στην εβδομάδα, ότι είναι διατεθειμένος και αποφασισμένος να πράξει «ό,τι χρειαστεί» για να διαφυλάξει την ακεραιότητα της ευρωζώνης και να προστατεύσει το ευρώ, ο Ιταλός τραπεζίτης από τη μία προκάλεσε χαμόγελα αισιοδοξίας στον ευρωπαϊκό Νότο, αν και όχι μόνο, αλλά και τον «παγωμένο» μορφασμό δυσαρέσκειας της πανίσχυρης Bundesbank.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως οι Γερμανοί δεν έμειναν στους μορφασμούς, αλλά προχώρησαν αρκετά βήματα παραπέρα υπογραμμίζοντας, μέσω του επικεφαλής της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, Γενς Βάιντμαν, ότι το «ό,τι χρειαστεί» του Ντράγκι δεν αντανακλά τις απόψεις όλων των μελών του Δ.Σ. της ΕΚΤ, σίγουρα δε όχι του ίδιου.
Ο Ιταλός επικεφαλής της ΕΚΤ προγραμματίζει να ανακοινώσει σήμερα ένα σχεδιασμό βάσει του οποίου η ΕΚΤ και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) θα αγοράζουν παράλληλα ιταλικά και ισπανικά κρατικά ομόλογα, συμβάλλοντας σε αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού, όπως ενημερώνει η γερμανική εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung, επικαλούμενη από την πλευρά της υψηλές πηγές.
Σύμφωνα με αυτήν την πληροφόρηση, ο EFSF θα προχωρά στην απευθείας αγορά ομολόγων από το κράτος-μέλος, ενώ η ΕΚΤ θα περνά στην κατοχή των ομολόγων μέσω της δευτερογενούς αγοράς. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) θα εμπλέκεται με την αγορά ομολόγων μόνο έπειτα από επίσημο αίτημα βοήθειας, εκ μέρους κράτους, ενώ η συνδρομή του ESM θα προϋποθέτει την εκπλήρωση συγκεκριμένων όρων.
Αν εν τέλει, μπροστά και τις ισχυρές ενστάσεις της Bundsbank, δεν τελεσφορήσει αυτός ο σχεδιασμός, τότε ένα νέο κύμα κερδοσκοπικών δράσεων στα ιταλικά και ισπανικά ομόλογα αλλά και κινήσεων πανικού στις αγορές μοιάζει αναπόφευκτο. Ήδη η Ισπανία σήμερα δημοπρατεί τριών τύπων ομόλογα, με τα δεκαετή της να «πιάνουν» επιτόκιο που κινείται περίπου στο 6,6%.
Σε κάθε περίπτωση, η συζήτηση και για την απόδοση τραπεζικής άδειας στον ESM, ζήτημα που τέθηκε αρχικά από τον Αυστριακό κεντρικό τραπεζίτη, Έντβαλντ Νοβότνι, υποστηριζόμενη από την πολιτική και τραπεζική ηγεσία της Γαλλίας, προσκρούει στην αντίθεση των βόρειων χωρών, πρωτοστατούντων του Βερολίνου και του Ελσίνκι.
Η γενικότερη αίσθηση που επικρατεί στο -δημοσιονομικά πιο «υγιή»- Βορρά είναι πως οδηγούμαστε σε μία αναπροσαρμογή του ρόλου της ΕΚΤ προς την κατεύθυνση της μερικής -ουσιαστικής- άρσης της αυτονομίας της ΕΚΤ, έναντι των εθνικών κυβερνήσεων. Παράλληλα, εκτιμάται ότι οι προαναφερθείσες -υπό συζήτηση- ενέργειες θα προκαλέσουν πληθωριστικές πιέσεις στην ευρωζώνη, ενώ θα δημιουργήσουν «θύλακα προστασίας» των δημοσιονομικά απείθαρχων κρατών, που θα μπορούν να παρακάμπτουν έτσι την πίεσή τους από τις αγορές.
Εν τούτοις ο Νότος στενάζει, ενώ όσες από τις χώρες του δεν είναι αποκλεισμένες από τις αγορές, υφίστανται δυσβάσταχτο κόστος δανεισμού. Η πρόσφατη μείωση του επιτοκίου της ΕΚΤ (στο 0,75% πλέον) δεν φαίνεται να προσφέρει και πολλά, ενώ από την άλλη υπονομεύει το ρόλο του ευρώ ως παγκόσμιου αποταμιευτικού νομίσματος.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι ο Μάριο Ντράγκι, με ευρύ μέτωπο συνασπισμένο γύρω του, αλλά και με πεισμένους και οικονομικά ισχυρούς «αντιπάλους», καλείται να βρει, άμεσα, λύσεις σε δυσεπίλυτους γρίφους.
Παναγιώτης Σκευοφύλακας
πηγή: moneypost.gr
