 |
| ΦΩΤΟ NEWSIT |
- Τα ΜΑΤ απώθησαν τις πρώην εργαζόμενες ώστε να πλησιάσουν
στην είσοδο του υπουργείου Οικονομικών
- Ουσιαστικά οι καθαρίστριες μένουν χωρίς εργασία
τουλάχιστον μέχρι τις 23 Σεπτεμβρίου όπου θα γίνει η συζήτηση της αίτησης
αναίρεσης
- ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟ NEWSIT
Η απόφαση του Αρείου Πάγου να ακυρώσει την απόφαση του
Πρωτοδικείου Αθηνών για επαναπρόσληψη των καθαριστριών του υπουργείου προκάλεσε
την έντονη αντίδραση των καθαριστριών που εδώ και περισσότερο από ένα μήνα
βρίσκονται έξω από το υπουργείο Οικονομικών, διεκδικώντας την επαναπρόσληψή
τους.
Μετά τις φωνές και τα κλάμματα από τις απολυμένες
καθαρίστριες ήρθε και η στιγμή της οργής και όταν οι καθαρίστριες έφτασαν στην
οδό Νίκης έξω από το υπουργείο Οικονομικών, τα ΜΑΤ της κύκλωσαν, προκειμένου να
τις εμποδίσουν να εισέλθουν στο κτίριο.
Επικράτησε μεγάλη ένταση με τις καθαρίστριες να πέφτουν
κυριολεκτικά πάνω στις ασπίδες των ΜΑΤ και εκείνοι να τις απωθούν, με
αποτέλεσμα να τραυματιστούν, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των καθαριστριών, δύο εξ
αυτών.
Αμέσως μετά την ένταση, ασθενοφόρο ήρθε και πήρε τις δύο τραυματισμένες καθαρίστριες και τις μετέφερε στο νοσοκομείο.
Περίπου στις 15.00, ο δικηγόρος ανακοίνωσε την απόφαση στις απολυμένες καθαρίστριες, οι οποίες αντέδρασαν με φωνές και κλάματα.
"Αν θέλει αίμα η κυβέρνηση, θα το έχει. Εμείς δεν πρόκειται να φύγουμε από εδώ", ξεκαθαρίζουν οι καθαρίστριες, δηλώνοντας αποφασισμένες να συνεχίσουν τον αγώνα τους και να δικαιωθούν.
Ποιο ήταν το σκεπτικό της απόφασης του Πρωτοδικείου
"Προδήλως απαραίτητες" για το Δημόσιο έκρινε στις 16 Μαΐου το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών τις θέσεις εργασίας των 393 καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ.
Στο σκεπτικό της απόφασης του (αριθμός 1584/2014) το δικαστήριο, που διέτασσε να είναι προσωρινά εκτελεστή η κρίση του, διατύπωνε την θέση ότι η διαθεσιμότητα των καθαριστριών αντίκειται στο Δημόσιο συμφέρον και τονίζει πως "ήταν προδήλως ασύμφορη να εξυπηρετήσει τον σκοπό του νόμου". Τόνιζε δε, πως η διαδικασία που εφαρμόστηκε στις συγκεκριμένες εργαζόμενες του ΥΠΟΙΚ ουσιαστικά ισοδυναμεί με καταγγελία των συμβάσεων εργασίας τους.
Όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της απόφασης: "Οι μονομερείς ενέργειες του εναγομένου (σ.σ. Δημοσίου) αποτελούν καταγγελία της υφιστάμενης σχέσης εργασίας, διότι μπορεί να προβλέπεται δυνατότητα μετακίνησης των εναγόντων σε άλλους φορείς με την διαδικασία της κινητικότητας, πλην όμως δεν υφίσταται τοιαύτη πρόθεση του εναγομένου όπως προκύπτει από την έως τώρα συμπεριφορά του...".
Ο πρόεδρος Πρωτοδικών που εξέδωσε την απόφαση επισήμανε επίσης ότι η κατάργηση οργανικής θέσης δεν μπορεί να είναι τυχαία αλλά προϊόν εμπεριστατωμένης μελέτης, κάτι που στην περίπτωση των καθαριστριών δεν έγινε, και έτσι «το εναγόμενο αρκέστηκε να προχωρήσει αυθαίρετα στην κατάργηση των οργανικών θέσεων».
Υπογράμμισε επίσης ότι "οι θέσεις δεν πλεόναζαν" και αναφέρει πως "μετά κλήθηκαν οι προϊστάμενοι των κατά τόπους υπηρεσιών να προσδιορίσουν τις ανάγκες καθαριότητας προκειμένου να ανατεθούν οι αρμοδιότητες σε ιδιωτικά συνεργεία".
