Για «γύρισμα του παιχνιδιού» από τον Αλέξη Τσίπρα κάνει λόγο η
γαλλική «La Tribune», υπογραμμίζοντας πως η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε
να προσαρμοστεί στην «στρατηγική της ασφυξίας»....
«Η πίεση γύρισε πίσω στην Άνγκελα Μέρκελ» γράφει ο Ρομαρίκ Γκοντάν στην ανάλυσή του. Ο γνωστός αρθρογράφος - αναλυτής αναφέρεται σε «αξιοσημείωτη αλλαγή πορείας». Η Ελλάδα αφού κατάφερε να μην ενδώσει στην πίεση των πιστωτών της βρίσκεται πλέον σε ισχυρότερη θέση, καθώς πλέον ο δανειστής θα πρέπει να επιλέξει αν θα δεχτεί τους όρους του οφειλέτη ή θα τα χάσει όλα.
Παρουσιάζοντας την «στρατηγική της ασφυξίας» και των πιέσεων από τους ευρωπαίους πιστωτές, τονίζει πως αυτή η «ευρωπαϊκή στρατηγική βασίστηκε σε μια βεβαιότητα, πως η Ελλάδα θα αρνείτο να αναστρέψει το παιχνίδι επιλέγοντας τη χρεοκοπία ή την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ». Αυτή η βεβαιότητα όμως «δεν είχε κανένα νόημα», καθώς, όπως αναφέρει, «η ελληνική κυβέρνηση ήδη από τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου είχε προχωρήσει σε σοβαρές παραχωρήσεις για να αποφευχθεί η ρήξη». «Στην πραγματικότητα αυτό ήταν και το αδύναμο σημείο της ευρωπαϊκής στρατηγικής. Αντίθετα ο Αλέξης Τσίπρας ανέπτυξε τη δική του στρατηγική η οποία φαίνεται να αποδίδει καρπούς».
Το πρώτο μέρος αυτής της στρατηγικής ήταν να κερδίσει χρόνο. Η Αθήνα μπήκε στο παιχνίδι των ευρωπαίων. Όμως οι παραχωρήσεις αυξάνονταν σταδιακά. «Τον Φεβρουάριο εγκατέλειψε την ιδέα για διαγραφή μέρους του χρέους. Λίγο αργότερα δεσμεύτηκε να μην προχωρήσει σε ‘μονομερείς ενέργειες’ και αποδέχτηκε να παρουσιάσει νέα λίστα μεταρρυθμίσεων και να προχωρήσει σε ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις. Οι Ευρωπαίοι εξέλαβαν αυτές τις κινήσεις ως αποτυχία δήλωναν ικανοποιημένοι. Όμως στην πραγματικότητα αυτές οι παραχωρήσεις δεν έγιναν για τους ευρωπαίους αλλά για τον ελληνικό λαό, ώστε να διαφανεί η βούληση της κυβέρνησης για διαπραγμάτευση με την Ευρώπη και η ειλικρινής δέσμευση για παραμονή στο ευρώ, διατηρώντας όμως το βασικό αίτημα αυτό για το οποίο ψήφησαν όλοι οι Έλληνες, όχι μόνο αυτοί που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ: Το τέλος της λιτότητας και της ταπείνωσης του ελληνικού λαού», γράφει ο Ρομαρίκ Γκοντάν.
Όπως σημειώνει, με την στρατηγική αυτή της ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε την εντύπωση πως οι ευρωπαίοι ενισχύθηκαν, όμως στην πραγματικότητα αποδυναμώνονται. Όσο περνάει ο καιρός οι Έλληνες εξοργίζονται ακόμη περισσότερο από τη στάση των ευρωπαίων και ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται όλο και πιο δημοφιλής που δεν υποκύπτει στις πιέσεις. Η ‘νέα τρόικα’ θυμίζει όλο και περισσότερο την παλιά και η λέξη ‘ρήξη’ ακούγεται όλο και περισσότερο. Όμως ο Έλληνας πρωθυπουργός γνωρίζει πως μια κατά μέτωπον επίθεση δεν συμφέρει την Ελλάδα και έτσι εξαπέλυσε μια «επίθεση φιλίας» προς την Άνγκελα Μέρκελ ενώ ζήτηση και τη σύγκληση της μίνι Συνόδου Κορυφής. Παράλληλα απέστειλε και τη λίστα με τις μεταρρυθμίσεις στέλνοντας ξεκάθαρα μηνύματα «καλής θέλησης».
