17 Απρ 2012

Μετά την προδοσία, η Ανάσταση του Λαού

Του Αλέξη Π. Μητρόπουλου
όπως δημοσιεύθηκε στη Real News την 14/4/2012
Η προεκλογική περίοδος αρχίζει με έναν καταιγισμό προτροπών και απειλών από τους δανειστές για να μην διακοπεί η εκτέλεση του προγράμματός τους. Οι εγχώριοι εκπρόσωποι των μνημονιακών δυνάμεων καμώνονται πως έχουν ουσιώδεις διαφωνίες ως προς την ....
εσωτερίκευση των μέτρων του αντιαναπτυξιακού, αντιανθρώπινου, αντικοινωνικού και αντεθνικού Μνημονίου.
Αποκρύπτουν ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας προσέρχεται ο ελληνικός λαός στις κάλπες με ήδη ψηφισμένο από τη Βουλή ένα πρωτοφανές και λεπτομερές μεσομακροπρόθεσμο πρόγραμμα, που με κυνισμό και αναλγησία περιγράφει τα μελλούμενα για πολλά χρόνια, σε ορισμένους μάλιστα τομείς (π.χ. συντάξεις) τουλάχιστον μέχρι το 2060!
Προσποιούνται πως δεν γνωρίζουν ότι στον πρόσφατο νόμο του Μνημονίου Νο 2 (ν. 4046/2012, ΦΕΚ Α 28/14-2-2012) περιγράφονται με πίνακες, χρονοδιαγράμματα και συγκεκριμένα ποσά κατά δημόσια και κοινωνική δραστηριότητα όλες οι περικοπές από τις παροχές του Κοινωνικού Κράτους, προβλέποντας ότι -κατά τον αναίσχυντα διατυπούμενο στόχο της σελίδας 713 του ΦΕΚ- «τα μέτρα αυτά θα δώσουν τη δυνατότητα μείωσης της απόκλισης ... σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας (Πορτογαλία, Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη)»!
Ορισμένοι εκπρόσωποι του παλαιού πολιτικού κόσμου εφηύραν την έννοια των «ισοδύναμων» μέτρων, δηλαδή των περικοπών από άλλα μέλη του κοινωνικού σώματος ώστε να δημιουργήσουν εντύπωση περιθωρίων διαφυγής. Προτείνουν τον ακρωτηριασμό του ...χεριού αντί του ...ποδιού, σε έναν προδιαγεγραμμένο δρόμο όπου όλα τα υποσυστήματα του Κοινωνικού Κράτους είναι ψηφισμένο ότι θα ακρωτηριαστούν.
Αλλά ένα απλό ξεφύλλισμα στα οικονομικά παραρτήματα του Μνημονίου θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο ότι δεν υπάρχει δυνατότητα αλλαγής των χρονοδιαγραμμάτων και της σειράς των ακρωτηριασμών.

Μερικοί προσποιούνται ότι διαπραγματεύτηκαν σκληρά και ότι, ως ...επιτυχημένοι διαπραγματευτές, θα επιχειρήσουν το ίδιο και μετά τις εκλογές. Αλλά ήρθε ο Τόμσεν και είπε ότι δεν υπήρξε διαπραγμάτευση γιατί το πρόγραμμα είναι δεδομένο. Μάλιστα δε, ειρωνευόμενος την ελληνική πλευρά, μίλησε για ...ανιαρές συνεδριάσεις αφού δεν υπήρχε διαπραγματευτικό διακύβευμα. Έτσι κατέρρευσε ένας ακόμη μύθος!
Προηγουμένως είχε καταρρεύσει ένας άλλος μεγαλύτερος! Αυτός περί του κινδύνου της εξόδου από την ΕΕ και το ευρώ αν επικρατήσουν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις. Η Μέρκελ ομολόγησε επιτέλους τη μεγάλη αλήθεια: ότι δεν θα επιτραπεί ποτέ στην Ελλάδα να εξέλθει από την ΟΝΕ και την ΕΕ γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφή για την Ευρώπη από την οποία η Γερμανία αποκομίζει πολλά οφέλη. Και βεβαίωσε: «...θα έχει καταστροφικές συνέπειες και όλοι θα ρωτούν ποιος θα είναι ο επόμενος...».
Αυτό το τελευταίο αναδεικνύει ότι μόνο οι αντιμνημονιακές δυνάμεις μπορούν να ταρακουνήσουν την προγραμματισμένη συντεταγμένη χρεοκοπία της πατρίδας μας, που έχει σχεδιάσει η χρηματοοικονομική βιομηχανία και η Ευρωπαϊκή Τεχνοδομή.
Έτσι θα λάβει νόημα και η εκλογική διαδικασία. Αφού όλα είναι δεδομένα για τους δανειστές και τις μνημονιακές δυνάμεις˙ αφού όλα είναι ψηφισμένα με κάθε λεπτομέρεια˙ αφού ο δρόμος έχει σχεδιαστεί μέχρι την τελευταία του στροφή και ο προορισμός είναι αδιαπραγμάτευτος˙
τότε οι εκλογές αποκτούν νόημα μόνο με την επαναφορά της πρωτογενούς λαϊκής επιλογής.
Η Δημοκρατία θα λειτουργήσει αν το πρόγραμμα αυτό απορριφθεί, αν ο λαός το στείλει πίσω στους εγχώριους συντάκτες και τους διεθνείς υπαγορευτές του. Εάν Δημοκρατία σημαίνει δυνατότητα επιλογής και αν η επιλογή προγράμματος είναι η ψυχή της, ο αγώνας για την ελεύθερη έκφραση του λαού σημαίνει αγώνας για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Στην ετερονομία του μνημονιακού ...μονόδρομου, ο λαός θα αντιτάξει τη δική του κυρίαρχη επιλογή, δηλαδή την απόρριψή του. Επομένως οι αντιμνημονιακές δυνάμεις δεν αγωνίζονται απλώς για τη σωτηρία της πατρίδας, του Έθνους, των δημοσίων αγαθών, του διαχρονικού υλικού και άυλου πλούτου. Αγωνίζονται πρωτίστως για να επαναφέρουν το νόημα της Δημοκρατίας στη χώρα που γεννήθηκε.
Και επειδή η εξανάσταση του λαού προϋποθέτει τη γνώση για τον Γολγοθά που τον περιμένει, το σπάσιμο της παραμνημονιακής δημοσιολογίας και την απελευθέρωση από τις μνημονιακές αλυσίδες, η επανα-νοηματοδότηση της Δημοκρατίας ταυτίζεται με αυτή την προσπάθεια.
Ίσως έτσι ανάψει το φως της Ανάστασης και στις άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, για να αντισταθούν όλες μαζί στον επιθετικό, εγκληματικό και αλλοτριωτικό νεοφιλελευθερισμό.-
Πηγή: enypekk.gr