Η εξαήμερη
απεργία του μετρό είναι μια καλή ευκαιρία, για όποιον ακόμα δεν παίρνει
ψυχοφάρμακα, ή δεν είναι στα πρόθυρα να το κάνει, για παρατήρηση. Οταν
δεν έχει μετρό για να πάω στη δουλειά μου (συγνώμη είμαι από αυτούς που
έχουν μια δουλειά ακόμα..) πρέπει να πάρω τρία μέσα (λεωφορείο, τρόλευ)
για να πάω και άλλα τόσα για να γυρίσω. Ενίοτε και τέσσερα.... Αυτό
σημαίνει πως έχω τη καταπληκτική ευκαιρία να είμαι στριμωγμένη σαν
σαρδέλα ανάμεσα σε κόσμο για σχεδόν τέσσερις ώρες την ημέρα (ναι αυτές
τις μέρες φεύγω από το σπίτι στις 6.30 περίπου και γυρίζω γύρω στις
8-8.30 το βράδυ.
Το διαχρονικό λοιπόν συμπέρασμα πέραν κάθε αμφιβολίας είναι πως αν σ΄αυτό το τόπο η γκρίνια ήταν χρήμα θα ήμασταν υπερδύναμη! Ξεκινώντας από τη γνωστή υστερική φιγούρα των ημερών που από την ώρα που μπαίνει μέσα γαμοσταυρίζει όλους τους εργαζόμενους του μετρό, με τα γνωστά κοσμητικά (αλήτες, τεμπελχανάδες, λαμόγια, κλπ) μέχρι τις ομάδες από αγανακτισμένες σαρδέλες που επεκτείνουν το αλήτες, τεμπελχανάδες, λαμόγια, κλέφτες, εγκληματίες, κλπ σε όλο το φάσμα του πολιτικού χώρου μέχρι δέκατο βαθμό συγγένειας!
Οταν η κατάσταση ξεφύγει στο χορό μπαίνει κι αυτός που θα τολμήσει να αναφέρει πως είναι δημόσιος υπάλληλος οπότε εκεί τον πλακώνουν ξαφνικά όλοι οι ζοχαδιασμένοι των πεντακοσίων ευρώ, οι απλήρωτοι, οι απολυμένοι, οι καρπαζωμένοι γενικότερα του ιδιωτικού τομέα, πλακώνουν από την άλλη και κάποιοι άλλοι δημόσιοι προς υπεράσπιση, τα παίρνει ο οδηγός και φρενάρει όπου βρει, πετιέται κι ο παιγμένος που αρχίζει και βρίζει αδιακρίτως όποιον βλέπει μπροστά του, σταυροκοπιέται η γιαγιά για το κακό που μας βρήκε και λέει κι ένα ΄"αντε παλιοχαμούρες όλοι" ο κλασικός μάγκας που του ζαλίσανε τ΄αρχίδι@ όλοι αυτοί...
Αυτή είναι η επανάστασή μας. Η ανατροπή μας. Ο ξεσηκωμός μας. Αυτή είναι η εικόνα μας. Χιλιάδες σαρδέλες στριμωγμένες μέσα σε βρωμόκουτα, σε μια βρωμερή πόλη που δεν μπορούν να υποφέρουν πλέον ούτε την ανάσα του διπλανού τους. Ετοιμοι να φαγωθούν για ένα φρενάρισμα.
Κι το θεϊκό σχόλιο που άκουσα που τα καλύπτει όλα!
