Το Ποντίκι
Η υπόθεση της παραίτησης (αποπομπής) του Στέλιου Σταυρίδη από το
ΤΑΙΠΕΔ, ύστερα από την αποκάλυψη του ταξιδιού του με το ιδιωτικό
αεροσκάφος του επιχειρηματία Δημήτρη Μελισσανίδη, πιθανότατα ....
δρομολογεί αλλαγές στο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων. Σύντομα, όπως έχουμε γράψει πολλές φορές – και μάλλον μετά τις γερμανικές εκλογές –, το σύνολο της ελληνικής δημόσιας περιουσίας θα περάσει σε γερμανικό έλεγχο. Οι πιθανοί τρόποι που «βρίσκονται στο τραπέζι» είναι δύο:
♦ Είτε με ορισμό Γερμανού (επικεφαλής ή «επιτρόπου») στο ΤΑΙΠΕΔ, όπως ήδη εκτιμούν αρκετοί.
♦ Είτε με δημιουργία μιας νέας εταιρείας – με έδρα εκτός Ελλάδος και διοίκηση εντεταλμένη από ξένους τεχνοκράτες – στην οποία θα μεταβιβαστούν τα περιουσιακά στοιχεία που διαθέτει το ΤΑΙΠΕΔ σήμερα.
Από τις δύο αυτές εκδοχές, η πρώτη μοιάζει περισσότερο διαχειρίσιμη από τη συγκυβέρνηση στο πολιτικό και συμβολικό επίπεδο, καθώς η τοποθέτηση ενός ακόμη «επιτρόπου» ανάμεσα στους τόσους πολλούς, σε μια εταιρεία με τύποις ελληνική διοίκηση, εφαρμόζεται ήδη ως μοντέλο διακυβέρνησης, με κορυφαίο το παράδειγμα Ράιχενμπαχ.
Η εκδοχή ίδρυσης μιας νέας εταιρείας – και μάλιστα με έδρα εκτός Ελλάδος – θεωρείται πως έχει μεγαλύτερο πολιτικό κόστος, αφού συμβολικά (και ουσιαστικά) η κυβέρνηση θα εμφανιστεί σαν να παραδίδει τα «κλειδιά» της χώρας – και αυτό δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο σε μια οιονεί προεκλογική περίοδο.
Τι θέλουν οι Γερμανοί
Από την πλευρά τους, οι Γερμανοί θέλουν να αναλάβουν τη διαχείριση επειδή:
♦ Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν «περπατάνε» και το απαιτούμενο ρευστό δεν συγκεντρώνεται, όπως θα δείτε αναλυτικά στις σελίδες 6-7.
♦ Όσες γίνονται, δεν αφορούν δικές τους εταιρείες, οι οποίες προς το παρόν δεν έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον.
♦ Βλέπουν την κυβέρνηση να ιδιωτικοποιεί μεν, αλλά, ωστόσο, τα «φιλέτα» που συγκεντρώνονται (μηχανές κοπής χρήματος, όπως ο ΟΠΑΠ), να περνάνε στα χέρια εγχώριων επιχειρηματιών. Άρα, στην πραγματικότητα, αυτό που διαδραματίζεται είναι μια εσωτερική ανακατανομή επιχειρηματικής ισχύος.
Συνεπώς, ιδιαίτερα οι Γερμανοί «φίλοι μας» έχουν κάθε λόγο να θέλουν να ελέγξουν τις εξελίξεις όταν θα μπούμε στον σκληρό πυρήνα των ιδιωτικοποιήσεων: Πρόκειται για τομείς όπως αυτούς της ενέργειας, των λιμανιών, των αεροδρομίων και των μεγάλων ακινήτων σε προνομιούχες περιοχές – από τους οποίους πιθανότατα θα γίνει και η αρχή των πλειστηριασμών.
Παράλληλα, πλησιάζει και η ιδιωτικοποίηση τομέων του κράτους, όπως αυτού της Υγείας, για τoν οποίo η Γερμανία δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς οι ασφαλιστικές της εταιρείες περιμένουν να αρχίσει η εκποίηση υποδομών στον τομέα αυτόν για να λάβουν μέρος, δεδομένου ότι οι δραματικές εξελίξεις στο ασφαλιστικό, με την κατάρρευση του συστήματος, θα δημιουργήσουν μια ιδιωτική αγορά που δελεάζει τις γερμανικές – και όχι μόνον – εταιρείες.
