Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει εξελιχθεί στην κεντρική συνισταμένη του «τείχους προστασίας», για το οποίο έχει μιλήσει πολλές φορές ο Μπαράκ Ομπάμα αλλά και οι διεθνείς οικονομολόγοι, ως άμεση αναγκαιότητα από την πλευρά της ....
ευρωζώνης, για να διακοπεί η διάχυση της κρίσης χρέους… παντού.
Πρώτα με τον Ζαν-Κλοντ Τρισέ και σήμερα με τον Μάριο Ντράγκι στη θέση του επικεφαλής, η Φρανκφούρτη ανθίσταται στις πιέσεις και τις προτροπές να δράσει άμεσα και καθοριστικά. Παρεμβαίνει σύμφωνα με το δικό της χρονοδιάγραμμα και με μια… ευελιξία που τις περισσότερες φορές λειτουργεί ως εκ των υστέρων αντίδραση, παρά προληπτικά.
Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προχωρεί σε νέο γύρο χρηματοδότησης του τραπεζικού συστήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η στόχευση, προφανής: Να προκύψει η απαραίτητη αύξηση στη ρευστότητα των τραπεζών της Γηραιάς Ηπείρου, προκειμένου να ανταποκριθούν στις πολλαπλασιαζόμενες προκλήσεις λόγω της κρίσης χρέους της ευρωζώνης.
Το αντικειμενικό πρόβλημα ωστόσο, παραμένει. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ο πυρήνας της στρατηγικής της οποίας καθορίζεται σχεδόν καθ’ ολοκληρία από τη Γερμανία και το υπουργείο Οικονομικών του Βερολίνου, δεν δείχνει ακόμη έτοιμη να… κολυμπήσει στα βαθιά.
Δηλαδή, να κινήσει τις διαδικασίες που απαιτούνται για την έκδοση ευρωομολόγου, το οποίο θα ανακουφίσει τις ασθενείς και καταχρεωμένες οικονομίες της ευρωζώνης, και την ίδια στιγμή να προσδιορίσει συγκεκριμένα μονοπάτια αξιοποίησης και διάχυσης της ρευστότητας που προσφέρει στις τράπεζες, στην πραγματική οικονομία.
Μονάχα σε αυτή την περίπτωση, η ευρωπαϊκή οικονομία θα μπορούσε να προσδοκά βάσιμα σε ουσιαστικό φρένο στον κατήφορο των διογκούμενων χρεών και ελλειμμάτων. Ώστε μετά, να ακολουθήσει η ανάκαμψη.
Πηγή: http://www.statesmen.gr/
