Η Κοινωνία μας που χρόνια τώρα διευθύνεται από διεφθαρμένους και ανίκανους ανθρώπους… έμαθε σε μας και στους νέους - τα παιδιά μας ότι..
έπρεπε να σπουδάσουμε για να κάνουμε καριέρα σε κάποια από τις μοντέρνες και αστραφτερές δουλειές…. ξέρετε ποιες - αυτές που είχαν πέραση και προσέφεραν υψηλές αμοιβές και απείρως υψηλότερο Κοινωνικό Status….
Δεν μας είπε κανένας πως η καριέρα αυτή θα ήταν και η δική μας κοιλάδα των δακρύων…. αφού για να πετύχεις σε αυτές τις δουλειές - το πρώτο πράγμα είναι να μάθεις να πουλάς τον εαυτό σου…..!!!!!! Ακόμα δεν μας είπε κανείς πως από την στιγμή που θα εισέλθεις σε μια ομάδα… σε ένα κλάδο… θα πρέπει να ασπαστείς και τις ιδεοληψίες τους… σαν να μυείσαι σε θρησκευτική αίρεση….!!!!
Δεν μας είπε κανένας πως σε αυτές τις σύγχρονες δουλειές η εργασιακή σκλαβιά επανήλθε λουστραρισμένη - αλλά και εξοντωτική… ότι το καθορισμένο ωράριο εργασίας θεωρείται παρωχημένη αντίληψη.... και η αμοιβή για τις υπερωρίες αδιανόητη… ότι ο ευπρεπής μισθός… και κάποιο ετήσιο μπόνους… δεν αντισταθμίζουν σε καμιά περίπτωση τις ατέλειωτες ώρες πρόσθετης εργασίας.
Μας έμαθαν πως σωστός και επιτυχημένος εργαζόμενος είναι αυτός που πρέπει να μάθει πως όλα επιτρέπονται … η δουλειά προηγείται κάθε ανθρώπινου αισθήματος.
Η φιλία… η αγάπη - το δίκιο - και η κατανόηση έρχονται σε δεύτερη μοίρα….
Όλοι μας όμως ξέραμε ότι στο κόσμο τούτο δεν ήρθαμε για να κάνουμε καριέρα … λεφτά… και όνομα… ήρθαμε πρώτα από όλα για να ζήσουμε και αν είναι δυνατόν να αφήσουμε κάποτε αυτό τον κόσμο λίγο καλύτερο από ότι τον βρήκαμε.
Έτσι μας έμαθαν - μάθαμε … να σπαταλάμε όλο μας το χρόνο - την εξυπνάδα μας … τις εμπνεύσεις μας… τις ιδέες μας… υπέρ της καριέρας μας και όχι υπέρ της ζωής μας.
Και τώρα που φτάσαμε στο σημείο μηδέν - είμαστε όλοι αγανακτισμένοι - σαστισμένοι - και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι συνέβη και γιατί συνέβη….
Φίλες και Φίλοι.
Δεν τρέφω αυταπάτες… το σύστημα δεν μπορεί και δεν πρόκειται να γκρεμιστεί από αυτούς που το έχτισαν… όσο καλές προθέσεις και να έχουν …. Δεν πρόκειται να το γκρεμίσουν γιατί είναι αυτοί που το εξέθρεψαν….
Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί από αυτούς είμαστε και εμείς…. οι ίδιοι…. εμείς που μάθαμε να ζούμε στη Δανεική Ευημερία μας… που με μια πλαστική κάρτα πιστέψαμε πως μπορούσαμε να αγοράσουμε τα πάντα …. Χωρίς να σκεφτούμε πως θα ξεπληρώσουμε το χρέος μας.
Με απέραντη θλίψη παρακολουθώ αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη Χώρα μου… ακούω πολλούς από αυτούς που μας οδήγησαν ως εδώ συζητήσεις - για νέα σχήματα … συγκυβερνήσεις … για νέες ιδέες… για μεταρρυθμίσεις.
Τους ακούω και γελάω… γιατί θεωρούν ότι απλά δεν μας αρέσει η παράσταση και ότι αρκεί να αλλάξουν έργο… Στο οποίο βέβαια θα συνεχίσει να παίζει ο ίδιος θίασος… οι ίδιοι.
Μια ευχή λοιπόν έχω για σας.
Μη φοβάστε το θυμό σας - φροντίστε μόνο όσο γίνεται πιο γρήγορα να τον μετασχηματίσετε από άναρχο θυμό…. σε κάτι που να θυμίζει ΣΧΕΔΙΟ ΖΩΗΣ και ΠΡΟΣΤΑΓΜΑ ΑΥΡΙΑΝΗΣ ΜΕΡΑΣ.
Έτσι κι αλλιώς αυτή την αυριανή μέρα μόνο εμείς μπορούμε να την προσφέρουμε στον εαυτό μας……..
Αρκετά μας υποδούλωσαν για τα επόμενα 200 χρόνια…
Ας απολαύσουμε τουλάχιστον αυτό που πρέπει να κάνουμε…. Στο πλαίσιο της ανάπηρης αυτής Δημοκρατίας μας…
Χρήστος Μπούφης
Αθεράπευτα ρομαντικός
