άλλοτε με την αφωνία και την ακινησία της, άλλοτε με την ηττοπάθειά της («δεν υπάρχει εναλλακτική στα Μνημόνια») και άλλοτε με την ανοιχτή της στήριξη σε μνημονιακές κυβερνητικές επιλογές, αποφάσισε επιτέλους να μιλήσει.
Επιλέγοντας προσεκτικά τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και εκτιμώντας ότι χτύπησε «φλέβα χρυσού» μετά τις δραματικές πολιτικές εξελίξεις που ακολούθησαν το Δημοψήφισμα, την οδυνηρή για τους εργαζόμενους Συμφωνία Κυβέρνησης – Δανειστών και τη επιβολή ενός 3ου Μνημονίου, νομίζει ότι της εμφανίστηκε ως μάννα εξ’ ουρανού η πολιτική κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Σαν το τυφλό που βρήκε το φως του στη γνωστή κολυμβήθρα, η ΠΑΣΚΕ σήμερα επιχειρεί να κάνει ολικό «comeback», να εμφανιστεί ως πολιτικά και συνδικαλιστικά αναγεννημένη, αναζωογονημένη, αναμορφωμένη, εξαγνισμένη και δικαιωμένη για τη μέχρι σήμερα τακτική της, τόσο κατά τη διάρκεια των 5 χρόνων μνημονίου, όσο και κατά τη διάρκεια της 6μηνης διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν η ΠΑΣΚΕ νομίζει ότι «δικαιώνεται», χτυπώντας τις συνδικαλιστικές δυνάμεις της Αριστεράς, που όλα αυτά τα χρόνια με ανιδιοτέλεια και ευθύνη, με ενωτικές και αυτόνομες διαδικασίες και μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, έδωσαν μικρούς και μεγάλους αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, το σταμάτημα της λιτότητας και την απαλλαγή της χώρας μας από τα καταστροφικά Μνημόνια, κάνει μέγα λάθος και κρούει λάθος πόρτες.
Τους διαβεβαιώνουμε ότι οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής Αριστεράς και του ΜΕΤΑ, δεν πρόκειται και στη νέα περίοδο του καταστροφικού Μνημονίου να αποδράσουν από τους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες.
Ούτε πρόκειται να ακολουθήσουν τακτικές αφωνίας, ακινησίας, ηττοπάθειας πολιτικο-συνδικαλιστικών ζιγκ-ζαγκ, αδιέξοδου κοινωνικού εταιρισμού, κομματικών συνεννοήσεων και ούτε βεβαίως βολέματος σε κρατικές θέσεις, πρακτικές στις οποίες πρώτη δίδαξε και πρωτοστάτησε η ΠΑΣΚΕ.
Αυτές οι δυνάμεις θα εξακολουθήσουν μέσα στα συνδικάτα και στους εργασιακούς χώρους να προσπαθούν να συσπειρώσουν τις μέγιστες δυνατές δυνάμεις για τη συνέχιση και ένταση του αγώνα με ενωτικά και μαζικά χαρακτηριστικά της υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων και την ανατροπή των πολιτικών της ύφεσης, των λουκέτων, της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Δυστυχώς για την ανάγνωση της ΠΑΣΚΕ, το ΟΧΙ των εργαζομένων και του λαού μας στο Δημοψήφισμα της 5ης ΙΟΥΛΙΟΥ δεν είναι ούτε διχαστικό, ούτε ψευδεπίγραφο, όπως θα επιθυμούσαν πολλοί. Δεν είναι φυσικά, ούτε η αιτία της επιβολής του 3ου Μνημονίου.
Η έντεχνη και οργανωμένη επιχείρηση δανειστών, μνημονιακών κομμάτων, εργοδοτών και κεφαλαίου να μετατρέψουν το ερώτημα του Δημοψηφίσματος σε επιλογή «ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο Ευρώ», στην οποία δυστυχώς συμμετείχε και η ΓΣΕΕ, αντικειμενικά εξυπηρέτησε την τελική εκβιαστική υποταγή του λαού μας στις σκληρές μνημονιακές πολιτικές και την προσπάθεια ακύρωσης να αμφισβητηθούν οι κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης.
Για τους εργαζόμενους, το Δημοψήφισμα είναι η πιο σοβαρή παρακαταθήκη του λαού μας για τη συνέχιση του αγώνα μας με στόχο την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης Ε.Ε., της «Γερμανικής Ευρώπης», της ολοκληρωτικής κυριαρχίας του Κεφαλαίου και του Νεοφιλελευθερισμού απέναντι στους ευρωπαϊκούς λαούς, την ακύρωση κάθε αιτήματος για μια Ευρώπη δημοκρατίας, ισότητας, αλληλεγγύης, κοινωνικής δικαιοσύνης, κοινωνικού κράτους, προστασίας των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτός ο αγώνας (με αφορμή και το Δημοψήφισμα), πήρε πλέον ευρύτερες διεθνείς και ευρωπαϊκές διαστάσεις όπως απέδειξαν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις και δράσεις αλληλεγγύης συνδικάτων και κινημάτων σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.
Για αυτό και το Δημοψήφισμα υπήρξε η αρχή ενός ρήγματος, που ως εργαζόμενοι και συνδικάτα έχουμε υποχρέωση να εργαστούμε με τους αγώνες μας να εμβαθύνουμε.
Κατά τα λοιπά, είναι εξόφθαλμο στον κάθε εργαζόμενο, ότι η συγκεκριμένη χρονική στιγμή που επέλεξε να παρέμβει η ΠΑΣΚΕ, φανερώνει την εξαιρετικά μεγάλη αγωνία της, να συσπειρωθούν γύρω από την ηγετική της ομάδα, τα συνδικαλιστικά της στελέχη και να διασφαλιστεί η επιβίωση και η αναπαραγωγή της μέσα στις γραμμές του σ.κ. αλλά και στις νέες δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται για τους εργαζόμενους.
Το να μετατρέπει όμως, την καθαρά πολιτική και συνδικαλιστική κριτική των δυνάμεων που είναι απέναντι στις επιλογές της, σε κατηγορίες περί «εσωτερικών εχθρών» είναι κάτι που μας υπερβαίνει.
Σε κάθε περίπτωση όμως αυτή η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ένα πράγμα προσπαθεί να αποφύγει.
Να παίξει δηλαδή, το ρόλο εκείνου του συντονιστικού κέντρου των νέων – και ακόμα πιο δύσκολων- αγώνων που έρχονται, αλλά αυτό θα το κάνουν έτσι κι αλλιώς οι εργαζόμενοι μέσα από τα συνδικάτα τους και το συν τονισμένο αγώνα τους.
ΜΕΤΑ εργαζομένων στον Ιδιωτικό Τομέα, 21-07-15
Πηγή:ΜΕΤΑ
