20 Μαΐ 2011

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΟΠΑΠ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ 14% ΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΚΑΙ ΑΥΞΗΣΗ ΩΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!


Γεγονός αποτελεί η νέα, τριετής επιχειρησιακή σύμβαση στον ΟΠΑΠ, που προβλέπει «πετσόκομμα» αποδοχών και αύξηση των ωρών εργασίας,  μετά...
την απόφαση της πλειοψηφίας του σωματείου των εργαζομένων να συναινέσει στην υπογραφή της. Η σύμβαση αυτή, όπως όλα δείχνουν, θα επιδιωχθεί να προβληθεί ως μοντέλο  - από την κυβέρνηση και τα μιντιακά «παπαγαλάκια» της  και για τις υπόλοιπες ΔΕΚΟ.

Την Τρίτη 17/5, η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων της ΟΠΑΠ Α.Ε. αποφάσισε να δεχθεί την υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης εργασίας, η οποία θα έχει 3 χρόνια διάρκεια (2011-2013), θα αφορά τους 240 εργαζομένους στη μητρική ΟΠΑΠ ΑΕ., και στην οποία ουσιαστικά προβλέπεται μεσοσταθμική μείωση αποδοχών της τάξεως του 14% και αύξηση των ωρών εργασίας από τις 7,5 στις 8 ώρες ημερησίως χωρίς, βέβαια, προσαύξηση μισθού.

 Η σύμβαση αφορά μόνο στο προσωπικό της μητρικής ΟΠΑΠ ΑΕ, καθώς οι 700 περίπου εργαζόμενοι στη θυγατρική ΟΠΑΠ Υπηρεσίες, απασχολούνταν ήδη με πολύ χειρότερο καθεστώς, όντας οι περισσότεροι πρώην ωρομίσθιοι και με ατομικές συμβάσεις εργασίας.

Το γεγονός μάλιστα ότι η πρώτη επιχειρησιακή σύμβαση που προβλέπει μείωση μισθών στο ευρύτερο δημόσιο γίνεται στον υπερκερδοφόρο ΟΠΑΠ - με κέρδη 575,8 εκατ. ευρώ το 2010 - καταδεικνύει το γεγονός ότι πρόθεση της μνημονιακής κυβέρνησης δεν είναι φυσικά να «εξυγιάνει» ζημιογόνους δημόσιους φορείς και επιχειρήσεις, όπως ευαγγελίζεται, αλλά να συνθλίψει μισθούς και δικαιώματα, προκειμένου να «κινεζοποιήσει» στο σύνολό της την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Μ’ αυτό τον τρόπο - μέσα δηλαδή από την εξαθλίωση του λαού και την καταλήστευση του τόπου– θα δημιουργηθούν οι συνθήκες για την εκτόξευση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, πράγμα που αποτελεί τον βασικό στόχο του κουαρτέτου κυβέρνησης, ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ.

Απέναντι σε αυτή την, καταστροφική για τον τόπο, πολιτική η μόνη διέξοδος είναι οι ενωτικοί αγώνες των εργαζομένων, προκειμένου η χώρα να απεμπλακεί από το μνημόνιο και να ακολουθήσει μια ριζικά διαφορετική κατεύθυνση, που θα έχει ως ορίζοντα τον σοσιαλισμό.