Η τρόικα δεν υπάρχει πια, την σκότωσε χθες το βράδυ ο Ζαν Κλοντ
Γιούνκερ. Κατά έγκυρες πληροφορίες δεν υπάρχει ούτε το Μνημόνιο, ούτε το
«πρόγραμμα», καθ’ότι θα ονομάζεται στο εξής «master financial
assistance facility» (κύρια σύμβαση χρηματοδοτικής ....διευκόλυνσης).
Άγνωστο, ωστόσο, παραμένει ακόμη εάν υπάρχει, κι εάν θα υπάρξει, και συμφωνία στο θρίλερ διαρκείας της ελληνικής κρίσης. Και τούτο διότι τα ταμπού των διατυπώσεων μπορεί να έσπασαν ή να ξεπερνιούνται, όμως η τελική μάχη θα κριθεί στην ουσία: Στους όρους (conditionality) που θα συνοδεύουν το ελληνικό αίτημα παράτασης το οποίο θα υποβληθεί επισήμως – πλην θεαματικού απροόπτου – εντός των επόμενων ωρών.
Το εν λόγω αίτημα, με βάση τις τελευταίες πληροφορίες, δεν θα αφορά επέκταση ούτε της «δανειακής σύμβασης» - όπως ήθελε αρχικά η ελληνική κυβέρνηση -, ούτε του «υφιστάμενου προγράμματος» όπως ανέφερε το draft Ντάισελμπλουμ στο Eurogroup: Ο διαπραγματευτικός πυρετός του τελευταίου 24ώρου κατέληξε στον ενδιάμεσο όρο «master financial assistance facility» που είναι και ο επίσημος τίτλος της ελληνικής δανειακής σύμβασης.
Ο ίδιος διπλωματικός πυρετός, ωστόσο, δεν είχε οδηγήσει έως αργά χθες τη νύχτα σε αντίστοιχο πλήρη συμβιβασμό και για τους όρους και τις δεσμεύσεις της Ελλάδας που θα συνοδεύουν αυτό το αίτημα.
Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης δήλωσε αισιόδοξος λέγοντας ότι υπάρχουν «σημάδια σύγκλισης» με τους εταίρους, ενώ εκτονωτικά στο βαρύ κλίμα για την Ελλάδα λειτούργησε και η δημόσια παρέμβαση Γιούνκερ κατά της τρόικας. «Πατρότητας» Γιούνκερ, άλλωστε, είναι και το συμβιβαστικό πλαίσιο που έχει μπει από χθες στο τραπέζι για το τι θα περιλαμβάνει το κείμενο δεσμεύσεων της Ελλάδας – ένα κείμενο που, σύμφωνα με πληροφορίες από κυβερνητικές πηγές, εξακολουθεί να πατά πάνω στο «σχέδιο Μοσκοβισί». Στο πλαίσιο αυτό, κι έως αργά χθες το βράδυ τουλάχιστον, το κείμενο εμφανιζόταν να περιλαμβάνει θέσεις-κλειδιά για την Ελλάδα όπως «η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης» και η έννοια της «γέφυρας» για το νέο πρόγραμμα.
Η τελική διαμόρφωση αυτού του κειμένου επιχειρείτο μέσω μιας… βροχής από e-mail μεταξύ Αθήνας, Βρυξελλών και Παρισιού, ενώ ενήμερος και σύμφωνος με τις πρώτες αλλαγές εμφανιζόταν και ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ.
Ουδέν, όμως, θεωρείτο δεδομένο ως τα ξημερώματα καθ’ότι κανείς δεν είχε ακούσει την… τελευταία λέξη του Βερολίνου. Και μπορεί ο επίτροπος Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί να διακηρύσσει ότι «δεν υπάρχει… καλός και κακός μπάτσος» στην Ευρώπη, για μια ακόμη φορά όμως οι ρόλοι μοιάζουν μοιρασμένοι: Γιούνκερ, Μοσκοβισί και Μισέλ Σαπέν εμφανίζονται ως οι πρόθυμοι «γεφυροποιοί», η δε γερμανική κυβέρνηση σπεύδει , με μεγάλη ευκολία και πάλι, να δικαιώσει τον ρόλο του «κακού».
Εξ ου και την ώρα που ο Γιούνκερ δήλωνε ότι «η τρόικα προσέβαλε την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού», η Ανγκελα Μέρκελ έσπευδε να διαμηνύσει πως «η αλληλεγγύη δεν είναι μονόδρομος». Και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να προσαυξήσει λέγοντας ότι τα «περιθώρια κινήσεων είναι περιορισμένα».
Εάν οι διακηρύξεις Μέρκελ και Σόιμπλε είχαν ως βασικό αποδέκτη το εσωτερικό πολιτικό ακροατήριο της Γερμανίας, τότε μπορεί όντως σε λίγες ώρες να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τη λύση του δράματος: Να εγκριθεί, κατ’αρχήν το ελληνικό αίτημα παράτασης από το EuroWorkingGroup που συνεδριάζει σήμερα και η συμφωνία να οριστικοποιηθεί αύριο, ακόμη και χωρίς συνεδρίαση, με απλή τηλεδιάσκεψη του Eurogroup.
Εάν, αντιθέτως, οι «πυροβολισμοί» του Βερολίνου είναι το προανάκρουσμα ενός νέου αιφνιδιασμού - α λα Ντάισελμπλουμ στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας - τότε οι επόμενες ώρες θα αρχίσουν να μετρούν αντίστροφα προς την κορύφωση της κρίσης. Με την γερμανική αδιαλλαξία να αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη έναντι των ευρωπαϊκών λαών και της ιστορίας…
Πηγή: tvxs.gr
