Την 6η Μαΐου τα συστημικά - μνημονιακά συμφέροντα, η διεθνής κερδοσκοπία και το Δ' Ράιχ αιφνιδιάστηκαν: «Οι συνεταίροι του Μνημονίου», η «συνεργατική» ΠΑΣΟΚ - ΝΔ δεν μπόρεσε να αναπαραχθεί ως ....
«γνήσιο αντίτυπο» της κυβέρνησης Παπαδήμου και να συνεχίσει το έργο της. Διεμβολίστηκε από την παρέμβαση της κοινωνίας, που αποδόμησε και απονομιμοποίησε το δικομματικό «οικοδόμημα».
Από την επομένη κιόλας ξεκίνησε μια πρωτοφανής ιστορικά εκστρατεία, ώστε το σάπιο σύστημα να αναστηλωθεί και να διεκδικήσει ξανά το ρόλο του κυβερνητικού εντολοδόχου και εκτελεστή των «συμβολαίων θανάτου» που είχε προσυπογράψει.
Ο κύριος ρόλος ανατέθηκε στον Αντώνη Σαμαρά και στη Νέα Δημοκρατία, αφού ο έτερος «συνεργάτης», το ΠΑΣΟΚ, είχε καταρρεύσει και μόνο δευτερεύοντα και επικουρικό ρόλο μπορούσε πλέον να επιτελέσει.
Τον κεντρικό, τον απόλυτο στόχο των συστημικών - μνημονιακών συμφερόντων και των κομματικών υποτελών τους, αλλά και του ΚΚΕ και της ΔΗΜΑΡ, αποτέλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, ήταν η έκφραση μιας βαθύτερης ιστορικής διαδικασίας, μιας ιστορικής παρέμβασης του λαού, των πολιτών, που αρνήθηκαν και αρνούνται να ευτελιστούν, να απαξιωθούν, να εξαχρειωθούν.
Αυτή τη συλλογική κοινωνική αντίδραση και αντίσταση επεδίωξαν να «τσακίσουν», διαμορφώνοντας επί εβδομάδες ολόκληρες ένα πρωτοφανές κλίμα τρομοκράτησης και εκφοβισμού των πολιτών. Η ένταση, η ακραία πόλωση, το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, οι ανοιχτές απειλές, που εκτοξεύονταν καθημερινά από το γερμανικό επιτελείο προπαγάνδας και τους «θεσμικούς εκπροσώπους» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης μόνο σε συνθήκες ξένης στρατιωτικής κατοχής μπορούν να παρατηρηθούν.
Οι πολίτες έπρεπε να οδηγηθούν τρομοκρατημένοι στις κάλπες, να ρίξουν «το ψηφοδέλτιο του φόβου», να νιώσουν ασήμαντοι μπροστά στη σιδερένια γροθιά των «αφεντικών», που μόνο κάποιοι ανόητοι και ρομαντικοί μπορούν να αψηφούν...
Δεν έπεισαν, δεν επιχειρηματολόγησαν, δεν διατύπωσαν καν πρόγραμμα. Με το «περίστροφο του ευρώ» στον κρόταφο οδήγησαν μια «κρίσιμη μάζα» πολιτών στην κάλπη και μέσω του ακραίου αυτού εκβιασμού πέτυχαν μια αριθμητική πλειοψηφία.
Η ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΟΥ ΣΤΑΘΗΚΑΝ ΟΡΘΙΟΙ, που προάσπισαν την αξιοπρέπεια τους, που σεβάστηκαν την εθνική τους ταυτότητα, που περιφρόνησαν τους εκβιαστές και τους εκβιασμούς τους.
Όμως ο φόβος, οι εκβιασμοί, οι απειλές δεν μπορούν να αποτελέσουν τη βάση μιας ευρύτερης κοινωνικής νομιμοποίησης. Τα συστημικά - μνημονιακά συμφέροντα γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι εντολοδόχοι τους βρίσκονται έωλοι, μετέωροι, αφού ακόμα κι ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνικής - εκλογικής βάσης της ΝΔ διαφωνεί πλήρως με τις επιλογές του Μνημονίου.
Οι φορείς της διαπλοκής, τα ΜΜΕ, θα διαδραματίσουν και πάλι το γνωστό τους κυρίαρχο ρόλο για τη στήριξη της νέας κυβέρνησης. Η οποία, από την επομένη της ορκωμοσίας της, θα κληθεί από την -επελαυνουσα- τρόικα να τηρήσει τις υποχρεώσεις της, «να τιμήσει τις υπογραφές των κ.κ. Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελου Βενιζέλου». Ως ένα είδος «ανταλλάγματος» μπορεί να προσφερθεί, μάλιστα, μια χρονική «παράταση» των στόχων του Μνημονίου...
Η ιστορική παρέμβαση των πολιτών, τόσο στις 6 Μαΐου όσο και στις 17 Ιουνίου, δεν αποτελεί μόνο μια παρακαταθήκη, αλλά μια δυναμικά αναπτυσσόμενη κοινωνική διεργασία, που θα οδηγήσει στην αναδιοργάνωση του πολιτικού συστήματος και στην απεμπλοκή από τους όρους της ξένης κατοχής.
Σε αυτούς τους κρίσιμους καιρούς ας θυμόμαστε κάποιες φορές τους στίχους του Ανδρέα Κάλβου, ως πολύτιμο οδηγό της σκέψης και της πράξης μας:
«Όσοι το χάλκαιον χέρι / βαρύ του φόβου αισθάνονται / ζυγόν δουλείας ας έχωσι. / Θέλει αρετήν και τόλμην / η ελευθερία» .
Από το ΒΑΘΥ ΠΡΑΣΙΝΟ
