Σήμερα,
δε συμφωνεί να γίνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την προκλητική
επίσκεψη Μέρκελ. Καταγγέλλει όποιον κάνει το αντίθετο, αρνείται κάθε
συζήτηση και δεν τολμά να βγάλει ούτε ένα δελτίο διαμαρτυρίας.
Τι μένει άραγε;
Να υποδεχτεί τη Μέρκελ στο αεροδρόμιο; Θα το κάνει; Εδώ ισχύει το «θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει».
Όμως, εάν
τελικά το αποφασίσει και επειδή δε θα μπορέσει να κινητοποιήσει πέρα
από ελάχιστους εργαζόμενους, τότε έχει μία δεύτερη επιλογή: να δείξει τη
φωτογραφία των 1.500.000 άνεργων, τους δρόμους μετανάστευσης των
χιλιάδων νέων, τους χιλιάδες απλήρωτους εργαζομένους και τα αποκαΐδια
από το εργατικό δίκαιο και το «κοινωνικό» κράτος.
Η
ΠΑΣΚΕ-ΓΣΕΕ, τελικά, έχει εξελιχθεί σε συνιστώσα της μνημονιακής
κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου (Μπαλτάκου). Με τις επιλογές της και
την πρακτική της, καθιστά όλο και πιο δυσδιάκριτα τα χαρακτηριστικά της
από το μνημονιακό καθεστώς.
Η εργατική τάξη δεν χρειάζεται μια τέτοια ηγεσία. Έκαστος εφ' ω ετάχθη.
