Το Ποντίκι
Επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ, ο πρωθυπουργός θα περάσει λίγες μέρες στις
γνώριμές του ακρογιαλιές της Πύλου και θα συμβουλευτεί το... μαξιλάρι
του για να αποφασίσει τι θα κάνει στην περίπτωση που το ....
φθινόπωρο, με οποιαδήποτε αφορμή, η κυβέρνηση βρεθεί σε τέλειο αδιέξοδο. Γνωρίζει ήδη – γιατί αυτό έχει διαμηνυθεί με καθαρό τρόπο από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο στην Αθήνα – ότι για τους έξω δεν υπάρχει σενάριο εκλογών εδώ πριν από τις ευρωεκλογές του προσεχούς Μαΐου.
Εάν προκύψει πολιτικό ατύχημα, εταίροι και πιστωτές θα ζητήσουν επιτακτικά τον σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης, τύπου Παπαδήμου, προκειμένου να υπάρχει η περίφημη «πολιτική σταθερότητα» για όλο το διάστημα που θα συζητείται η φόρμουλα διαχείρισης (πιθανότατα έμμεσο κούρεμα) του ελληνικού χρέους και το μοντέλο κάλυψης των χρηματοδοτικών κενών. Και βέβαια θα απειλήσουν με διακοπή της χρηματοδότησης και πάγωμα κάθε άλλης διαδικασίας για τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης εφόσον η απαίτησή τους δεν βρει ανταπόκριση.
Ο Αντώνης Σαμαράς, σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται το περιβάλλον του, δεν έχει την πρόθεση να συμμορφωθεί αυτήν τη φορά. Το έκανε όταν βγήκε η ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, παρ’ ότι ο ίδιος ήταν έτοιμος για προσφυγή στην κάλπη. Το τηλεφώνημα της Μέρκελ ήταν καθοριστικό για να αλλάξει προσανατολισμό και να επιλέξει τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Όμως, όπως διαβεβαιώνει στενός συνεργάτης του, δεν θα δεχθεί να καταθέσει την εντολή και να την παραδώσει στον επόμενο, παρά μόνο αν συμβεί το... απίθανο, αν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεχθεί να στηρίξει μια οικουμενική κυβέρνηση. «Αν χαθεί η δεδηλωμένη, πάμε σε εκλογές, ακόμη και αν χαλάσει ο κόσμος» δηλώνει στο «Ποντίκι» συνεργάτης του πρωθυπουργού, ενώ στενός συνομιλητής του Βενιζέλου υπερθεματίζει με το σχόλιο: «Ας αναλάβει και η τρόικα τις ευθύνες της».
Το «ατύχημα»
Η συνοχή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας θα κινδυνεύσει έτσι κι αλλιώς:
♦ Είτε με την ψήφιση, τον Οκτώβριο, του νέου μεσοπρόθεσμου προγράμματος, που θα φτάνει μέχρι το 2017.
♦ Είτε με την ψήφιση, επίσης τον Οκτώβριο, του προϋπολογισμού για το 2014, που θα έχει χαρακτηριστικά ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση.
♦ Είτε με την ψήφιση ενός νέου μνημονίου, εάν συμφωνηθεί νέο δάνειο (που αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει στο τραπέζι, αλλά αποτελεί τη βασική επιλογή της Γερμανίας για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού).
♦ Είτε με την ψηφοφορία για κάποια επώδυνη ρύθμιση, όπως η άρση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας που μεθοδεύεται.
Ανεξάρτητοι βουλευτές, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Χρήστος Αηδόνης, έχουν πει ότι, σε περίπτωση κινδύνου κατάρρευσης της κυβέρνησης, θα δώσουν την ψήφο τους, για να μην ανοίξει ένας επικίνδυνος κύκλος πολιτικής και οικονομικής αστάθειας. Το ίδιο θα μπορούσαν να κάνουν, ενδεχομένως, και βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, όπως ο Βασίλης Οικονόμου και ο Γρηγόρης Ψαριανός.
Όμως, όπως και να έχει, αν οι 155 βουλευτές της συμπολίτευσης σπάσουν και φτάσουμε στον αριθμό 150 ή 151, είναι προφανές πως η κυβέρνηση χάνει την πολιτική της νομιμοποίηση και δεν στέκεται με τίποτα. Στο σημείο αυτό θα αρχίσουν οι πιέσεις για ένα άλλο σχήμα, με το οποίο θα συρθούμε μέχρι τις ευρωεκλογές. Η μέγγενη των πιέσεων θα σφίξει και γύρω από τον Φώτη Κουβέλη, που ήδη ετοιμάζεται να ζητήσει αλλαγή πρωθυπουργού και υπουργού Οικονομικών προκειμένου να ξαναμπεί σε μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Αμφισβητίες και «ύποπτοι»
Ο Γιάννης Στουρνάρας μπορεί να γίνει Ιφιγένεια και για άλλους λόγους. Έχει στοχοποιηθεί από όλους τους «αντάρτες» βουλευτές της συμπολίτευσης. Ο Νικήτας Κακλαμάνης της Ν.Δ. έχει προαναγγείλει την αντικατάστασή του, ενώ τον έχουν αδειάσει ακόμη και κορυφαίοι υπουργοί, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Γιάννης Μιχελάκης.
