του Χάρη Μαθιόπουλου
Πριν από τέσσερα σχεδόν χρόνια, τον Μάιο
του 2010, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμφώνησε να συμμετέχει στην
πρόγραμμα επείγουσας χρηματοδότησης της Ελλάδας, για να αποφευχθεί η
άτακτη χρεοκοπία της χώρας. Εδώ,
ο αναγνώστης θα βρει το απόρρητο πρακτικό της τελευταίας συνεδρίασης....
Θα δει πώς η ελληνική κυβέρνηση και οι ευρωπαίοι εταίροι της,
πεπλανημένοι οι πρώτοι και παραπλανώντας οι δεύτεροι, άφησαν την Ελλάδα
ξεκρέμαστη. Αντίθετα, μέχρι και την τελευταία ώρα, οι μη ευρωπαίοι
εταίροι του Ταμείου προσπαθούσαν να προλάβουν αυτά που, από δική τους
εμπειρία, ήξεραν ότι θα ακολουθήσουν.
Η Αυστραλία, η Κίνα, η Αίγυπτος, ο Καναδάς, η Ρωσία, η Ελβετία, η Αργεντινή, οι ΗΠΑ, η Ινδία, η Βραζιλία – όλοι διατύπωναν ενστάσεις και σοβαρές επιφυλάξεις (οι περισσότερες σωστές, όπως φάνηκε στη διαδρομή) σχετικά με:
- την καθυστέρηση στο αίτημα για βοήθεια
- την κερματισμένη και ενίοτε ακατανόητη περιγραφή του προβλήματος
- τις αισιόδοξες παραδοχές για την ανάπτυξη που συνόδευαν το πρόγραμμα, όπου η παραμικρή απόκλιση (θυμηθείτε το φιάσκο των «πολλαπλασιαστών») θα το τίναζε στον αέρα
- τον κίνδυνο που θα αντιμετώπιζε το εγχείρημα υπό την ασφυκτική προς την Ελλάδα απαίτηση διψήφιας (σε ποσοστό) δημοσιονομικής προσαρμογής και τη δοκιμασία της ελληνικής κοινωνίας
Οι ευρωπαίοι εταίροι μας, δηλαδή η
Γερμανία, και οι τεχνοκράτες του Ταμείου, καθησύχαζαν τις ανησυχίες. Στο
τελευταίο σημείο, για παράδειγμα, απαντούσαν πως «είναι «εκπληκτικό» το ότι ο ιδιωτικός τομέας στηρίζει πλήρως το πρόγραμμα!».
Δεν θυμάμαι καμία αναφορά σε κάποια, σοβαρή, μέτρηση που να στηρίζει ένα τόσο… εκπληκτικό γεγονός.
Δεν θυμάμαι καμία αναφορά σε κάποια, σοβαρή, μέτρηση που να στηρίζει ένα τόσο… εκπληκτικό γεγονός.
Το κρίσιμο σημείο, όμως, ήρθε στο 4ο
μέρος (Debt restructuring) κατά τη συζήτηση για την Αναδιάρθρωση του
Χρέους. Προσέξτε! Η Αργεντινή, η Ινδία, η Ρωσία, η Ελβετία και η
Βραζιλία ασκούν έντονη κριτική, εκφράζοντας τη λύπη και τις σοβαρότατες
ανησυχίες τους για την απουσία από το πρόγραμμα του πιο σημαντικού
στοιχείου από όλα: την Αναδιάρθρωση του Χρέους δια της
συμμετοχής (στο κόστος) του Ιδιωτικού τομέα. Ώστε να αποφευχθεί η
φυγάδευση (bailout) των κατόχων ελληνικών ομολόγων που ήταν, κυρίως, οι
ευρωπαϊκές Τράπεζες.
Και να επωμιστεί, αποδοθεί και επιμεριστεί ευθύνη σε όλους που συμμετείχαν, ενέκριναν και υπέθαλπαν τον αλόγιστο δανεισμό της χώρας μας.
Και να επωμιστεί, αποδοθεί και επιμεριστεί ευθύνη σε όλους που συμμετείχαν, ενέκριναν και υπέθαλπαν τον αλόγιστο δανεισμό της χώρας μας.
Το προσωπικό του Ταμείου απάντησε, απλά, ότι η αναδιάρθρωση του χρέους έχει αποκλειστεί από την ελληνική κυβέρνηση. Τόσο… καλοσυνάτοι, οι δικοί μας!
Εξάλλου, για να καμφθούν και οι τελευταίες αντιρρήσεις, οι Ολλανδοί, οι Γάλλοι και οι Γερμανοί μετέφεραν στα υπόλοιπα μέλη τη δέσμευση των εμπορικών τους Τραπεζών να στηρίξουν την Ελλάδα και γενικώς να διατηρήσουν τις θέσεις τους στα ελληνικά ομόλογα. Τέτοιοι κοινοί ψεύτες, οι ευρωπαίοι εταίροι μας!
Γιατί τη στιγμή που διαβεβαίωναν περί
του αντιθέτου το συμβούλιο του ΔΝΤ, οι ολλανδικές, γαλλικές και
γερμανικές Τράπεζες ξεφόρτωναν δισεκατομμύρια ελληνικού χρέους, πάνω
στις ελληνικές και κυπριακές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία –
καταβάλλοντας προμήθειες εκατοντάδων εκατομμυρίων (για να «προχωρούν» οι
συναλλαγές) και τινάζοντας de facto το πρόγραμμα διάσωσης, πριν ακόμα
ξεκινήσει, στον αέρα.
Με τέτοια διοίκηση και τέτοιους εταίρους, δεν χρειάζεται κανείς εχθρούς.
