 |
| σκιτσο του Ηλία Μακρή |
Του Γιάννη Βερίγου:
Το κείμενο που ακολουθεί είναι απάντηση στα δεκάδες emails και τα τηλεφωνήματα σας, που εκφράζουν την αγωνία σας για το εργασιακό μας μέλλον.
Τις τελευταίες ημέρες οι εξελίξεις τρέχουν με καταιγιστικό ρυθμό και η μια αρνητική είδηση ....
διαδέχεται την άλλη σε σχέση με τα κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα μας.
Οι Συλλογικές Συμβάσεις καταργούνται, οι κανονισμοί προσωπικού, η μονιμότητα, το οικογενειακό επίδομα και τόσα άλλα, που πριν λίγο καιρό θεωρούσαμε δεδομένα και αδιαπραγμάτευτα ανατρέπονται.
Την ίδια ώρα το συνδικάτο μας παρακολουθεί υπνωτισμένο τις εξελίξεις, σαν να βλέπει μια ταινία θρίλερ.
Στο παρελθόν αρκούσε μια αρνητική είδηση σε ένα μονόστηλο μιας εφημερίδας για να κινητοποιηθούμε.
Σήμερα που ισοπεδώθηκαν τα πάντα και εμφανίζεται ο κίνδυνος ακόμη και απολύσεων, εμείς σαν συνδικάτο απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ.
Και όχι απλά δεν υπάρχουμε, αλλά κυριολεκτικά είμαστε ανακόλουθοι ακόμη και με την εφαρμογή και τήρηση του καταστατικού λειτουργίας της ΠΟΣΤ.
Το οποίο συγκεκριμένα αναφέρει στο άρθρο 2
ΣΚΟΠΟΙ
ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ: 1."Η διαφύλαξη και προαγωγή
των εργασιακών, οικονομικών, ηθικών, ασφαλιστικών, συνδικαλιστικών, κοινωνικών
και ταξικών συμφερόντων των Εργαζομένων στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και στις
Ταχυδρομικές Επιχειρήσεις".
Τα σχόλια δικά σας . . . .
Πριν δύο μέρες το υπουργικό συμβούλιο με πράξη (διαβάστε εδώ) καταργεί τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, καταργεί την μονιμότητα και τους κανονισμούς προσωπικού, περικόπτει εκ νέου τους μισθούς μέσω του οικογενειακού επιδόματος και εμείς απαθείς παρακολουθούμε τις εξελίξεις, λες και συμβαίνουν σε άλλη χώρα.
Τι απ έγιναν άραγε εκείνες οι "κόκκινες γραμμές" και το περιβόητο "δεν θα το επιτρέψουμε" και το άλλο "αυτός ο νόμος δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ποτέ στα ΕΛΤΑ".
Περασμένα μεγαλεία που διηγώντας τα, να κλαις.
Ειλικρινά λυπούμαι για την σημερινή κατάντια του συνδικαλιστικού κινήματος και αισθάνομαι κυριολεκτικά εγκλωβισμένος, όπως και τα άλλα μέλη της παράταξης μας, που με το μικρό ποσοστό (9%) που διαθέτουμε δεν έχουμε την δυνατότητα να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων.
Κάποιοι ακόμη και σήμερα, στους λόγους τους και τα κείμενα τους, κάτω από τον κυβερνητικό οδοστρωτήρα που σαρώνει τα πάντα, παρουσιάζονται δικαιωμένοι για την συνδικαλιστική πρακτική που ακολουθούν και επικαλούνται πως, εσείς οι Συνάδελφοι - οι Εργαζόμενοι στα ΕΛΤΑ επικροτείτε την πολιτική και τις θέσεις τους και τους ανταμείβετε με πλειοψηφικά ποσοστά για να διαχειρίζονται, με τον τρόπο που διαχειρίζονται, τις τύχες μας.
ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ.
Υπάρχει ένα γνωμικό που λέει "κάθε λαός έχει και τους ηγέτες που του αξίζουν", εγώ θα σας πω, πως αντίστοιχα και "οι εργαζόμενοι έχουν τους συνδικαλιστές που τους αξίζουν".
