ψήφο τους να περάσει τα τρία προηγούμενα πακέτα. Ετσι, αντί για ψήφο του έδωσαν αυτήν τη φορά να πιει το κώνειο της παραίτησης, καθώς ο Σόκρατες νόμιζε αφελώς ότι θα τους... εκβίαζε με την απειλή ότι θα πήγαινε σε εκλογές, αν δεν ψήφιζαν τα μέτρα του!
Ούτε ένας από τους 133 βουλευτές των τεσσάρων κομμάτων της αντιπολίτευσης, δύο δεξιών και δύο αριστερών, δεν βρέθηκε αυτήν τη φορά στο πλευρό των σοσιαλιστών. Ολοι οι Πορτογάλοι έχουν απηυδήσει πλέον με τις αλλεπάλληλες περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικών επιδομάτων που τους κουβαλούσε ο Σόκρατες ύστερα από κάθε σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες.
Οι σοσιαλιστές θα συντριβούν από τη Δεξιά στις εκλογές που θα γίνουν στα τέλη Μαΐου ή στις αρχές Ιουνίου. Ενάμιση χρόνο έκλεισαν όλο κι όλο στην εξουσία και ήδη την εγκατέλειψαν ηττημένοι και μισητοί. Περίπου... 20 (!) μονάδες προηγούνται στις δημοσκοπήσεις οι δεξιοί, εξαιτίας της κυνικά αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης Σόκρατες. Και 5 μονάδες διαφορά να πάρουν στις κάλπες, η ουσία είναι ότι οι σοσιαλιστές θα αργήσουν πολύ να ξαναδούν εξουσία στην Πορτογαλία. Εβγαλαν μόνοι τους τα μάτια τους.
Μόνο υπό Δεξιό πρωθυπουργό, συμμετέχοντας ως «τσόντα» σε κυβέρνηση συνασπισμού, μπορούν πλέον να ελπίζουν σε συμμετοχή στη νομή της εξουσίας οι υπουργοί του Σόκρατες. Οι ίδιοι δεν θα είχαν πιθανότατα κανέναν δισταγμό να το κάνουν αυτό, αλλά η λαϊκή κατακραυγή θα διέλυε το κόμμα τους. Το τραγικό για τους σοσιαλιστές είναι πως οι σχέσεις τους με τα δύο αριστερά κόμματα (που στην απερχόμενη Βουλή είχαν 31 από τις 230 έδρες και οι σοσιαλιστές 97) είναι πια ανειρήνευτα εχθρικές λόγω της πολιτικής που ακολούθησε ο Σόκρατες, οπότε ούτε κατά διάνοια η Αριστερά δεν θα στήριζε ποτέ κυβέρνηση σοσιαλιστών σ' αυτήν τη φάση.
Μόνο υπό Δεξιό πρωθυπουργό, συμμετέχοντας ως «τσόντα» σε κυβέρνηση συνασπισμού, μπορούν πλέον να ελπίζουν σε συμμετοχή στη νομή της εξουσίας οι υπουργοί του Σόκρατες. Οι ίδιοι δεν θα είχαν πιθανότατα κανέναν δισταγμό να το κάνουν αυτό, αλλά η λαϊκή κατακραυγή θα διέλυε το κόμμα τους. Το τραγικό για τους σοσιαλιστές είναι πως οι σχέσεις τους με τα δύο αριστερά κόμματα (που στην απερχόμενη Βουλή είχαν 31 από τις 230 έδρες και οι σοσιαλιστές 97) είναι πια ανειρήνευτα εχθρικές λόγω της πολιτικής που ακολούθησε ο Σόκρατες, οπότε ούτε κατά διάνοια η Αριστερά δεν θα στήριζε ποτέ κυβέρνηση σοσιαλιστών σ' αυτήν τη φάση.
Ο μύθος του υψηλού χρέους που προβάλλεται επίμονα στην Ελλάδα ως δήθεν αιτία της συνεχούς και κατά κύματα λεηλασίας των εισοδημάτων των εργαζομένων, των μικρομεσαίων και των συνταξιούχων, με πρόσχημα την «αποτροπή της χρεοκοπίας», καταρρίπτεται πλήρως στην περίπτωση της Πορτογαλίας. Ελιωσε ο Σόκρατες τους Πορτογάλους στη λιτότητα κατ' απαίτηση της ΕΕ, παρόλο που η Κομισιόν εκτιμά ότι το δημόσιο χρέος της χώρας αυτής θα ανέλθει στο 88% του ΑΕΠ της και ο μέσος όρος του δημόσιου χρέους των 17 χωρών της ευρωζώνης σε... 87%!
Ούτε το έλλειμμα έχει πρόβλημα σοβαρό στην Πορτογαλία. Τα τελικά στοιχεία θα βγουν τον Απρίλη, αλλά υποτίθεται ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της έπεσε στο 7% το 2010 και θα πέσει στο 4,6% στο τέλος του 2011. Γιατί πρέπει με τέτοια μακροοικονομικά μεγέθη να παγώσουν οι συντάξεις των Πορτογάλων για τρία χρόνια, να αυξηθεί η φορολογία των μισθών, να περικοπούν επιδόματα;
Μνημόνιο με το ζόρι θέλουν να επιβάλουν οι Γερμανοί στην Πορτογαλία. Μόνο έτσι θα είναι σίγουροι ότι θα οδηγείται μεθοδικά και σταθερά και η χώρα αυτή, όπως και η Ελλάδα και η Ιρλανδία, σε διαρκώς χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο, σε μικρότερους μισθούς και συντάξεις, σε χαμηλότερες τιμές γης και εργατικού δυναμικού για να καταστούν υπανάπτυκτες, φτωχές επαρχίες του Ράιχ. Την ίδια μοίρα επιφυλάσσουν και στους Ισπανούς και Ιταλούς, ενώ πολύ πιο κάτω θα παραμείνουν οι «παρίες» της Ανατολικής Ευρώπης.
Πραξικοπηματική επιβολή καθεστώτος μνημονίου από τον Σόκρατες στη διάρκεια του διμήνου που θα παραμείνει έως τις εκλογές υπηρεσιακός πρωθυπουργός, ώστε όλα να είναι τετελεσμένα για τη νέα κυβέρνηση, εξετάζουν στην ΕΕ. Δεν νομίζουμε ότι θα τολμήσουν. Ίδωμεν.
Δημοσιεύθηκε στο Έθνος, στις 25/03/2011.