«Ξέρει όμως πως για να πετύχει μια το στόχο του θα πρέπει να σταθμίσει τις δυνάμεις μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών», αναφέρει και υπογραμμίζει πως για αυτό από την Αθήνα στέλνουν και μηνύματα πως ακόμη και η ρήξη είναι πιθανή, αν και «αναμφίβολα ο Αλέξης Τσίπρας δεν επιθυμεί τη ρήξη». Ο Ρομαρίκ Γκοντάν, αναφερόμενος τόσο στην επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα, όπου θα συναντηθεί με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, όσο και στα δημοσιεύματα του Reuters και της Telegraph, όπου Έλληνες αξιωματούχοι φέρονται να ενημερώνουν πως σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία, στις 9 Απριλίου, δεν θα πληρώσει τη δόση του ΔΝΤ και πως η Ελλάδα επεξεργάζεται σχέδιο απευθείας ρήξης.
Η πίεση πλέον είναι και στην πλευρά των ευρωπαίων. Αν συνεχίσουν τη στρατηγική της ασφυξίας κινδυνεύουν πολύ, σχολιάζει ο Ρομαρίκ Γκοντάν, προσθέτοντας πως «ο χρόνος δεν κυλά πλέον υπέρ τους». Το να πιέζεις οικονομικά την Ελλάδα μπορεί να είναι μια «καλή ευκαιρία για να την αναγκάσεις να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις, αλλά μπορεί να θέσει επίσης σε κίνδυνο τις υπόλοιπες κυβερνήσεις της ευρωζώνης». Το επόμενο Euroworking Group θα είναι «η ευκαιρία» για τους Ευρωπαίους να σταθμίσουν τους κινδύνους της στρατηγικής τους, δεδομένης και της χρονικής στιγμής που είναι προγραμματισμένο να διεξαχθεί, μία ημέρα πριν από τη λήξη της αποπληρωμής του ΔΝΤ και δύο ημέρες μετά την επίσκεψη του κ. Τσίπρα στη Μόσχα.
Όπως και στις παραμονές της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου, ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε την Άνγκελα Μέρκελ προ των ευθυνών της. Γνωρίζει πως η καγκελάριος δεν είναι πρόθυμη να αναλάβει το κόστος και τους κινδύνους μιας ελληνικής εξόδου από το ευρώ. «Η Άνγκελα Μέρκελ στις 20 Φεβρουαρίου αποκήρυξε σαφώς τη στρατηγική του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο ενός Grexit», γράφει ο Ρομαρίκ Γκοντάν, προσθέτοντας πως «σε κάθε περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε στην καγκελάριο το δίλημμα να πάρει το πολιτικό ρίσκο μιας ελληνικής χρεοκοπίας ή να πάρει το ρίσκο μιας παροχής βοήθειας στην Ελλαδα χωρίς τις μεταρρυθμίσεις». «Δίλημμα για το οποίο θα κληθεί να πάρει απόφαση μέσα στο Σαββατοκύριακο του Πάσχα (των καθολικών)», συμπληρώνει ο Γκοντάν.
Καταλήγοντας ο αναλυτής τονίζει πως ο Αλέξης Τσίπρας αν και υποτιμήθηκε από τον ξένο Τύπο επιδεικνύει στρατηγική ενός έξυπνου ηγέτη. «Ο Έλληνας πρωθυπουργός μπορεί να μην είναι σίγουρος για τη νίκη, αλλά αποδείχτηκε πως είναι ένας από τους λίγους ευρωπαίους ηγέτες που μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι, από άποψη τακτικής, απέναντι στην Άνγκελα Μέρκελ».
