Μάλλον δεν άντεξες για πολύ μακριά από τον φίλο σου το Μανώλη και έφυγες να πας κοντά του, αφήνοντας σ’ όλους εμάς που σ’ αγαπήσαμε ένα τεράστιο κενό
Μάλλον δεν είχα συνειδητοποιήσει τόσα χρόνια που...
άκουγα τα τραγούδια σου, που στα δύσκολα με ηρεμούσε η ξεχωριστή φωνή σου, πόσο είχα δεθεί μαζί σου κι ας μη σου μίλησα ποτέ από κοντά.Θα μου λείψουν «οι στιγμές», «ο Αύγουστος», «ο υδροχόος», «η ρωγμή», «η τρελή κι αδέσποτη», «το μπαγλαμαδάκι», «πέρασα έτσι δίχως λόγο», «απόψε σιωπηλοί» και τόσα άλλα, αλλά το κυριότερο που θα μου λείψει θα ‘ναι το κόκκινο μαντήλι στο λαιμό – σήμα κατατεθέν σε κάθε εμφάνιση σου.
Θα σε θυμάμαι πάντα και θα σου είμαι ευγνώμων για την συντροφιά που μου χάριζαν τα τραγούδια σου στα ατέλειωτα μοναχικά ταξίδια μου.
Ανακάλυψα τη φωνή σου πριν τριάντα περίπου χρόνια κι από τότε δέθηκα μαζί της. Ήταν τότε που χάθηκε μια άλλη μοναδική και αγαπημένη μου φωνή ενός άλλου μεγάλου Νίκου, του Νίκου Ξυλούρη.
Καλό Ταξίδι Νίκο στη γειτονιά των Αγγέλων.
