Στο πίνακά αυτό της eurostat βλέπουμε
ότι ενώ το έλλειμμα υποχωρεί σε απολυτούς αριθμούς και μειώνεται κατά
500 περίπου εκατομμύρια εντούτοις αυξάνεται ως ποσοστό του ΑΕΠ γιατί
μικραίνει το ΑΕΠ. Την ίδια στιγμη λόγω ακριβώς της μείωσης...
του
παραγωγής ακαθάριστού εγχώριου προϊόντος κατά σχεδόν 40 δις, τα έξοδα
του προϋπολογισμού φαινονται να αυξάνονται ως ποσοστό.
Υπενθυμίζω
ότι το 2010 λόγω του γεγονός ότι το ελλειμα έφτασε σε διψήφιο ποσοστό
πήγαμε στο ΔΝΤ. Τότε το έλλειμμα ήταν κρίσιμος παράγοντας στην
στρατηγική της κυβέρνησης Παπανδρέου που είχε μείζονα στόχο την
ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (άσχετα αν ο
ίδιος το ήξερε ή δεν το ήξερε). Προηγήθηκε ο Καραμανλής που έδωσε τα
πρώτα 28 δις και ακολούθησε μια συγχορδία της ελληνικής ελίτ που είχε
στόχο να πλήξει το ηθικό του Έλληνα, να τον χρεοκοπήσει ηθικά και να
συκοφαντήσει την εργατικότητα του για να σωθούν οι τραπεζες. Όλοι
λειτούργησαν στο βωμό μια στρατηγικής που είχε στόχο
την παραμονή των τραπεζών στα χέρια όσων τις χρεοκόπησαν με πρόσχημα το
κίνδυνο αφελληνισμού. Μια στρατηγική που τώρα πια ήρθε αντιμέτωπη με
τις κυρίαρχες ελίτ της Ευρώπης και παρά κάποιες πρόσκαιρες νίκες
δείχνει καταδικασμένη στην ΕΕ
Όλη η τελευταία έκθεση του eurostat εδω:
