Οι εξελίξεις των ημερών καταιγιστικές.
Κάποιοι από εμάς ίσως αισθάνονται αμήχανα. Άλλοι θυμό. Άλλοι
αδιάφοροι, λέγοντας τι με νοιάζει εμένα. Μπορεί και κάποιοι να επικροτούν τις
πρακτικές της ....
κυβέρνησης, ψελλίζοντας κιόλας καλά τους έκανε. Το κλείσιμο της Δημόσιας τηλεόρασης, η μεθόδευση και τα επιχειρήματα της κυβέρνησης, όμως αφορούν όλους μας. Ο αγώνας των εργαζομένων στην ΕΡΤ, η μορφή και η έκταση που πήρε, δεν είναι απλά μια συνδικαλιστική διεκδίκηση.
Είναι αγώνας για την
δημοκρατία πλέον.
Βλέπουμε εικόνες από το μέλλον που μας ετοιμάζουν. Πού είναι
τόσο παλιό και μας γυρίζει δεκαετίες πίσω, στην μεταπολεμική Ελλάδα. Χθές ήταν το Ταμιευτήριο, η Αγροτική, το ΙΓΜΕ, ο ΟΣΚ και τόσοι άλλοι φορείς του δημοσίου.
Σήμερα είναι η ΕΡΤ.
Αύριο θα είναι η σειρά μας, ας μην έχει
αυταπάτες κανένας.
Μας δείχνουν το δάσος, ας μην παριστάνουμε τους αφελείς και
βλέπουμε το δάκτυλο.
Άλλωστε τις
τελευταίες μέρες υπήρχαν συγκεκριμένα δημοσιεύματα που ανέφεραν πως ο ΕΛΤΑ
επιλέχθηκε από την κυβέρνηση για τον ξαφνικό θάνατο, όπως χαρακτηριστικά
ονομάζουν τις απολύσεις και τα λουκέτα. Τελικά προτίμησαν την ΕΡΤ κι εμείς γλυτώσαμε
παρά τρίχα, όπως ακριβώς ειπώθηκε, από εκείνους πού γνωρίζουν περισσότερα.
Μέχρι πότε όμως;
Για λίγες εβδομάδες, για λίγους μήνες; Όχι περισσότερο.
Η
μοίρα μας είναι προδιαγεγραμμένη από την κυβέρνηση των μνημονίων. Είμαστε ήδη
στο σφυρί. Η τρόικα απαιτεί ανθρωποθυσίες. Ας μην γίνουμε Ιφιγένειες για χάρη των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη..
Ο αγώνας για την ΕΡΤ, όπως και κάθε αγώνας, πρέπει να είναι
και δικός μας αλλά και της κοινωνίας ολόκληρης. Ήρθε η ώρα να ανατρέψουμε τη πολιτική των υπαλλήλων της τρόικα .
Φτάνει πια. Ας τους γυρίσουμε την πλάτη.
Τι περιμένουμε απ’ αυτούς;
