Το Ποντίκι
Είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις το βάρος του θανάτου ενός 19χρονου παιδιού. Μιας απώλειας που δεν αναπληρώνεται από καμιά μορφή «εκδίκησης», «συγγνώμης», «καταδίκης» και «λαϊκών δικαστηρίων».
Αν ανατρέξει κάποιος στο παρελθόν, σίγουρα θα ....
θυμηθεί τουλάχιστον μία φορά που βρέθηκε εσκεμμένα ή κατά λάθος στην αμήχανη θέση του «λαθρεπιβάτη», έχοντας το βλέμμα καρφωμένο στην πόρτα του λεωφορείου, του τρόλεϊ ή του συρμού, μετρώντας τις στάσεις με αγωνία, ελπίζοντας να μη βρεθεί «τετ α τετ» με κάποιον ελεγκτή.
Ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές, κανένας – από τις διωκτικές αρχές έως και την οικογένεια του Θανάση Καναούτη – δεν είναι σε θέση να πει με ακρίβεια τι συνέβη εκείνα τα μοιραία λεπτά της περασμένης Τετάρτης. Είναι όμως βέβαιο πως όλοι οι εμπλεκόμενοι θα ήθελαν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω...
Ψάχνοντας στοιχεία για την τεκμηρίωση του ρεπορτάζ στο «Ποντίκι» συναντήσαμε πολλές από τις γνωστές παθογένειες του ελληνικού συστήματος, απ’ το οποίο φυσικά οι ελεγκτές των αστικών συγκοινωνιών δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση. Κοινώς, εντοπίσαμε τα εξής:
♦Τη... συγκλονιστική εκπαίδευσή των ελεγκτών, διάρκειας μιας εργάσιμης εβδομάδας (5 ημέρες) – σε μορφή σεμιναρίων – ταυτόχρονα με την πρακτική άσκηση και τις ιατρικές (;) εξετάσεις.
♦ Ότι από τους 230 ελεγκτές σε λεωφορεία και τρόλεϊ, μόλις 25 (!) είναι πλήρους απασχόλησης!
♦ Τις ένθεν κακείθεν καταγγελίες περί «ανάγωγων ελεγκτών» και «οξύθυμων επιβατών», οι οποίοι συχνά προκαλούν φραστικό επεισόδιο ώστε να βρουν ευκαιρία να κατεβούν από τα λεωφορεία.
♦ Την «Οδύσσεια» των επιβατών για την αγορά ενός εισιτηρίου σε περιοχές της Αττικής όπου δεν υπάρχουν σταθμοί μετεπιβίβασης στα Μέσα σταθερής τροχιάς (Μετρό, Ηλεκτρικός, Προαστιακός, Τραμ).
♦ Τη δικαιολογημένη αγανάκτηση του πολίτη ο οποίος, ταυτόχρονα με τη ραγδαία μείωση ή απώλεια του εισοδήματός του, είδε την τιμή του εισιτηρίου να αυξάνεται, από τα 80 λεπτά, το 2009, σε 1,40 ευρώ σήμερα. Η αγανάκτηση μεγαλώνει όσο το κράτος και η πολιτεία επιμένουν να «σφυρίζουν αδιάφορα» ως προς τις αυτονόητες «κοινωνικές παροχές» σε ανέργους, απόρους και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
♦Την πίεση που ασκείται καθημερινά στους εργαζόμενους στα ΜΜΜ από τους φυσικούς και πολιτικούς προϊσταμένους τους για μείωση των τεράστιων ελλειμμάτων στις αστικές συγκοινωνίες, παράλληλα με τη δημιουργία κερδών για τον Οργανισμό. Ένας στόχος που, σύμφωνα με αυτούς, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την αποτελεσματική αντιμετώπιση της λαθρεπιβίβασης.
Από τον Σεπτέμβριο του 2012 έως και τον Μάιο του 2013 κόπηκαν 34.000 πρόστιμα σε λαθρεπιβάτες, σε λεωφορεία, τρόλεϊ και μέσα σταθερής τροχιάς. Η συνολική αξία των προστίμων ανήλθε σε 2,5 εκατομμύρια ευρώ, από τα οποία εισπράχθηκε μόλις το 9% με την επιβολή του προστίμου. Τα εκκρεμή αποστέλλονται εντός τριμήνου στην εφορία και από εκεί και πέρα παραμένει αδιευκρίνιστο αν και πότε εισπράττονται.
