Χανς Βέρνερ Ζιν: Η χώρα θα περάσει τα επόμενα 20 χρόνια στην απελπισία
Στην παρουσίαση του ο καθηγητής εκδήλωσε την υποστήριξη του προς το μοντέλο της Ομοσπονδιακής Ευρώπης το οποίο θεωρεί μια από τις τέσσερις επιλογές για τις χώρες της Ευρωζώνης και την αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης. Οι άλλες τρεις, όπως είπε, είναι η ενίσχυση των μέτρων λιτότητας, η αύξηση του πληθωρισμού στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης και ιδιαίτερα της Γερμανίας και τέλος η έξοδος από την Ευρωζώνη.
Ο καθηγητής Ζιν υπήρξε κατηγορηματικός ότι η τελευταία αυτή επιλογή αποτελεί μονόδρομο για την Ελλάδα, αλλιώς «η χώρα θα περάσει τα επόμενα 20 χρόνια στην απελπισία», όπως χαρακτηριστικά είπε. Τόνισε ιδιαίτερα ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη θα μπορούσε να είναι προσωρινή με τη δυνατότητα επανένταξης όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Υποστήριξε ότι μια τέτοια προοπτική θα έδινε στις κυβερνήσεις το πολιτικό κίνητρο για να κάνουν ριζικές μεταρρυθμίσεις και να αναλάβουν ουσιαστική δράση.
Σε αντίθετη τροχιά κινήθηκε η ομιλία του Costa Meghir, καθηγητή Οικονομικών στο Yale University και μέλος των Greek Economists for Reform, ο οποίος υποστήριξε ότι σε καμία περίπτωση η χώρα δεν πρέπει να κάνει βήματα προς τα πίσω αλλά πρέπει να δουλέψει αποτελεσματικότερα μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Θεωρεί ότι η χώρα δεν έχει επί της ουσίας καμία ουσιαστική διαφορά με τον πώς ήταν προ κρίσης και τόνισε ότι η ελληνική κρίση δεν είναι αποτέλεσμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης αλλά απόρροια της κακοδιαχείρισης πολλών δεκαετιών.
Ο καθηγητής Meghir πιστεύει σε μια μεταρρύθμιση η οποία θα επικεντρωθεί σε βασικούς τομείς με ριζικές αλλαγές. Ως βασικά μέτρα ανέφερε την πάταξη της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, την ενίσχυση του συστήματος δικαιοσύνης, την ευελιξία για τους εργοδότες στο πλαίσιο της αγοράς εργασίας, καθώς και την άρση των περιορισμών στην αγορά των προϊόντων. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε ο κ. Meghir στη διαμόρφωση ενός νέου φορολογικού συστήματος.
Σύμφωνα με την πρόταση του το βάρος δίνεται στους έμμεσους φόρους, με την ενιαία επιβολή ΦΠΑ 27% για όλα τα προϊόντα και την επιβολή φόρου εισοδήματος μόνο στα υψηλότερα εισοδήματα, ποσοστό που δεν θα ξεπερνάει το 10% επί του συνόλου.