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, το Δημόσιο οφείλει να εξυπηρετεί τις λειτουργικές του ανάγκες με το υπάρχον προσωπικό του και εν προκειμένω η ανάθεση της καθαριότητας σε ιδιωτικά συνεργεία πρέπει να δικαιολογείται από λόγους προάσπισης δημοσιονομικού συμφέροντος "το οποίο δεν ταυτίζεται με το απλό ταμιακό".
Κατά την κρίση του δικαστηρίου, οι καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ παρείχαν υψηλότερης ποιότητας υπηρεσίες από τα ιδιωτικά συνεργεία "τα οποία ισοσκελίζουν τις χαμηλές προσφορές μέσω της παροχής ελλιπών και χαμηλής ποιότητας υπηρεσιών".
Επισημαίνεται επίσης στην απόφαση πως ούτως ή άλλως οι απολαβές των καθαριστριών ήταν ήδη χαμηλές "αφού κυμαίνονταν από 373 έως 750 ευρώ μηνιαίω" και έτσι η ανάθεση σε ιδιώτες "συνεπάγεται αμφίβολο ταμειακό όφελος και επέφερε υποβάθμιση των συνθηκών υγιεινής.. και δυσλειτουργία των υπηρεσιών αυτών".
Σύμφωνα με την απόφαση: "Η καταγγελία των συμβάσεων δεν ήταν αναγκαία κρίνεται δε αποκλίνουσα από την αρχή της αναλογικότητας και υπ' αυτή την έννοια προσέβαλε δυσανάλογα το ατομικό δικαίωμα των εναγόντων στην εργασία και στην περιουσία".
Το δικαστήριο ανέφερε μάλιστα ότι οι γυναίκες που προσέφυγαν ανήκουν στην ηλικιακή κατηγορία των 45-60 ετών "με εκμηδενισμένες πιθανότητες εξεύρεσης άλλης εργασίας", ενώ υπογράμμιζε ότι πολλές από αυτές μεγαλώνουν μόνες ανήλικα παιδιά.
Η θέση που διατύπωνε το δικαστήριο έναντι της επίκλησης "λόγων δημοσίου συμφέροντος" που προέβαλε ενώπιον του το Δημοσίου διά των εκπροσώπων του. Όπως αναφερόταν στην απόφαση: "Οι δε λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επικαλείται το εναγόμενο δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσουν ριζοσπαστικές επεμβάσεις στην ζωή των πολιτών, που οδηγούν στην εξαθλίωση πλήθος οικογενειών με προφανή τον κίνδυνο αποδόμησης της κοινωνίας..".
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΑΓΑΝΗΣ
Πηγή:http://www.newsit.gr
Αμέσως μετά την ένταση, ασθενοφόρο ήρθε και πήρε τις δύο τραυματισμένες καθαρίστριες και τις μετέφερε στο νοσοκομείο.
Στην ουσία μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου οι καθαρίστριες μένουν
εκτός εργασίας τουλάχιστον μέχρι τις 23 Σεπτεμβρίου οπότε και θα γίνει η
συζήτηση της αίτησης αναίρεσης του υπουργείου. Πάντως, στην απόφαση του
Αρείου Πάγου δεν υπάρχει σκεπτικό, όπως συνήθως γίνεται στις
διαδικασίες αναστολής.
Περίπου στις 15.00, ο δικηγόρος ανακοίνωσε την απόφαση στις απολυμένες καθαρίστριες, οι οποίες αντέδρασαν με φωνές και κλάματα.
"Αν θέλει αίμα η κυβέρνηση, θα το έχει. Εμείς δεν πρόκειται να φύγουμε από εδώ", ξεκαθαρίζουν οι καθαρίστριες, δηλώνοντας αποφασισμένες να συνεχίσουν τον αγώνα τους και να δικαιωθούν.
Ποιο ήταν το σκεπτικό της απόφασης του Πρωτοδικείου
"Προδήλως απαραίτητες" για το Δημόσιο έκρινε στις 16 Μαΐου το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών τις θέσεις εργασίας των 393 καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ.