Σε ένα άλλο επίπεδο, εκδηλώνεται ιδιαίτερο ενδιαφέρον εκ μέρους της τρόικας για τις εξελίξεις στον τραπεζικό κλάδο, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Eurobank, για την οποία η τρόικα πιέζει συνεχώς για την ταχύτερη επιστροφή της στον ιδιωτικό τομέα. Μάλιστα, μετά τις δρομολογούμενες (πάλι από την τρόικα) εξελίξεις, με την περικοπή υποκαταστημάτων και προσωπικού, αλλά και μεγάλου μέρους «κόκκινων δανείων», το τραπεζικό σύστημα θα αποτελέσει ένα ακόμη σοβαρό πεδίο ενδιαφέροντος για φιλόδοξους επενδυτές.
Καθώς όμως οι τράπεζες αποτελούν την «καρδιά» κάθε οικονομίας και στην περίπτωση της Ελλάδας δεν πρόκειται να παραμείνουν για πολύ καιρό υπό τη σκέπη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, για τη Γερμανία – και όχι μόνο – ανοίγεται ένα ακόμη πεδίο δυναμικής επιχειρηματικής δραστηριοποίησης.
Νέος συναγερμός
Ωστόσο, για να ελέγξουν οι Γερμανοί και οι όποιοι άλλοι «ό,τι... κινείται», θα πρέπει να μην υπάρχουν αντιστάσεις ούτε από το πολιτικό σύστημα ούτε από την κοινωνία, αλλά ούτε και από το εγχώριο επιχειρηματικό «κατεστημένο».
Ήδη οι Έλληνες επιχειρηματίες δέχονται το ένα χτύπημα μετά το άλλο, καθώς πληρώνουν τεράστια ενεργειακά κόστη – εξ ου η διαμαρτυρία Μυτιληναίου και το «φουντάρισμα» της ΛΑΡΚΟ κ.λπ., όπως γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο.
Παράλληλα, όπως έχουμε ήδη καταγράψει, οι περισσότεροι δυσανασχετούν από την αυξημένη φορολόγηση των επιχειρήσεών τους, διαμαρτυρόμενοι ότι δεν φορολογούνται μόνο τα κέρδη τους, αλλά και η παραγωγική τους δραστηριότητα. Ήδη κάποιοι απειλούν με έξοδο από την Ελλάδα.
Τώρα όμως έρχεται μια ακόμη απειλή για απροσδιόριστο αριθμό επιχειρηματιών – ακόμη και πολύ γνωστών – όπως ήδη είδαμε στο ρεπορτάζ της σελίδας 3.
Πρόκειται για τις δεκάδες παράλληλες εισαγγελικές έρευνες για οικονομικά σκάνδαλα – από τραπεζικές χρηματοδοτήσεις μέχρι φορολογικές παραβάσεις και ό,τι άλλο αποκαλυφθεί την επόμενη περίοδο. Ήδη η προειδοποίηση ότι οι εισαγγελείς δεν θα λάβουν υπ’ όψιν το «βάρος» του ονόματος των ελεγχομένων έχει σημάνει συναγερμό στις τάξεις των επιχειρηματιών.
Έτσι, το επόμενο διάστημα θα δούμε πολλούς φακέλους να ανοίγουν – κάτι που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε ανακατατάξεις στο εσωτερικό επιχειρηματικό σκηνικό. Εντούτοις, στο πλαίσιο αυτό θα δοκιμαστούν σκληρά και οι αντοχές της κυβέρνησης, καθώς:
♦ Από τη μία θα υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει πιέσεις από θιγόμενους επιχειρηματίες.
♦ Από την άλλη, ίσως αντιμετωπίσει τον πειρασμό να αναλάβει ρόλο επιδιαιτητή για να διευθετήσει αντικρουόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα και να αποφύγει την «ανάφλεξη» επιχειρηματικών πολέμων. Παράδειγμα αποτελεί άλλωστε η αγωνιώδης προσπάθεια, το προηγούμενο διάστημα, να συμβιβαστούν τα συμφέροντα Κόκκαλη και Μελισσανίδη στον ΟΠΑΠ.
Όμως, καθώς ο κόμπος φτάνει στο χτένι και – όπως θα δείτε στο ρεπορτάζ των σελίδων 8-9 – η τρόικα ελάχιστα θα ενδιαφερθεί για την πολιτική τύχη των νυν εταίρων της συγκυβέρνησης, το μακρύ γερμανικό «χέρι» θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας όλων των εξελίξεων...