"Εμ, βέβαια αυτούς δεν τους νοιάζει, τον έχουν δέσει το γάϊδαρο κι απεργούν, για να απεργήσω κι εγώ που έχω να πληρωθώ έξι μήνες, που μου έδωσε τρία κατοστάρικα όλα κι όλα και που θα με πετάξει έξω σαν το σκυλί, κι είμαι ήδη χωρίς να μπορώ να πληρώσω τίποτα, ούτε το φαϊ μου. Μπορώ να κάνω απεργία εγώ? Οχι δεν επιτρέπεται. Δεν έχω τη ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ να τα βροντήσω όλα κάτω"
Λογικό. Χάνεις έτσι δουλειά δώδεκα ωρών, με μηδέν απολαβές και ένα αφεντικό να σε μαστιγώνει για παραδειγματισμό. Αν τη χάσεις που θα ξαναβρεις τέτοιο κελεπούρι?......
Το διαχρονικό λοιπόν συμπέρασμα πέραν κάθε αμφιβολίας είναι πως αν σ΄αυτό το τόπο η γκρίνια ήταν χρήμα θα ήμασταν υπερδύναμη! Ξεκινώντας από τη γνωστή υστερική φιγούρα των ημερών που από την ώρα που μπαίνει μέσα γαμοσταυρίζει όλους τους εργαζόμενους του μετρό, με τα γνωστά κοσμητικά (αλήτες, τεμπελχανάδες, λαμόγια, κλπ) μέχρι τις ομάδες από αγανακτισμένες σαρδέλες που επεκτείνουν το αλήτες, τεμπελχανάδες, λαμόγια, κλέφτες, εγκληματίες, κλπ σε όλο το φάσμα του πολιτικού χώρου μέχρι δέκατο βαθμό συγγένειας!
Οταν η κατάσταση ξεφύγει στο χορό μπαίνει κι αυτός που θα τολμήσει να αναφέρει πως είναι δημόσιος υπάλληλος οπότε εκεί τον πλακώνουν ξαφνικά όλοι οι ζοχαδιασμένοι των πεντακοσίων ευρώ, οι απλήρωτοι, οι απολυμένοι, οι καρπαζωμένοι γενικότερα του ιδιωτικού τομέα, πλακώνουν από την άλλη και κάποιοι άλλοι δημόσιοι προς υπεράσπιση, τα παίρνει ο οδηγός και φρενάρει όπου βρει, πετιέται κι ο παιγμένος που αρχίζει και βρίζει αδιακρίτως όποιον βλέπει μπροστά του, σταυροκοπιέται η γιαγιά για το κακό που μας βρήκε και λέει κι ένα ΄"αντε παλιοχαμούρες όλοι" ο κλασικός μάγκας που του ζαλίσανε τ΄αρχίδι@ όλοι αυτοί...
Αυτή είναι η επανάστασή μας. Η ανατροπή μας. Ο ξεσηκωμός μας. Αυτή είναι η εικόνα μας. Χιλιάδες σαρδέλες στριμωγμένες μέσα σε βρωμόκουτα, σε μια βρωμερή πόλη που δεν μπορούν να υποφέρουν πλέον ούτε την ανάσα του διπλανού τους. Ετοιμοι να φαγωθούν για ένα φρενάρισμα.
Κι το θεϊκό σχόλιο που άκουσα που τα καλύπτει όλα!
"Εμ, βέβαια αυτούς δεν τους νοιάζει, τον έχουν δέσει το γάϊδαρο κι απεργούν, για να απεργήσω κι εγώ που έχω να πληρωθώ έξι μήνες, που μου έδωσε τρία κατοστάρικα όλα κι όλα και που θα με πετάξει έξω σαν το σκυλί, κι είμαι ήδη χωρίς να μπορώ να πληρώσω τίποτα, ούτε το φαϊ μου. Μπορώ να κάνω απεργία εγώ? Οχι δεν επιτρέπεται. Δεν έχω τη ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ να τα βροντήσω όλα κάτω"
Λογικό. Χάνεις έτσι δουλειά δώδεκα ωρών, με μηδέν απολαβές και ένα αφεντικό να σε μαστιγώνει για παραδειγματισμό. Αν τη χάσεις που θα ξαναβρεις τέτοιο κελεπούρι?......
Πηγή: vasiliskos