Ο Βενιζέλος τον αντιπαθεί, αλλά έχει πάψει να το δείχνει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα τον στηρίξει την κρίσιμη στιγμή. Ο Σαμαράς τον καλύπτει, αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα κάνει όταν θα πρέπει να στηρίξει πρωτίστως τον εαυτό του.
Π. Κουκουλόπουλος, Απ. Κακλαμάνης και Θ. Τζάκρη από το ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη εκδηλώσει ανυπακοή σε κρίσιμες ψηφοφορίες. Το ίδιο έχει συμβεί και με τους Ν. Κακλαμάνη και Δ. Κυριαζίδη από την πλευρά της Ν.Δ. Δεν είναι όμως μόνο πέντε οι απείθαρχοι... Διψήφιος αριθμός βουλευτών έχει φωνάξει πως δεν ψηφίζει άρση της απαγόρευσης για πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, ενώ άλλοι τόσοι έχουν σοβαρές επιφυλάξεις για την ιδιωτικοποίηση των ΕΥΔΑΠ - ΕΥΑΘ.
Οι ύφαλοι
Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι διαχειρίσιμα με παζάρια παρασκηνίου, εάν το φθινόπωρο δεν αναμενόταν ένα τσουνάμι κοινωνικών αντιδράσεων, οι οποίες κανείς δεν μπορεί να προβλέψει μέχρι πού θα φτάσουν.
♦ Θα ανοίξουν τα σχολεία τον Σεπτέμβριο;
♦ Θα λειτουργούν οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης;
♦ Ποια θα είναι η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία;
♦ Μήπως τραβήξουν χειρόφρενο και τα μέσα μαζικής μεταφοράς με αφορμή την επικείμενη αύξηση των εισιτηρίων και αιτία τη διαθεσιμότητα εργαζομένων;
Αν απεργούν ταυτόχρονα εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στα νοσοκομεία και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, τι θα κάνει η κυβέρνηση; Πολλαπλές επιτάξεις; Δεν βγαίνει πολιτικά, δεν βγαίνει κοινωνικά...
Όλα αυτά τα έχουν σκεφτεί επίμονα στα επιτελεία Σαμαρά και Βενιζέλου. Μαζί με τις δυσκολίες που θα υπάρξουν για να βρεθούν οι «διαθέσιμοι» του δεύτερου κύματος, άλλες 12.500 μέχρι τον Δεκέμβριο. Και η τάση που υπάρχει αυτήν τη στιγμή είναι να σηκωθεί – όσο, τέλος πάντων, μπορεί να σηκωθεί... – μπαϊράκι εναντίον της τρόικας, άμα τη επιστροφή της στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο.
«Στηρίξτε μας»
«Χαλαρώστε τη θηλιά γιατί πνιγόμαστε» είναι το μήνυμα που θα σταλεί στους πιστωτές από την ελληνική κυβέρνηση. «Βάλτε πλάτη, γιατί διαφορετικά θα έχετε να κάνετε με τον Τσίπρα» είναι ο υπότιτλος του κεφαλαίου που λέγεται ότι θα διαβάσουμε το φθινόπωρο. Μέχρι τώρα οι εταίροι δεν δείχνουν πρόθυμοι να «αγοράσουν» αυτές τις προειδοποιήσεις και αντιτείνουν: «Κόψτε τον λαιμό σας, λεφτά τέλος». Είναι πολύ πιθανό να παραμείνουν αμετακίνητοι σ’ αυτήν τη στάση και μετά τις γερμανικές εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου.
Άλλωστε οι εμπειρότεροι στην ανάλυση των ευρωπαϊκών πραγμάτων λένε ότι, όταν σχηματιστεί η επόμενη γερμανική κυβέρνηση, θα εκλείψει και η πρεμούρα των έξω να δείχνουν ότι όλα πάνε καλά στην πιο υπερχρεωμένη χώρα της ευρωζώνης για να μην εμπλέκεται ο ελληνικός μπελάς στη γερμανική προεκλογική αντιπαράθεση. Επομένως, όταν κατακαθίσει η σκόνη, άνετα μπορεί να ξαναβρεθούμε μπροστά στα σενάρια Grexit και ο Σαμαράς να ζήσει τις δικές του... Κάννες.
