υποψηφίων προς απόλυση.
Αν κοιτάξουμε πίσω θα δούμε ότι επί 10
μήνες, η μόνιμη σύγκρουση και στόχος της κυβέρνηση είναι οι Δημόσιοι
υπάλληλοι με αιχμή μεχρι τώρα την σύγκρουση στις Συγκοινωνίες του
προηγούμενου διαστήματος. Δύσκολα θυμαται κανείς άλλη κοινωνική ομάδα να βρέθηκε στο στόχαστρο της παρούσας κυβέρνησης για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η ποιοτική διαφορά των τελευταίων
εβδομάδων είναι ότι από την σύγκρουση με μεμονωμένες ομάδες ΔΥ του
παρελθόντος άλλα και την περιθωριακή μικρή ομάδα των επίορκων, περνάμε
στις πιθανές μαζικές απολύσεις.
Και ενώ -όλο αυτό το ανεξέλεγκτο και
παρατεταμένο κλίμα τρομοκρατίας και η σχετική υστερία- βεβαίως δεν έχει
οδηγήσει “απολύσεις” και οικονομικό όφελος στα δημόσια ταμεία εντούτοις
παράγει πολιτικό κόστος. Κι όπως γινεται συνήθως αυτό θα πέσει στις
πλάτες των βουλευτών της περιφέρειας που εκλέγονται οριακά αν και οι
λιγότερο αρμόδιοι.
Τα μεγάλα τζάκια της Αθήνας υπουργοί και προβεβλημένοι στα ΜΜΕ που ζητούν να χυθεί αίμα συνήθως την γλιτώνουν.