Συγκλονιστική προειδοποίηση
Τα παραπάνω είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Αυτή που παρέμεινε άγνωστη ήταν η ανοικτή επιστολή που είχε στείλει το Σωματείο Εργαζομένων στην ΕΘΕΛ, τον Ιανουάριο του 2012, στον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας, Κων. Καραγιαννόπουλο, με την οποία, χωρίς καμία υπεκφυγή, προειδοποιούσαν πως, αν δεν άλλαζε πάραυτα ο τρόπος ελέγχου των εισιτηρίων, σύντομα θα θρηνούσαμε θύματα! Την παραθέτουμε αυτούσια:
«Όλοι μας οι οδηγοί έχουμε γίνει μάρτυρες σε παρόμοια περιστατικά. Όταν γίνεται κάποιος έλεγχος εισιτηρίων στο λεωφορείο, ο παραβάτης, εκτός από τις δικαιολογίες που λέει συνήθως (“ξέχασα να το ακυρώσω”, “δεν βρήκα να πάρω” κ.λπ.), έχει επίσης στο μυαλό του με ποιον τρόπο θα διαφύγει για να γλιτώσει το πρόστιμο που θα του βεβαιώσει ο ελεγκτής!
Ας μη γελιόμαστε, μεταφέρουμε επιβάτες απ’ τους οποίους άλλοι δεν έχουν χρήματα – ή και άλλοι που έχουν, το θεωρούν “μαγκιά” να μην ακυρώνουν ποτέ εισιτήριο! Αυτοί μπορούν να κάνουν άκρως επικίνδυνα πράγματα... και δεν εννοούμε να βρίσουν ή να χτυπήσουν τον ελεγκτή, αλλά να πηδήξουν και από το παράθυρο του λεωφορείου ενώ αυτό είναι εν κινήσει, όπως είδατε και στο παραπάνω βίντεο!
Εμείς, σαν οδηγοί της ΕΘΕΛ, προειδοποιούμε πως θα υπάρξει νεκρός! Μακάρι να βγούμε ψεύτες, αλλά όλοι ξέρουμε ότι, όταν το λεωφορείο είναι εν κινήσει – έστω και με 20 χιλιόμετρα – και πηδήσει κάποιος από αυτό, ή θα τον πατήσει διερχόμενο αυτοκίνητο η θα “καρφωθεί” σε κάποιο πεζοδρόμιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
Τέλος, προειδοποιούμε και τον διευθύνοντα της ΕΘΕΛ κ. Κωνσταντίνο Καραγιαννόπουλο: Τα περισσότερα λεωφορεία (εκτός από τα Μερσεντές 405Ν, αλλά όλα τα υπόλοιπα) έχουν μεγάλα παράθυρα και ένα παιδί δεν σκέφτεται τον κίνδυνο να πηδήσει από το λεωφορείο. Καλό θα ήταν ο έλεγχος των εισιτηρίων να μεριμνήσετε ώστε να γίνετε με διαφορετικό τρόπο...
Και πάλι... μακάρι να βγούμε ψεύτες, αλλά ξέρετε κάτι; Αυτοί που θα σέρνονται στα δικαστήρια και θα τους στήνουν οι δημοσιογράφοι στα παράθυρα των καναλιών δεν θα είναι άλλοι εκτός από τον οδηγό και τους ελεγκτές...
Για όλα τα παραπάνω, καλό θα είναι να λάβετε μέτρα επειγόντως, κ. Καραγιαννόπουλε... Όσο για το προεδρείο μας, δεν αναφερόμαστε καν σε αυτό....
Αυτό είναι στον δικό του κόσμο!... Και εμείς, σαν οδηγοί, είμαστε μόνοι μας στη μοίρα μας».
Το αν το «καμπανάκι» ήχησε στα αυτιά των υπευθύνων «αποδείχθηκε» με τον πλέον τραγικό τρόπο 18 μήνες μετά...
Πηγή: topontiki.gr