Όσοι λοιπόν γκρινιάζετε, διαμαρτύρεστε, μας στέλνετε emails, παίρνετε τηλέφωνα, ή μας βλέπετε σε χώρους εργασίας και μας ζητάτε "κάντε κάτι, τουλάχιστον εσείς!!!", όταν έρχεται η ώρα της κρίσης, στις εκλογές των σωματείων (έστω, κάτω από τις ....συνθήκες που γίνονται οι εκλογές), αναλογιστείτε το παραπάνω γνωμικό και πράξτε.
 |
| το σκίτσο από viwtika.blogspot.com |
Αν ακόμη και κάτω από τις σημερινές συνθήκες, πολλοί από εσάς, συνεχίζετε να ανταλλάσσετε την ψήφο σας με την συνδικαλιστική ψευτοπροστασία, το βόλεμα, τη κατάληψη θέση ευθύνης, ένα καλό τομέα στη διανομή και τα ρουσφετάκια κάθε λογής, τότε όλοι είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Κι αν πολλοί από εσάς συνεχίσετε να κάνετε τις ίδιες επιλογές , (αναφαίρετο δικαίωμα σας) ακόμη και σήμερα, που τα στημένα σκηνικά ξηλώθηκαν και φαίνεται η απύθμενη συνδικαλιστική ανεπάρκεια των εξαρτημένων κομματικά συνδικαλιστικών ηγεσιών, τότε μη ζητάτε από εμάς "να αλλάξουμε το κόσμο".
Η ευθύνη είναι και δική σας.
Αν εσείς
παραμένετε ακίνητοι, με αποτέλεσμα να μην ακούτε τον ήχο από τις
αλυσίδες της κομματικής - συνδικαλιστικής - ρουσφετολογικής εξάρτησης, που δίνει το δικαίωμα σ' αυτούς που ψηφίζετε να συμπεριφέρονται με αλαζονεία,
κανένας δεν μπορεί να σας βοηθήσει.
Αν
όλοι εσείς που διαμαρτύρεστε για όσα βιώνουμε σήμερα, δεν αισθανθείτε
μέσα σας την ανάγκη να αντιδράσετε και να μετουσιώσετε τα λόγια
διαμαρτυρίας σε πράξη αντίστασης απέναντι στο σάπιο κατεστημένο, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.
Αν
συνεχίσετε να συμπεριφέρεστε σαν διχασμένες προσωπικότητες, που ενώ
διαμαρτύρεστε και βρίζετε το συνδικαλιστικό κατεστημένο, στη συνέχεια
πηγαίνετε και το ψηφίζετε, τότε θα δέχεστε και τις συνέπειες των επιλογών σας.
Δεν βαρεθήκατε αλήθεια, δύο χρόνια τώρα, τις παραπλανητικές, συνεχείς καθησυχαστικές δηλώσεις των "σωτήρων" μας, κάθε φορά που ανακοινώνονταν νέα μέτρα με περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, πως "αυτά δεν αφορούν εμάς" και κάθε φορά διαψεύδονται πανηγυρικά.
Φίλες και Φίλοι,
Εγώ και τα άλλα μέλη της ΠΑΚ ΕΛΤΑ δεν έχουμε αυταπάτες, συνειδητά έχουμε επιλέξει το άλλο δρόμο.
Δρόμο δύσκολο, με αγκάθια και τρικλοποδιές όχι μόνο για μας, αλλά και για όσους μας στηρίζουν (βλέπεις το σύστημα... συνδικαλιστικό ...αλλά και διοικητικό!!!).
Δύσβατος δρόμος, πολλές φορές μοναχικός, αλλά πάντα αξιοπρεπής.
Την πορεία μας θα διέπουν πάντα αρχές, αξίες και ιδανικά.
Δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε ποτέ επαγγελματίες συνδικαλιστές.
Δεν εκβιάζουμε την ψήφο κανενός, δεν πουλούμε εκδούλευση και δεν υποσχόμαστε ρουσφέτια και "διευκολύνσεις" σε κανένα.
Δεν μπορεί και δεν γίνεται να είμαστε, ή να γίνουμε μέρος αυτού του συστήματος που κατηγορούμε. Εμείς δημιουργήσαμε την ΠΑΚ για να το αλλάξουμε, όμως για να τα καταφέρουμε, πρέπει να έχουμε και την ανάλογη δύναμη, η οποία απορρέει μόνο από εσάς.
Υπάρχει ελπίδα, υπάρχει φως, υπάρχει προοπτική, αλλά μόνο για τους αποφασισμένους.
Η επιλογή είναι δική σας.