δρομολογεί αλλαγές στο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων. Σύντομα, όπως έχουμε γράψει πολλές φορές – και μάλλον μετά τις γερμανικές εκλογές –, το σύνολο της ελληνικής δημόσιας περιουσίας θα περάσει σε γερμανικό έλεγχο. Οι πιθανοί τρόποι που «βρίσκονται στο τραπέζι» είναι δύο:
♦ Είτε με ορισμό Γερμανού (επικεφαλής ή «επιτρόπου») στο ΤΑΙΠΕΔ, όπως ήδη εκτιμούν αρκετοί.
♦ Είτε με δημιουργία μιας νέας εταιρείας – με έδρα εκτός Ελλάδος και διοίκηση εντεταλμένη από ξένους τεχνοκράτες – στην οποία θα μεταβιβαστούν τα περιουσιακά στοιχεία που διαθέτει το ΤΑΙΠΕΔ σήμερα.
Από τις δύο αυτές εκδοχές, η πρώτη μοιάζει περισσότερο διαχειρίσιμη από τη συγκυβέρνηση στο πολιτικό και συμβολικό επίπεδο, καθώς η τοποθέτηση ενός ακόμη «επιτρόπου» ανάμεσα στους τόσους πολλούς, σε μια εταιρεία με τύποις ελληνική διοίκηση, εφαρμόζεται ήδη ως μοντέλο διακυβέρνησης, με κορυφαίο το παράδειγμα Ράιχενμπαχ.
Η εκδοχή ίδρυσης μιας νέας εταιρείας – και μάλιστα με έδρα εκτός Ελλάδος – θεωρείται πως έχει μεγαλύτερο πολιτικό κόστος, αφού συμβολικά (και ουσιαστικά) η κυβέρνηση θα εμφανιστεί σαν να παραδίδει τα «κλειδιά» της χώρας – και αυτό δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο σε μια οιονεί προεκλογική περίοδο.
Τι θέλουν οι Γερμανοί
Από την πλευρά τους, οι Γερμανοί θέλουν να αναλάβουν τη διαχείριση επειδή:
♦ Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν «περπατάνε» και το απαιτούμενο ρευστό δεν συγκεντρώνεται, όπως θα δείτε αναλυτικά στις σελίδες 6-7.
♦ Όσες γίνονται, δεν αφορούν δικές τους εταιρείες, οι οποίες προς το παρόν δεν έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον.
♦ Βλέπουν την κυβέρνηση να ιδιωτικοποιεί μεν, αλλά, ωστόσο, τα «φιλέτα» που συγκεντρώνονται (μηχανές κοπής χρήματος, όπως ο ΟΠΑΠ), να περνάνε στα χέρια εγχώριων επιχειρηματιών. Άρα, στην πραγματικότητα, αυτό που διαδραματίζεται είναι μια εσωτερική ανακατανομή επιχειρηματικής ισχύος.
Συνεπώς, ιδιαίτερα οι Γερμανοί «φίλοι μας» έχουν κάθε λόγο να θέλουν να ελέγξουν τις εξελίξεις όταν θα μπούμε στον σκληρό πυρήνα των ιδιωτικοποιήσεων: Πρόκειται για τομείς όπως αυτούς της ενέργειας, των λιμανιών, των αεροδρομίων και των μεγάλων ακινήτων σε προνομιούχες περιοχές – από τους οποίους πιθανότατα θα γίνει και η αρχή των πλειστηριασμών.
Παράλληλα, πλησιάζει και η ιδιωτικοποίηση τομέων του κράτους, όπως αυτού της Υγείας, για τoν οποίo η Γερμανία δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς οι ασφαλιστικές της εταιρείες περιμένουν να αρχίσει η εκποίηση υποδομών στον τομέα αυτόν για να λάβουν μέρος, δεδομένου ότι οι δραματικές εξελίξεις στο ασφαλιστικό, με την κατάρρευση του συστήματος, θα δημιουργήσουν μια ιδιωτική αγορά που δελεάζει τις γερμανικές – και όχι μόνον – εταιρείες.
