Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης
H μεγάλη πλειονότητα των άτυχων πολιτών αυτού του ανάλγητου και παρανοϊκού κράτους θα βρεθεί αντιμέτωπη τους προσεχείς μήνες με μια σειρά καταδικαστικών για την καθημερινότητά της φόρων – φόρων που δεν υπάγονται στη λογική της ανταποδοτικότητας, της δίκαιης κατανομής, της εξόδου της χώρας από την ....
κρίση, της προσπάθειας για ανάπτυξη, άλλα, τουναντίον, αποβλέπουν στο να μη θιγεί το εσαεί φοροδιαφεύγον κεφάλαιο, του όποιου καλύπτει με δουλικότητα τα έξοδα διαβίωσης.
Με δυο λόγια, οι φτωχοί πληρώνουν δυσανάλογα και απάνθρωπα περισσότερο από ό,τι οι πλούσιοι, αυτοί που απολαμβάνουν εργολαβικά όλα τα προνόμια αυτού του κράτους – με τις ευλογίες και την κάλυψη του πολιτικού συστήματος. Για παράδειγμα, κόβουν το ρεύμα συνταξιούχων όταν οι δισεκατομμυριούχοι αυτού του τόπου δεν πληρώνουν το ρεύμα των επιχειρήσεών τους.
Όποια περίπτωση και να εξετάσει κανείς, βρίσκεται μπροστά σε αυτήν τη θεσμικά παγιωμένη αδικία: να στραγγαλίζεται ο αδύναμος και μεσαίος πολίτης προς χάριν του ισχυρού. Αυτό το βιολί κρατά κανονικά τη συνήθη μελωδία και τον ρυθμό της αδικίας και κατά τη διάρκεια της κρίσης! Ο φτωχός καλείται να πληρώσει αυτά που δεν πληρώνει ο πλούσιος. Επειδή η πολιτική εκμετάλλευση της κρίσης δημιούργησε ένα στρώμα παράνοιας πά νω στα ήδη υπάρχοντα στρώματα παραλογισμού δεκαετιών, κανείς σε αυτόν τον τόπο δεν μπορεί να σταθεί νηφάλια απέναντι στα γεγονότα. Έτσι, τα στερεότυπα κρατούν σταθερά όλες τις εθνικές παραδοξότητες.
Η τρόικα, για παράδειγμα, από την αρχή της εμπλοκής της τονίζει κατηγορηματικά και με συντριπτική σαφήνεια σε ό,τι αφορά τα θέματα φορολογίας ότι αυτοί που φοροδιαφεύγουν αισχρά στη χώρα μας είναι οι πολύ πλούσιοι, όσοι στέκονται πίσω και πάνω από κυβερνήσεις, απ’ τη δημοκρατία και απ’ τη χώρα και όχι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Ωστόσο, για λόγους ασήμαντων κομματικών σκοπιμοτήτων αυτό αποσιωπάται γιατί η τρόικα πρέπει να αποτελεί ντε φάκτο - με απόφαση σύσσωμου του πολιτικού κατεστημένου - τον προφανή κακό, στον όποιο θα φορτωθούν όλες οι αμαρτίες αυτού του μαφιόζικου νεοελληνικού κρατιδίου.
Η τρόικα λοιπόν - που τονίζουμε ότι δεν αποτελείται ούτε από άγιους ούτε από επαναστάτες - ουδέποτε απαίτησε τη ληστρική φορολογία των φτωχών Ελλήνων. Αντίθετα, από την αρχή έδειχνε τους πλούσιους και υποστήριζε ένα υγιές και απλό φορολογικό νομικό πλαίσιο στο οποίο θα πλήρωναν όλοι ανεξαιρέτως, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, με πρώτους και καλύτερους τους πλούσιους και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ό,τι ακριβώς δεν πράττει συστηματικά η ελληνική - πατριωτική κυβέρνηση του Σαμαροβενιζέλου.
Πηγή: topontiki.gr
