διαθεσιμότητα και αύριο το πρωί θα ξεκινήσουν την πορεία διαμαρτυρίας τους, πεζοί, για την Αθήνα είναι στην πλειονότητά τους μεσήλικες, με υποχρεώσεις, οικογένειες και παιδιά. Πολλοί από αυτούς και με δάνεια, στεγαστικά και καταναλωτικά, που ήλπιζαν ότι η σιγουριά της θέσης τους στο δημόσιο θα τους έδινε τη δυνατότητα να τα εξοφλήσουν. Η πεποίθηση αυτή ανατράπηκε βίαια, λόγω του ν. 4271, του οποίου ζητούν την κατάργηση.
«Η διαθεσιμότητα έφερε τα πάνω κάτω. Στις 23 Ιουλίου, με μιας, 3000 εργαζόμενοι βρέθηκαν κυριολεκτικά ξεκρέμαστοι. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν ολόκληρες οικογένειες, με όλα τα μέλη τους, άνεργους. Η δουλειά μας ήταν το μόνο στήριγμα, όχι μόνο για μας, αλλά και για τα άνεργα παιδιά μας και τους συγγενείς μας ακόμη. Και τι θα γίνει μετά τις 23 Μαρτίου που θα σταματήσουν και τα 700 ευρώ; Ψάξαμε για δουλειές, ό,τι να ‘ναι. Ούτε για πακετάδες σε πιτσαρίες δε μας παίρνουν στην ηλικία αυτή» λένε από το αντίσκηνο, που έστησαν έξω από το δημαρχείο Θεσσαλονίκης, απ' όπου θα ξεκινήσουν αύριο για την Αθήνα.
Από τα πέντε άτομα με τα οποία μιλήσαμε - από τα περίπου δεκαπέντε, που θα ξεκινήσουν αύριο την πορεία τους - οι τέσσερις είναι πάνω από τα πενήντα. Μόνο, ο Δημήτρης Αγγελίδης είναι 42 χρονών και όπως λέει μετά από μια αποτυχημένη βολιδοσκόπηση που έκανε για δουλειά, σκέφτεται ήδη το εξωτερικό. Η πορεία που θα ξεκινήσουν αύριο θα διαρκέσει μέχρι τις 28 Οκτωβρίου. Στον ένα μήνα της διαμαρτυρίας τους, θα περπατούν καθημερινά από τις επτά ως τις έντεκα το πρωί και από τις τέσσερις ως τις επτά το βράδυ. Καλούν και άλλους, όσους βιώνουν τα μέτρα λιτότητας να τους ακολουθήσουν. Μιλούν επίσης, για «αδικία» και απευθυνόμενοι προς την πολιτική ηγεσία τονίζουν ότι «στο μήνα αυτό θα πρέπει να ξανασκεφτούν και να διορθώσουν το λάθος που έκαναν». Πιστεύουν ακόμη ότι η χρησιμότητα της δουλειάς τους θα φανεί τους επόμενους μήνες.
«Επιλεχθήκαμε το 2001 μέσω ενός 11μηνου προγράμματος για να εργαστούμε στα σχολεία. Είχε γίνει μελέτη, που έδειχνε ότι οι φθορές στα σχολεία, λόγω ανυπαρξίας φύλαξης κόστιζε στους δήμους περίπου το τριπλάσιο χρηματικό ποσό, από τους μισθούς που θα παίρναμε, ετησίως» λέει η 52χρονη Μαρίνα Σαμαρά που ήταν σχολική φύλακας στο 2ο γυμνάσιο Ευόσμου και συνεχίζει:
«Την πρώτη χρονιά που αναλάβαμε, μαζεύαμε με τις σακούλες τις σύριγγες. Μετά τα εξωσχολικά στοιχεία μετακινήθηκαν προς τα δημοτικά και γι αυτό τελευταία έγιναν κι εκεί προσλήψεις σχολικών φυλάκων».