Πηγή:http://tvxs.gr
«Η πίεση γύρισε πίσω στην Άνγκελα Μέρκελ» γράφει ο Ρομαρίκ Γκοντάν στην ανάλυσή του. Ο γνωστός αρθρογράφος - αναλυτής αναφέρεται σε «αξιοσημείωτη αλλαγή πορείας». Η Ελλάδα αφού κατάφερε να μην ενδώσει στην πίεση των πιστωτών της βρίσκεται πλέον σε ισχυρότερη θέση, καθώς πλέον ο δανειστής θα πρέπει να επιλέξει αν θα δεχτεί τους όρους του οφειλέτη ή θα τα χάσει όλα.
Παρουσιάζοντας την «στρατηγική της ασφυξίας» και των πιέσεων από τους ευρωπαίους πιστωτές, τονίζει πως αυτή η «ευρωπαϊκή στρατηγική βασίστηκε σε μια βεβαιότητα, πως η Ελλάδα θα αρνείτο να αναστρέψει το παιχνίδι επιλέγοντας τη χρεοκοπία ή την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ». Αυτή η βεβαιότητα όμως «δεν είχε κανένα νόημα», καθώς, όπως αναφέρει, «η ελληνική κυβέρνηση ήδη από τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου είχε προχωρήσει σε σοβαρές παραχωρήσεις για να αποφευχθεί η ρήξη». «Στην πραγματικότητα αυτό ήταν και το αδύναμο σημείο της ευρωπαϊκής στρατηγικής. Αντίθετα ο Αλέξης Τσίπρας ανέπτυξε τη δική του στρατηγική η οποία φαίνεται να αποδίδει καρπούς».
Το πρώτο μέρος αυτής της στρατηγικής ήταν να κερδίσει χρόνο. Η Αθήνα μπήκε στο παιχνίδι των ευρωπαίων. Όμως οι παραχωρήσεις αυξάνονταν σταδιακά. «Τον Φεβρουάριο εγκατέλειψε την ιδέα για διαγραφή μέρους του χρέους. Λίγο αργότερα δεσμεύτηκε να μην προχωρήσει σε ‘μονομερείς ενέργειες’ και αποδέχτηκε να παρουσιάσει νέα λίστα μεταρρυθμίσεων και να προχωρήσει σε ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις. Οι Ευρωπαίοι εξέλαβαν αυτές τις κινήσεις ως αποτυχία δήλωναν ικανοποιημένοι. Όμως στην πραγματικότητα αυτές οι παραχωρήσεις δεν έγιναν για τους ευρωπαίους αλλά για τον ελληνικό λαό, ώστε να διαφανεί η βούληση της κυβέρνησης για διαπραγμάτευση με την Ευρώπη και η ειλικρινής δέσμευση για παραμονή στο ευρώ, διατηρώντας όμως το βασικό αίτημα αυτό για το οποίο ψήφησαν όλοι οι Έλληνες, όχι μόνο αυτοί που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ: Το τέλος της λιτότητας και της ταπείνωσης του ελληνικού λαού», γράφει ο Ρομαρίκ Γκοντάν.
Όπως σημειώνει, με την στρατηγική αυτή της ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε την εντύπωση πως οι ευρωπαίοι ενισχύθηκαν, όμως στην πραγματικότητα αποδυναμώνονται. Όσο περνάει ο καιρός οι Έλληνες εξοργίζονται ακόμη περισσότερο από τη στάση των ευρωπαίων και ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται όλο και πιο δημοφιλής που δεν υποκύπτει στις πιέσεις. Η ‘νέα τρόικα’ θυμίζει όλο και περισσότερο την παλιά και η λέξη ‘ρήξη’ ακούγεται όλο και περισσότερο. Όμως ο Έλληνας πρωθυπουργός γνωρίζει πως μια κατά μέτωπον επίθεση δεν συμφέρει την Ελλάδα και έτσι εξαπέλυσε μια «επίθεση φιλίας» προς την Άνγκελα Μέρκελ ενώ ζήτηση και τη σύγκληση της μίνι Συνόδου Κορυφής. Παράλληλα απέστειλε και τη λίστα με τις μεταρρυθμίσεις στέλνοντας ξεκάθαρα μηνύματα «καλής θέλησης».
