Του Γιάννη Βερίγου
Κάποιοι θέλουν σώνει και καλά να μας κάνουν να πιστέψουμε πως τη νέα κυβέρνηση εθνικής ενότητας - σωτηρίας την δημιούργησε ο...
πατριωτισμός των ηγετικών στελεχών των δύο μεγάλων κομμάτων. Ξύπνησε ξαφνικά η αγάπη τους για την πατρίδα και άφησαν στην άκρη τις ενστάσεις τους και τις διαφορές τους για να σώσουν την Ελλάδα.
Ο ένας (Παπανδρέου) ξέχασε τις πρόσφατες δημοκρατικές ευαισθησίες του περί κυρίαρχου λαού που έπρεπε να έχει άποψη μέσω του δημοψηφίσματος. Ένα δημοψήφισμα που το θυμήθηκε όταν άρχισαν να στριμώχνουν πολύ τα πράγματα προκειμένου να βγει από το αδιέξοδο.
Ένας πολιτικός που έχει πράγματι δημοκρατικές ευαισθησίες, αυτές πρέπει να τον διακρίνουν σε όλη του την πορεία και όχι κατά περίπτωση και δεν δίνει δικαίωμα σε κανένα να τις αμφισβητεί.
Μας ρώτησε όταν οδηγούσε τη χώρα στα σαγόνια του ΔΝΤ?
Μας ρώτησε όταν ψήφιζε το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθερότητας?
Όχι ! Τώρα γιατί ήθελε να μας ρωτήσει?
Και τελικά, αφού το πίστευε, γιατί το πήρε πίσω όταν το απαίτησαν οι Ευρωπαίοι?
Ο άλλος (Σαμαράς) μέχρι προχθές διερρήγνυε τα ιμάτια του για την «αποτυχημένη» πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου, δήλωνε σε κάθε ευκαιρία την κάθετη αντίθεση του στο μνημόνιο και υποστήριζε πως μόνο οι άμεσες εκλογές θα έδιναν διέξοδο στο πρόβλημα, χθες όμως σκέφτηκε… το συμφέρον της χώρας και έκανε πίσω.
Αποδυκνείεται πως πρόκειται για πολιτικούς που επιδίδονται σε ερασιτεχνισμούς στην πλάτη μας, διαμορφώνοντας την πολιτική τους από τις εξελίξεις αντί να διαμορφώνουν οι ίδιοι τις εξελιξεις.
Κατά τη γνώμη μου τα πράγματα είναι πολύ απλά και ξεκάθαρα.
Κουμάντο στην Ελλάδα κάνουν πλέον οι ξένοι, οι δανειστές μας.
Εκείνοι αποφάσισαν και επέβαλαν τις απόψεις τους.
Οι ηγεσίες των κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα άγονται και φέρονται σύμφωνα με τις ορέξεις και τις εντολές των τροϊκανών (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ) που αποφασίζουν με βάση τα δικά τους συμφέροντα (να πάρουν πίσω τα δανεικά και να αποτρέψουν το ντόμινο αρνητικών εξελίξεων σε άλλες χώρες).
Άλλωστε πιστεύω πως δεν ζορίστηκαν και πολύ για να τα βρούνε, αφού οι πολιτικές τους είναι οι δύο όψεις του ίδιου και αυτού νομίσματος. Τα υπόλοιπα (κόντρες, αντιπαραθέσεις, κλπ) είναι για εσωτερική κατανάλωση και για όσους πιστούς τους έχουν απομείνει ακόμη. Το μοναδικό τους πρόβλημα είναι ποιός θα έχει το πάνω χέρι.
Όσο για το σενάριο που κυκλοφορεί, πως θα γίνουν εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου, τους Ευρωπαίους τους ρώτησαν?
Προσωπικά πιστεύω πως εκλογές θα γίνουν όταν θέλουν οι ξένοι δανειστές μας και όχι οι πολιτικοί μας.
Το συμπέρασμα από τις τελευταίες εξελίξεις είναι ένα:
Τις συνέπειες των πολιτικών τους θα τις πληρώσουμε και πάλι εμείς.