φθινόπωρο, με οποιαδήποτε αφορμή, η κυβέρνηση βρεθεί σε τέλειο αδιέξοδο. Γνωρίζει ήδη – γιατί αυτό έχει διαμηνυθεί με καθαρό τρόπο από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο στην Αθήνα – ότι για τους έξω δεν υπάρχει σενάριο εκλογών εδώ πριν από τις ευρωεκλογές του προσεχούς Μαΐου.
Εάν προκύψει πολιτικό ατύχημα, εταίροι και πιστωτές θα ζητήσουν επιτακτικά τον σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης, τύπου Παπαδήμου, προκειμένου να υπάρχει η περίφημη «πολιτική σταθερότητα» για όλο το διάστημα που θα συζητείται η φόρμουλα διαχείρισης (πιθανότατα έμμεσο κούρεμα) του ελληνικού χρέους και το μοντέλο κάλυψης των χρηματοδοτικών κενών. Και βέβαια θα απειλήσουν με διακοπή της χρηματοδότησης και πάγωμα κάθε άλλης διαδικασίας για τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης εφόσον η απαίτησή τους δεν βρει ανταπόκριση.
Ο Αντώνης Σαμαράς, σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται το περιβάλλον του, δεν έχει την πρόθεση να συμμορφωθεί αυτήν τη φορά. Το έκανε όταν βγήκε η ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, παρ’ ότι ο ίδιος ήταν έτοιμος για προσφυγή στην κάλπη. Το τηλεφώνημα της Μέρκελ ήταν καθοριστικό για να αλλάξει προσανατολισμό και να επιλέξει τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Όμως, όπως διαβεβαιώνει στενός συνεργάτης του, δεν θα δεχθεί να καταθέσει την εντολή και να την παραδώσει στον επόμενο, παρά μόνο αν συμβεί το... απίθανο, αν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεχθεί να στηρίξει μια οικουμενική κυβέρνηση. «Αν χαθεί η δεδηλωμένη, πάμε σε εκλογές, ακόμη και αν χαλάσει ο κόσμος» δηλώνει στο «Ποντίκι» συνεργάτης του πρωθυπουργού, ενώ στενός συνομιλητής του Βενιζέλου υπερθεματίζει με το σχόλιο: «Ας αναλάβει και η τρόικα τις ευθύνες της».
Το «ατύχημα»
Η συνοχή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας θα κινδυνεύσει έτσι κι αλλιώς:
♦ Είτε με την ψήφιση, τον Οκτώβριο, του νέου μεσοπρόθεσμου προγράμματος, που θα φτάνει μέχρι το 2017.
♦ Είτε με την ψήφιση, επίσης τον Οκτώβριο, του προϋπολογισμού για το 2014, που θα έχει χαρακτηριστικά ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση.
♦ Είτε με την ψήφιση ενός νέου μνημονίου, εάν συμφωνηθεί νέο δάνειο (που αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει στο τραπέζι, αλλά αποτελεί τη βασική επιλογή της Γερμανίας για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού).
♦ Είτε με την ψηφοφορία για κάποια επώδυνη ρύθμιση, όπως η άρση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας που μεθοδεύεται.
Ανεξάρτητοι βουλευτές, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Χρήστος Αηδόνης, έχουν πει ότι, σε περίπτωση κινδύνου κατάρρευσης της κυβέρνησης, θα δώσουν την ψήφο τους, για να μην ανοίξει ένας επικίνδυνος κύκλος πολιτικής και οικονομικής αστάθειας. Το ίδιο θα μπορούσαν να κάνουν, ενδεχομένως, και βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, όπως ο Βασίλης Οικονόμου και ο Γρηγόρης Ψαριανός.
Όμως, όπως και να έχει, αν οι 155 βουλευτές της συμπολίτευσης σπάσουν και φτάσουμε στον αριθμό 150 ή 151, είναι προφανές πως η κυβέρνηση χάνει την πολιτική της νομιμοποίηση και δεν στέκεται με τίποτα. Στο σημείο αυτό θα αρχίσουν οι πιέσεις για ένα άλλο σχήμα, με το οποίο θα συρθούμε μέχρι τις ευρωεκλογές. Η μέγγενη των πιέσεων θα σφίξει και γύρω από τον Φώτη Κουβέλη, που ήδη ετοιμάζεται να ζητήσει αλλαγή πρωθυπουργού και υπουργού Οικονομικών προκειμένου να ξαναμπεί σε μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Αμφισβητίες και «ύποπτοι»
Ο Γιάννης Στουρνάρας μπορεί να γίνει Ιφιγένεια και για άλλους λόγους. Έχει στοχοποιηθεί από όλους τους «αντάρτες» βουλευτές της συμπολίτευσης. Ο Νικήτας Κακλαμάνης της Ν.Δ. έχει προαναγγείλει την αντικατάστασή του, ενώ τον έχουν αδειάσει ακόμη και κορυφαίοι υπουργοί, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Γιάννης Μιχελάκης.