«Ξέρει όμως πως για να πετύχει μια το στόχο του θα πρέπει να σταθμίσει τις δυνάμεις μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών», αναφέρει και υπογραμμίζει πως για αυτό από την Αθήνα στέλνουν και μηνύματα πως ακόμη και η ρήξη είναι πιθανή, αν και «αναμφίβολα ο Αλέξης Τσίπρας δεν επιθυμεί τη ρήξη». Ο Ρομαρίκ Γκοντάν, αναφερόμενος τόσο στην επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα, όπου θα συναντηθεί με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, όσο και στα δημοσιεύματα του Reuters και της Telegraph, όπου Έλληνες αξιωματούχοι φέρονται να ενημερώνουν πως σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία, στις 9 Απριλίου, δεν θα πληρώσει τη δόση του ΔΝΤ και πως η Ελλάδα επεξεργάζεται σχέδιο απευθείας ρήξης.
Η πίεση πλέον είναι και στην πλευρά των ευρωπαίων. Αν συνεχίσουν τη στρατηγική της ασφυξίας κινδυνεύουν πολύ, σχολιάζει ο Ρομαρίκ Γκοντάν, προσθέτοντας πως «ο χρόνος δεν κυλά πλέον υπέρ τους». Το να πιέζεις οικονομικά την Ελλάδα μπορεί να είναι μια «καλή ευκαιρία για να την αναγκάσεις να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις, αλλά μπορεί να θέσει επίσης σε κίνδυνο τις υπόλοιπες κυβερνήσεις της ευρωζώνης». Το επόμενο Euroworking Group θα είναι «η ευκαιρία» για τους Ευρωπαίους να σταθμίσουν τους κινδύνους της στρατηγικής τους, δεδομένης και της χρονικής στιγμής που είναι προγραμματισμένο να διεξαχθεί, μία ημέρα πριν από τη λήξη της αποπληρωμής του ΔΝΤ και δύο ημέρες μετά την επίσκεψη του κ. Τσίπρα στη Μόσχα.
Όπως και στις παραμονές της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου, ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε την Άνγκελα Μέρκελ προ των ευθυνών της. Γνωρίζει πως η καγκελάριος δεν είναι πρόθυμη να αναλάβει το κόστος και τους κινδύνους μιας ελληνικής εξόδου από το ευρώ. «Η Άνγκελα Μέρκελ στις 20 Φεβρουαρίου αποκήρυξε σαφώς τη στρατηγική του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο ενός Grexit», γράφει ο Ρομαρίκ Γκοντάν, προσθέτοντας πως «σε κάθε περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε στην καγκελάριο το δίλημμα να πάρει το πολιτικό ρίσκο μιας ελληνικής χρεοκοπίας ή να πάρει το ρίσκο μιας παροχής βοήθειας στην Ελλαδα χωρίς τις μεταρρυθμίσεις». «Δίλημμα για το οποίο θα κληθεί να πάρει απόφαση μέσα στο Σαββατοκύριακο του Πάσχα (των καθολικών)», συμπληρώνει ο Γκοντάν.
Καταλήγοντας ο αναλυτής τονίζει πως ο Αλέξης Τσίπρας αν και υποτιμήθηκε από τον ξένο Τύπο επιδεικνύει στρατηγική ενός έξυπνου ηγέτη. «Ο Έλληνας πρωθυπουργός μπορεί να μην είναι σίγουρος για τη νίκη, αλλά αποδείχτηκε πως είναι ένας από τους λίγους ευρωπαίους ηγέτες που μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι, από άποψη τακτικής, απέναντι στην Άνγκελα Μέρκελ».
Πηγή:http://tvxs.gr