Του Δημήτρη Μυ
Η εσωτερική αλληλογραφία του Stratfor (ινστιτούτο στρατηγικής πρόβλεψης – πολλοί το χαρακτηρίζουν παράρτημα της CIA), την οποία έφεραν στη δημοσιότητα τα WikiLeaks, μας βοηθά να επιβεβαιώσουμε μια βάσιμη υποψία μας: Η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν μια επιλογή η οποία είχε ανοίξει και προετοιμαστεί μήνες ....
πριν. Υπό αυτήν την έννοια δεν ήταν η ανάγκη που οδήγησε τη χώρα στη σφιχτή αγκαλιά της εποπτείας, αλλά η μεθόδευση.
Είτε πρόκειται για παράρτημα της CIA είτε όχι (ποιος άραγε μπορεί να διακρίνει τα όρια της σχέσης του ερευνητή με τις πηγές του και ποιος μπορεί να γνωρίζει ποιος χρησιμοποιεί ποιον;) το Stratfor γνώριζε από το καλοκαίρι του 2009 ότι επίκειται η ελληνική προσφυγή στο ΔΝΤ.
Το γεγονός ότι υπήρχε ανοιχτή αυτή η επιλογή προφανώς το γνώριζαν και τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα: η Ν.Δ., που το καλοκαίρι του 2009 κυβερνούσε, και το ΠΑΣΟΚ, που κέρδισε τις εκλογές τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου. Και μην ξεχνάμε την προειδοποίηση Σημίτη από το 2008 ότι η χώρα οδεύει ολοταχώς για το ΔΝΤ!
Γεγονός είναι επίσης ότι αυτός που προσέφυγε στο ΔΝΤ δεν ήταν ο Καραμανλής, ο οποίος στην προεκλογική μάχη του 2009 «έταζε» λιτότητα, αλλά ο Παπανδρέου, ο οποίος... υποσχόταν ότι «λεφτά υπάρχουν». Πιθανότατα ο πρώην πρωθυπουργός Παπανδρέου προσέβλεπε στα δανεικά του ΔΝΤ ξεχνώντας – ή αδιαφορώντας για – το κόστος τους...
Όπως και να έχει, όσο περνά ο καιρός αρχίζει να γίνεται φανερό ότι – με το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στο καθένα – τα κόμματα εξουσίας οδήγησαν τη χώρα στο επίκεντρο μιας έρπουσας αλλά άγριας νομισματικής σύγκρουσης. Η Ελλάδα προσφέρθηκε ως πειραματόζωο για τη διαμόρφωση της σχέσης Ουάσιγκτον - Βερολίνου ή ΔΝΤ - Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Τα σκληρά αποτελέσματα αυτού του... πειράματος τα βιώνει ήδη η ελληνική κοινωνία.
Οι λεπτομέρειες όλης αυτής της υπόθεσης θα γραφτούν στο μέλλον, είτε από μια σοβαρή και ανεξάρτητη έρευνα είτε από την... Ιστορία. Προς το παρόν βρισκόμαστε στο στάδιο της συσκότισης και του αποπροσανατολισμού. Ακούμε για σκοτεινά κέντρα, για υπηρεσίες, για μεθοδεύσεις... Όλα αυτά προφανώς ισχύουν, με μια όμως προϋπόθεση, η οποία έχει να κάνει με τις επιλογές των ελληνικών κομμάτων εξουσίας: Πιάστηκαν κορόιδα; Ή μήπως συνέβη κάτι άλλο;
Ό,τι κι αν ισχύει, θα πληρώσουν το τίμημα επειδή ούτε η ανικανότητα ούτε οι κρυφές ατζέντες μπορούν να δικαιολογηθούν, ειδικά από μια αγρίως δοκιμαζόμενη και καταρρέουσα κοινωνία όπως η ελληνική...
Πηγή: http://topontiki.gr/