Στο σκεπτικό της απόφασης του (αριθμός 1584/2014) το δικαστήριο, που διέτασσε να είναι προσωρινά εκτελεστή η κρίση του, διατύπωνε την θέση ότι η διαθεσιμότητα των καθαριστριών αντίκειται στο Δημόσιο συμφέρον και τονίζει πως "ήταν προδήλως ασύμφορη να εξυπηρετήσει τον σκοπό του νόμου". Τόνιζε δε, πως η διαδικασία που εφαρμόστηκε στις συγκεκριμένες εργαζόμενες του ΥΠΟΙΚ ουσιαστικά ισοδυναμεί με καταγγελία των συμβάσεων εργασίας τους.
Όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της απόφασης: "Οι μονομερείς ενέργειες του εναγομένου (σ.σ. Δημοσίου) αποτελούν καταγγελία της υφιστάμενης σχέσης εργασίας, διότι μπορεί να προβλέπεται δυνατότητα μετακίνησης των εναγόντων σε άλλους φορείς με την διαδικασία της κινητικότητας, πλην όμως δεν υφίσταται τοιαύτη πρόθεση του εναγομένου όπως προκύπτει από την έως τώρα συμπεριφορά του...".
Ο πρόεδρος Πρωτοδικών που εξέδωσε την απόφαση επισήμανε επίσης ότι η κατάργηση οργανικής θέσης δεν μπορεί να είναι τυχαία αλλά προϊόν εμπεριστατωμένης μελέτης, κάτι που στην περίπτωση των καθαριστριών δεν έγινε, και έτσι «το εναγόμενο αρκέστηκε να προχωρήσει αυθαίρετα στην κατάργηση των οργανικών θέσεων».
Υπογράμμισε επίσης ότι "οι θέσεις δεν πλεόναζαν" και αναφέρει πως "μετά κλήθηκαν οι προϊστάμενοι των κατά τόπους υπηρεσιών να προσδιορίσουν τις ανάγκες καθαριότητας προκειμένου να ανατεθούν οι αρμοδιότητες σε ιδιωτικά συνεργεία".
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, το Δημόσιο οφείλει να εξυπηρετεί τις λειτουργικές του ανάγκες με το υπάρχον προσωπικό του και εν προκειμένω η ανάθεση της καθαριότητας σε ιδιωτικά συνεργεία πρέπει να δικαιολογείται από λόγους προάσπισης δημοσιονομικού συμφέροντος "το οποίο δεν ταυτίζεται με το απλό ταμιακό".
Κατά την κρίση του δικαστηρίου, οι καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ παρείχαν υψηλότερης ποιότητας υπηρεσίες από τα ιδιωτικά συνεργεία "τα οποία ισοσκελίζουν τις χαμηλές προσφορές μέσω της παροχής ελλιπών και χαμηλής ποιότητας υπηρεσιών".
Επισημαίνεται επίσης στην απόφαση πως ούτως ή άλλως οι απολαβές των καθαριστριών ήταν ήδη χαμηλές "αφού κυμαίνονταν από 373 έως 750 ευρώ μηνιαίω" και έτσι η ανάθεση σε ιδιώτες "συνεπάγεται αμφίβολο ταμειακό όφελος και επέφερε υποβάθμιση των συνθηκών υγιεινής.. και δυσλειτουργία των υπηρεσιών αυτών".
Σύμφωνα με την απόφαση: "Η καταγγελία των συμβάσεων δεν ήταν αναγκαία κρίνεται δε αποκλίνουσα από την αρχή της αναλογικότητας και υπ' αυτή την έννοια προσέβαλε δυσανάλογα το ατομικό δικαίωμα των εναγόντων στην εργασία και στην περιουσία".
Το δικαστήριο ανέφερε μάλιστα ότι οι γυναίκες που προσέφυγαν ανήκουν στην ηλικιακή κατηγορία των 45-60 ετών "με εκμηδενισμένες πιθανότητες εξεύρεσης άλλης εργασίας", ενώ υπογράμμιζε ότι πολλές από αυτές μεγαλώνουν μόνες ανήλικα παιδιά.
Η θέση που διατύπωνε το δικαστήριο έναντι της επίκλησης "λόγων δημοσίου συμφέροντος" που προέβαλε ενώπιον του το Δημοσίου διά των εκπροσώπων του. Όπως αναφερόταν στην απόφαση: "Οι δε λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επικαλείται το εναγόμενο δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσουν ριζοσπαστικές επεμβάσεις στην ζωή των πολιτών, που οδηγούν στην εξαθλίωση πλήθος οικογενειών με προφανή τον κίνδυνο αποδόμησης της κοινωνίας..".
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΑΓΑΝΗΣ
Πηγή:http://www.newsit.gr
