Άρθρο-καταπέλτης: «Η κρίση στην ευρωζώνη ξεκίνησε για να σωθεί η Γερμανία»!

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την ευρωπαϊκή κρίση και το «πρόβλημα ανταγωνιστικότητας» του ευρωπαϊκού Νότου έγραψε ο γνωστός οικονομολόγος του οίκου Nomura, Ρίτσαρντ Κου στο Business Insider.
Ο οικονομολόγος τονίζει ότι το πρόβλημα έχει .... πολύ διαφορετική βάση και ξεκινά το 2000 όταν έσκασε η «τεχνολογική φούσκα» ή -αλλιώς- η φούσκα στην αγορά των ηλεκτρονικών ειδών. Τότε, υποστηρίζει ο Κου, η ΕΚΤ εσκεμμένα υιοθέτησε υπερβολικά χαλαρή νομισματική πολιτική με σκοπό να τονωθεί η οικονομία και να μη χρειαστεί δημοσιονομική πολιτική η Γερμανία για την αναζωογόνηση της δικής της οικονομίας!

«Αυτή η επιλογή δεν είχε πολλά οφέλη για την εγχώρια αγορά της Γερμανίας, η οποία έπασχε από ύφεση του ισολογισμού. Ωστόσο, έδωσε γερή ώθηση στις οικονομίες της περιφέρειας προκαλώντας ώθηση στις εισαγωγές από τη Γερμανία, με αποτέλεσμα να χρεώνεται η περιφέρεια για να τονωθούν οι γερμανικές εξαγωγές, διασώζοντας έτσι τη Γερμανία από την “τεχνολογική φούσκα”» σημειώνει ο οικονομολόγος της Nomura.

Την περίοδο εκείνη, προσθέτει ο Κου, οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου είχαν ισχυρές οικονομίες και μεγάλη ζήτηση κεφαλαίων στον ιδιωτικό τομέα: «Η πολιτική της ΕΚΤ με το επιτόκιο στο 2% οδήγησε σε απότομη αύξηση της προσφοράς κεφαλαίου, η οποία στη συνέχεια τροφοδότησε την οικονομική επέκταση και τις φούσκες στην αγορά ακινήτων. Οι μισθοί και οι τιμές αυξήθηκαν, καθιστώντας τις χώρες αυτές λιγότερο ανταγωνιστικές σε σχέση με τη Γερμανία. Με λίγα λόγια, το πολύ χαμηλό επιτόκιο της ΕΚΤ είχε μεν πολύ θετικές επιπτώσεις στη Γερμανία, η οποία έπασχε τότε από ύφεση του ισολογισμού, αλλά ήταν πολύ χαμηλό για άλλες χώρες της ευρωζώνης, με αποτέλεσμα να προκύψει μεγάλη απόκλιση μεταξύ των χωρών στους δείκτες του πληθωρισμού».

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Γερμανία γινόταν ολοένα και πιο ανταγωνιστική απέναντι στις δυνατές οικονομίες του Νότου, οι εξαγωγές αυξάνονταν και έβγαινε εκτός ύφεσης, με εμπορικό πλεόνασμα που γρήγορα ξεπερνούσε και αυτό της Ιαπωνίας και της Κίνας.

«Το 2005 είπα σε ένα αξιωματούχο της ΕΚΤ ότι ήταν άδικο να αναγκαστούν οι λοιπές χώρες να σώσουν τη Γερμανία καταφεύγοντας σε μια ενίσχυση των οικονομιών τους μέσω μιας χαλαρής νομισματικής πολιτικής. Κανονικά θα έπρεπε να υποχρεωθεί η Γερμανία να εφαρμόσει μέτρα δημοσιονομικής τόνωσης. Μου απάντησε ότι αυτό ακριβώς σημαίνει ένα ενιαίο νόμισμα: επειδή στη Γερμανία δεν μπορούσε να γίνει εξαίρεση για τα δημοσιονομικά κίνητρα, η μόνη επιλογή ήταν να γίνει μια προσπάθεια να ανακάμψει όλη η ευρωζώνη μέσω μιας νομισματικής πολιτικής».

Με άλλα λόγια, επισημαίνει ο γνωστός οικονομολόγος, δεν θα είχε διευρυνθεί το χάσμα ανταγωνιστικότητας των χωρών του Νότου με την υπόλοιπη ευρωζώνη σε τόσο δραματικά επίπεδα, εάν η Γερμανία είχε χρησιμοποιήσει δημοσιονομικά κίνητρα για την αντιμετώπιση της ύφεσης του ισολογισμού της. Και καταλήγει: «Οι χώρες της νότιας Ευρώπης δεν είναι υπεύθυνες για αυτά τα προβλήματα και είναι καιρός πλέον να γίνει αυτό ευρέως κατανοητό».

ΠΗΓΗ: http://www.star.gr
Από τη Μαρίζα