Σε ένα άλλο επίπεδο, εκδηλώνεται ιδιαίτερο ενδιαφέρον εκ μέρους της τρόικας για τις εξελίξεις στον τραπεζικό κλάδο, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Eurobank, για την οποία η τρόικα πιέζει συνεχώς για την ταχύτερη επιστροφή της στον ιδιωτικό τομέα. Μάλιστα, μετά τις δρομολογούμενες (πάλι από την τρόικα) εξελίξεις, με την περικοπή υποκαταστημάτων και προσωπικού, αλλά και μεγάλου μέρους «κόκκινων δανείων», το τραπεζικό σύστημα θα αποτελέσει ένα ακόμη σοβαρό πεδίο ενδιαφέροντος για φιλόδοξους επενδυτές.
Καθώς όμως οι τράπεζες αποτελούν την «καρδιά» κάθε οικονομίας και στην περίπτωση της Ελλάδας δεν πρόκειται να παραμείνουν για πολύ καιρό υπό τη σκέπη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, για τη Γερμανία – και όχι μόνο – ανοίγεται ένα ακόμη πεδίο δυναμικής επιχειρηματικής δραστηριοποίησης.
Νέος συναγερμός
Ωστόσο, για να ελέγξουν οι Γερμανοί και οι όποιοι άλλοι «ό,τι... κινείται», θα πρέπει να μην υπάρχουν αντιστάσεις ούτε από το πολιτικό σύστημα ούτε από την κοινωνία, αλλά ούτε και από το εγχώριο επιχειρηματικό «κατεστημένο».
Ήδη οι Έλληνες επιχειρηματίες δέχονται το ένα χτύπημα μετά το άλλο, καθώς πληρώνουν τεράστια ενεργειακά κόστη – εξ ου η διαμαρτυρία Μυτιληναίου και το «φουντάρισμα» της ΛΑΡΚΟ κ.λπ., όπως γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο.
Παράλληλα, όπως έχουμε ήδη καταγράψει, οι περισσότεροι δυσανασχετούν από την αυξημένη φορολόγηση των επιχειρήσεών τους, διαμαρτυρόμενοι ότι δεν φορολογούνται μόνο τα κέρδη τους, αλλά και η παραγωγική τους δραστηριότητα. Ήδη κάποιοι απειλούν με έξοδο από την Ελλάδα.
Τώρα όμως έρχεται μια ακόμη απειλή για απροσδιόριστο αριθμό επιχειρηματιών – ακόμη και πολύ γνωστών – όπως ήδη είδαμε στο ρεπορτάζ της σελίδας 3.
Πρόκειται για τις δεκάδες παράλληλες εισαγγελικές έρευνες για οικονομικά σκάνδαλα – από τραπεζικές χρηματοδοτήσεις μέχρι φορολογικές παραβάσεις και ό,τι άλλο αποκαλυφθεί την επόμενη περίοδο. Ήδη η προειδοποίηση ότι οι εισαγγελείς δεν θα λάβουν υπ’ όψιν το «βάρος» του ονόματος των ελεγχομένων έχει σημάνει συναγερμό στις τάξεις των επιχειρηματιών.
Έτσι, το επόμενο διάστημα θα δούμε πολλούς φακέλους να ανοίγουν – κάτι που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε ανακατατάξεις στο εσωτερικό επιχειρηματικό σκηνικό. Εντούτοις, στο πλαίσιο αυτό θα δοκιμαστούν σκληρά και οι αντοχές της κυβέρνησης, καθώς:
♦ Από τη μία θα υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει πιέσεις από θιγόμενους επιχειρηματίες.
♦ Από την άλλη, ίσως αντιμετωπίσει τον πειρασμό να αναλάβει ρόλο επιδιαιτητή για να διευθετήσει αντικρουόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα και να αποφύγει την «ανάφλεξη» επιχειρηματικών πολέμων. Παράδειγμα αποτελεί άλλωστε η αγωνιώδης προσπάθεια, το προηγούμενο διάστημα, να συμβιβαστούν τα συμφέροντα Κόκκαλη και Μελισσανίδη στον ΟΠΑΠ.
Όμως, καθώς ο κόμπος φτάνει στο χτένι και – όπως θα δείτε στο ρεπορτάζ των σελίδων 8-9 – η τρόικα ελάχιστα θα ενδιαφερθεί για την πολιτική τύχη των νυν εταίρων της συγκυβέρνησης, το μακρύ γερμανικό «χέρι» θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας όλων των εξελίξεων...
Πηγή: topontiki.gr
