 |
| φωτο: iefimerida.gr |
Κάθομαι μισή ώρα τώρα μπροστά στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή, προσπαθώντας να βρω έναν τίτλο για το θέμα στο οποίο θέλω να εκφράσω την σημερινή μου εμπειρία.
Βράζω κυριολεκτικά από θυμό, νεύρα και ....
απογοήτευση. Απογοήτευση για όλους-ες εμάς τους «δήθεν» πολιτισμένους Έλληνες και Ελληνίδες.
Τόσο δε πολιτισμένους, που τάχατες είμαστε ο μόνος λαός όπου στο λεξιλόγιό του υπάρχει η λέξη ...φιλότιμο!Ώρα 19:30 σήμερα στο Σύνταγμα. Άπειρος κόσμος επί της πλατείας αλλά και των δρόμων που οδηγούν σε αυτή, προσπαθεί να εξασφαλίσει μία θέση σε ένα taxi, κάτω από καταρρακτώδη βροχή λόγω της ξαφνικής προκήρυξης απεργίας των εργαζομένων σε όλα τα ΜΜΜ.
Ηλικιωμένοι, φοιτητές, εγκυμονούσες, μανάδες με μικρά παιδιά, μεροκαματιάρηδες που είχαν σχολάσει από την δουλειά τους.
Μούσκεμα ως το κόκκαλο, κουρασμένοι, εξουθενωμένοι και κάποιοι από αυτούς έντρομοι, γιατί απ' ότι κατάλαβα δεν είχαν χρήματα για taxi.
Στον αντίποδα,πάνω στο οδόστρωμα, εκατοντάδες ή και χιλιάδες αυτοκίνητα ακινητοποιημένα λόγω της κυκλοφοριακής συμφόρησης.
Κοίταξα προσεκτικά μέσα σε μερικά από αυτά. Ένας κύριος σοβαροφανής μιλούσε στο κινητό του, ένας νεαρός κουνούσε ρυθμικά το κεφάλι του ακούγωντας μάλλον το αγαπημένο τραγούδι του στο cd, δυό κοπελίτσες συζητούσαν μεταξύ τους γελώντας τόσο τρανταχτά που τα χνώτα τους θάμπωναν στιγμιαία το παρμπρίζ τους.
Τα ίδια πάνω-κάτω και στα υπόλοιπα αυτοκίνητα.
ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ, ΟΥΤΕ ΜΙΑ, δεν αισθάνθηκε καν την ανάγκη, να βγει έξω από το κάρο του και να πει:
Πάω Παγκράτι ρε παιδιά, πάει κανείς σας προς τα εκεί;;;
Η χώρα μας, η Ελλάδα μας, μπορεί να χρεωκόπησε οικονομικά αλλά κυρίως και πρωτίστως εμείς οι πολίτες,ο λαός, είμαστε που χρεωκοπήσαμε ηθικά, αξιακά και συνειδησιακά.
Μην ξανακούσω λοιπόν από κανέναν για «φιλότιμο» γιατί αυτό ειδικά το έχουμε χεσμένο εδώ και χρόνια....