Ο Βενιζέλος τον αντιπαθεί, αλλά έχει πάψει να το δείχνει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα τον στηρίξει την κρίσιμη στιγμή. Ο Σαμαράς τον καλύπτει, αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα κάνει όταν θα πρέπει να στηρίξει πρωτίστως τον εαυτό του.
Π. Κουκουλόπουλος, Απ. Κακλαμάνης και Θ. Τζάκρη από το ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη εκδηλώσει ανυπακοή σε κρίσιμες ψηφοφορίες. Το ίδιο έχει συμβεί και με τους Ν. Κακλαμάνη και Δ. Κυριαζίδη από την πλευρά της Ν.Δ. Δεν είναι όμως μόνο πέντε οι απείθαρχοι... Διψήφιος αριθμός βουλευτών έχει φωνάξει πως δεν ψηφίζει άρση της απαγόρευσης για πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, ενώ άλλοι τόσοι έχουν σοβαρές επιφυλάξεις για την ιδιωτικοποίηση των ΕΥΔΑΠ - ΕΥΑΘ.
Οι ύφαλοι
Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι διαχειρίσιμα με παζάρια παρασκηνίου, εάν το φθινόπωρο δεν αναμενόταν ένα τσουνάμι κοινωνικών αντιδράσεων, οι οποίες κανείς δεν μπορεί να προβλέψει μέχρι πού θα φτάσουν.
♦ Θα ανοίξουν τα σχολεία τον Σεπτέμβριο;
♦ Θα λειτουργούν οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης;
♦ Ποια θα είναι η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία;
♦ Μήπως τραβήξουν χειρόφρενο και τα μέσα μαζικής μεταφοράς με αφορμή την επικείμενη αύξηση των εισιτηρίων και αιτία τη διαθεσιμότητα εργαζομένων;
Αν απεργούν ταυτόχρονα εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στα νοσοκομεία και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, τι θα κάνει η κυβέρνηση; Πολλαπλές επιτάξεις; Δεν βγαίνει πολιτικά, δεν βγαίνει κοινωνικά...
Όλα αυτά τα έχουν σκεφτεί επίμονα στα επιτελεία Σαμαρά και Βενιζέλου. Μαζί με τις δυσκολίες που θα υπάρξουν για να βρεθούν οι «διαθέσιμοι» του δεύτερου κύματος, άλλες 12.500 μέχρι τον Δεκέμβριο. Και η τάση που υπάρχει αυτήν τη στιγμή είναι να σηκωθεί – όσο, τέλος πάντων, μπορεί να σηκωθεί... – μπαϊράκι εναντίον της τρόικας, άμα τη επιστροφή της στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο.
«Στηρίξτε μας»
«Χαλαρώστε τη θηλιά γιατί πνιγόμαστε» είναι το μήνυμα που θα σταλεί στους πιστωτές από την ελληνική κυβέρνηση. «Βάλτε πλάτη, γιατί διαφορετικά θα έχετε να κάνετε με τον Τσίπρα» είναι ο υπότιτλος του κεφαλαίου που λέγεται ότι θα διαβάσουμε το φθινόπωρο. Μέχρι τώρα οι εταίροι δεν δείχνουν πρόθυμοι να «αγοράσουν» αυτές τις προειδοποιήσεις και αντιτείνουν: «Κόψτε τον λαιμό σας, λεφτά τέλος». Είναι πολύ πιθανό να παραμείνουν αμετακίνητοι σ’ αυτήν τη στάση και μετά τις γερμανικές εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου.
Άλλωστε οι εμπειρότεροι στην ανάλυση των ευρωπαϊκών πραγμάτων λένε ότι, όταν σχηματιστεί η επόμενη γερμανική κυβέρνηση, θα εκλείψει και η πρεμούρα των έξω να δείχνουν ότι όλα πάνε καλά στην πιο υπερχρεωμένη χώρα της ευρωζώνης για να μην εμπλέκεται ο ελληνικός μπελάς στη γερμανική προεκλογική αντιπαράθεση. Επομένως, όταν κατακαθίσει η σκόνη, άνετα μπορεί να ξαναβρεθούμε μπροστά στα σενάρια Grexit και ο Σαμαράς να ζήσει τις δικές του... Κάννες.
Πηγή: topontiki.gr
