απολύτως μάταια.
Συγκρίνοντας το ύψος των μέτρων και του ΑΕΠ της Ελλάδας το 2010, το άρθρο διαπιστώνει ότι κατά τη χρονιά αυτή, το ελληνικό ΑΕΠ συρρικνώθηκε όσο ακριβώς ήταν τα μέτρα λιτότητας που έλαβε η κυβέρνηση.
Ειδικότερα, οι περικοπές των κρατικών δαπανών ευθύνονταν για το 19% της μείωσης του ελληνικού ΑΕΠ και οι αυξήσεις των φόρων για το υπόλοιπο 81% της πτώσης.
“Η κατάρρευση του ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν τέτοια ώστε η χώρα δεν μπορούσε να μειώσει το έλλειμμά της, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τα δημοσιονομικά προβλήματα της Ελλάδας να μετατραπούν σε μία παρατεταμένη εμπειρία”, σημειώνεται.
“Η ελληνική κυβέρνηση συγκέντρωσε το 2010 τόσα έσοδα όσα θα είχε και χωρίς να κάνει την παραμικρή αύξηση φόρων (...). Το ΑΕΠ της θα ήταν πολύ υψηλότερο εάν δεν είχαν γίνει οι αυξήσεις φόρων”, διαπιστώνει η μελέτη.
Ποια ήταν, λοιπόν, η λύση που θα έπρεπε να ακολουθηθεί στην Ελλάδα, αντί για τη μάταιη, όπως αποδείχθηκε, λιτότητα; Όπως έχει γράψει και ο οικονομολόγος Barry Eichengreen, το Business Insider σημειώνει ότι τα λάθη έγιναν με το ξέσπασμα της κρίσης. Μόλις η Ελλάδα έχασε την πρόσβασή της στις αγορές και έγινε σαφές ότι το δημόσιο χρέος της δεν ήταν βιώσιμο, έπρεπε να αποφασιστεί η χωρίς καθυστέρηση αναδιάρθρωση του χρέους αυτού.
“Εάν η Ελλάδα είχε διαγράψει γρήγορα τα δύο τρίτα του χρέους της, θα μπορούσε να γλιτώσει από το τεράστιο αυτό βάρος. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει μέρος των χρημάτων που θα εξοικονομούσε από τους τόκους για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζές της. Θα μείωνε τους φόρους, αντί να τους αυξάνει. Θα μπορούσε να επανεκκινήσει τις επενδύσεις και να κάνει την οικονομία της να κινείται και πάλι, σε μερικούς μήνες και με τη βοήθεια της τύχης, σε λιγότερο από ένα χρόνο”, έχει γράψει ο Eichengreen.
