Το καλοκαίρι 1949 ο Μίκης Θεοδωράκης πέρασε από την Κερατέα. Ήταν εμφύλιος πόλεμος – όπως ο ίδιος διηγείται – και μας μετέφεραν από το...
στρατιωτικό νοσοκομείο στη Μακρόνησο. Μας σταμάτησαν έξω από μια ταβέρνα και μας έβγαλαν στο λιοπύρι.Ένας φαντάρος, μας πρόσφερε νερό «Ποιος είσαι συνάδελφε;» τον ρώτησαν κι εκείνος απάντησε «Είμαι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης». Αυτή ήταν η αρχή της γνωριμίας μας. «Μου έδωσες να πιω ένα ποτήρι νερό … Γρηγόρη, εκεί στην Κερατέα»*
Αργότερα ο Μίκης Θεοδωράκης γράφει σε μουσική το σπουδαίο έργο «Άξιον Εστί» του Νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη, που τραγουδά ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης:
«Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ * και μυρσίνη σύ δοξαστική
Μη παρακαλώ σας μη * λησμονάτε τη χώρα μου!»
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο πιο σπουδαίος εν ζωή Έλληνας, ο Μίκης Θεοδωράκης στις 30.3.2011 με αυτό το μοναδικό αίσθημα δικαίου που διαθέτει, επειδή ο ίδιος έχει αδικηθεί τόσο πολύ, το αίσθημα δικαίου που έχει αποκτηθεί από τους πολύχρονους αγώνες του για την αξιοπρέπεια και τον πολιτισμό, κάνει δηλώσεις για την Κερατέα.
«Όταν βλέπω αυτές τις μάχες σώμα με σώμα ανάμεσα στο σύνολο των κάτοικων μιας πόλης και στις δυνάμεις της κρατικής καταστολής δεν μπορώ παρά να είμαι ολόψυχα στο πλευρό των κατοίκων της Κερατέας και μακάρι να μπορούσα να παλέψω μαζί τους στα οδοφράγματα» γράφει μεταξύ άλλων.
Μίκη Θεοδωράκη, σε ευχαριστώ πού από τα βάθη της καρδιάς μου, γιατί έδωσες στην πόλη μου την Κερατέα ένα ποτήρι νερό στην πιο κρίσιμη ώρα. Γιατί έδωσες σε όλους εμάς τους κατοίκους του Δήμου Λαυρεωτικής οξυγόνο που διαλύει τα δακρυγόνα και τα χημικά που μας ρίχνουν 4 μήνες τώρα τα ΜΑΤ, γιατί εξαφάνισες με μιας τους φόβους μας για τα παιδιά μας και το αύριο.
Μίκη Θεοδωράκη, υποκλινόμαστε στο πνευματικό σου ανάστημα. Μια ολόκληρη πόλη η Κερατέα ακούει τη μουσική και τα τραγούδια σου στα μπλόκα και θέλει να σου σφίξει το χέρι. Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Γιώργος Π. Ιατρού
Μαθηματικός – κάτοικος Κερατέας
*ρεπορτάζ της Φωτεινής Μπάρκα με τίτλο «Ένα στάδιο μια φωνή» για την εκδήλωση στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας προς τιμήν του Γρ.Μπιθικώτση (Ελευθεροτυπία 12.3.2002)
(Σημ. από το lavreotiki.com. Είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που αναδημοσιεύουμε δήλωση αναγνωστών μας, όμως μας εκφράζει πλήρως το γράμμα του Γ.Ιατρού. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Δήλωσης του Μίκη Θεοδωράκη για την Κερατέα)
Δ Η Λ Ω Σ Η
Οι Κυβερνήτες της Ελλάδας κατάντησαν τη χώρα μας -εκτός των άλλων- και χώρα της χωματερής. Το μεγάλο αυτό πρόβλημα έπρεπε να είχε λυθεί εδώ και δεκαετίες με την εφαρμογή ενός επιστημονικού σχεδίου -δίκαιου για όλους- με τη συνεργασία του Κράτους και των Τοπικών Αρχών. Δεν έγινε όμως εξ αιτίας της κομματοκρατίας που έβαζε και βάζει το κομματικό – πελατειακό συμφέρον πάνω απ’ όλα. Κι έτσι φτάσαμε σήμερα στον παραλογισμό, από τις εκατοντάδες χωματερές, να γίνει στόχος των ΜΑΤ μόνο η Κερατέα.
Όταν βλέπω αυτές τις μάχες σώμα με σώμα ανάμεσα στο σύνολο των κατοίκων μιας πόλης και στις δυνάμεις της κρατικής καταστολής, δεν μπορώ παρά να είμαι ολόψυχα στο πλευρό των κατοίκων της Κερατέας και μακάρι να μπορούσα να παλέψω μαζί τους στα οδοφράγματα.
Φαίνεται ότι η Κυβέρνηση έχει οδηγηθεί σε ολική παράνοια για να επιμένει σ’ αυτή την ωμή επιβολή βίας εναντίον αμάχων που μας ντροπιάζει, γιατί μας θυμίζει άλλες εποχές και άλλες συνθήκες, κατά τις οποίες στο κάτω-κάτω οι επιτιθέμενοι ήταν βάρβαροι…
Αθήνα, 31.3.2011
Μίκης Θεοδωράκης
Πηγή: http://lavreotiki.com/