Ο συνομήλικός της, σχολικός φύλακας του δήμου Θεσσαλονίκης, Δημήτρης Κρουστάλλης θυμίζει μάλιστα τη βράβευση ενός συναδέλφου του, που κατάφερε να ακινητοποιήσει, έξω από σχολείο που εργαζόταν, μέχρι να έρθει η αστυνομία, έναν διακινητή ναρκωτικών.
«Το συνάδελφο τον βράβευσε ο δήμος Θεσσαλονίκης, μια εβδομάδα αφού είχε βγει σε διαθεσιμότητα» συμπληρώνει πικρόχολα.
Ο 57χρονος Μανώλης Σταθόπουλος έκανε Ανάσταση στο σχολείο του στο Πανόραμα. Στη διάρκεια του κυκλικού προγράμματος φύλαξης έκαναν πολλά.
«Σταμάτησαν σταδιακά οι ζημίες στα κτίρια. Το απόγευμα ανοίγαμε τις αυλές για να γίνονται αθλοπαιδιές. Αλλά αυτά είναι τα λιγότερα. Τόσος λόγος γίνεται για την ενδοσχολική βία, ολόκληρες καμπάνιες από την Ε.Ε. για το bulling. Τώρα ποιος γονιός θα είναι ήσυχος ότι το παιδί του θα είναι ασφαλές στο σχολείο; Ποια ιδιωτική φύλαξη και ποιος φύλακας μέσω ΕΣΠΑ με πεντάμηνα και 500 ευρώ θα ενδιαφερθεί; Σε μας τα παιδιά εξομολογούνταν πράγματα που ούτε στους γονείς τους δεν τολμούσαν να πουν».
«Δύο φορές περάσαμε από ψυχολόγο, πολλές φορές κάναμε σεμινάρια και κάθε χρονιά που τέλειωνε το πρόγραμμα παίρναμε και βεβαίωση. Αυτά θα μετρήσουν πουθενά;» προσθέτει η Μαρία Λίνα, που ήταν σχολική φύλακας σε σχολείο του Ευόσμου.
Όπως λένε, η επιλογή τους έγινε όταν ξεκίνησε ο θεσμός με βασικό κριτήριο τη μακρά ανεργία. Οι περισσότεροι είχαν εργαστεί νωρίτερα στον ιδιωτικό τομέα σε διάφορες δουλειές, βιοτεχνίες, σούπερ μάρκετ, βενζινάδικα, πριν διοριστούν αλλά και πάλι δε συμπληρώνουν συντάξιμα.
«Εργαστήκαμε μια πενταετία από το 2001 μέχρι και το 2006, με 596 ευρώ, αλλά χωρίς ένσημα, γιατί το πρόγραμμα θεωρήθηκε μαθητεία, μέχρι που το 2006 που έγινε το ΠΔ της μονιμοποίησής μας. Σήμερα είμαστε οι περισσότεροι πάνω από πενήντα, αλλά χωρίς αυτά τα ένσημα που δε μας αναγνωρίστηκαν από το ΙΚΑ παρότι τα δουλέψαμε, δεν φτάνουμε να βγούμε, ούτε με μειωμένη, στη σύνταξη. Που θα δουλέψουμε για άλλα δέκα, δεκαπέντε χρόνια;» αναρωτιούνται.
Στη διάρκεια της δίωρης συνομιλίας μας περαστικοί, έμποροι και συνάδελφοι τους, τους έφερναν τρόφιμα και άλλα είδη για το ταξίδι τους. Παραγωγοί από τη Χαλκιδική τους έφεραν βάζα με μέλι για να αντέξουν στο δρόμο. Θα τους συνοδεύει ένα αυτοκίνητο υποστήριξης, με τα απαραίτητα, νερό, τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης. Οι πεζοπόροι σχολικοί φύλακες έχουν “βγάλει” τη διαδρομή και τις στάσεις και στο δρόμο θα συναντούν αντιπροσωπείες από συναδέλφους τους σε άλλες πόλεις. Αύριο το απόγευμα η πρώτη στάση τους θα είναι στα Μάλγαρα…
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πηγή:http://www.enikos.gr
