εστιατόριο που άνοιξε πριν λίγους μήνες ένας φίλος, σε μια απόσταση πεντακοσίων μέτρων από το Μπατακλάν» λέει ο Έλληνας σκηνοθέτης και συνεχίζει: «Έτυχε να πάμε πρώτη φορά το βράδυ της Παρασκευής γύρω στις 9.30μ.μ.. Ένα μικρό εστιατόριο δέκα τραπεζιών, από αυτά που συνηθίζονται στο Παρίσι».
Ο Νίκος Πλουμπίδης αποκαλύπτει ότι πληροφορήθηκε τι συνέβη από το τηλεφώνημα ενός φίλου του: «Ξαφνικά την ώρα που τρώγαμε τηλεφώνησε ένας φίλος μας, γνωρίζοντας ότι κατοικούμε στην περιοχή του βορειανατολικού Παρισιού, και ότι συχνάζουμε στο καφέ Carillon. Ήθελε να μάθει πού βρισκόμασταν εκείνη τη στιγμή και να είμαστε προσεκτικοί γιατί ακούστηκαν εκρήξεις και πυροβολισμοί στην περιοχή. Εμείς δεν είχαμε αντιληφθεί κάτι ακόμα».
Στη συνέχεια μεταφέρει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο τις σκηνές που διαδραματίστηκαν μέσα στο εστιατόριο: «Μιλώντας στο κινητό έστρεψα το βλέμμα μου και διαπίστωσα ότι ο εστιάτορας είχε κατεβάσει διακριτικά, χωρίς να σπείρει πανικό, τα ρολά του μαγαζιού. Βγήκαμε πίσω στην μικρή αυλή του εστιατορίου και συνειδητοποιήσαμε τι συμβαίνει. Αντηχούσαν οι σειρήνες από όλα τα περιπολικά του Παρισιού». Όπως είπε το μαγαζί που βρίσκονταν δεν είχε τηλεόραση, η ενημέρωση γίνονταν με κινητά, με συνδέσεις στο διαδίκτυο κι άρχισαν οι θαμώνες του εστιατορίου να ανταλλάζουν πληροφορίες.
«Οι νεκροί ανέβηκαν στους 30, μια άλλη ομάδα πυροβόλησε σε άλλη περιοχή κ.ο.κ. Απ το μυαλό μου πέρασε ένας φίλος που δούλευε στο Μπατακλάν, κι είχε απολυθεί τρεις εβδομάδες νωρίτερα. Η πιο τυχερή απόλυση σκέφτηκα. Περίπου στις 2 τα ξημερώματα ο εστιάτορας ανέβασε τα ρολά, ίσως με προσοχή μπορούσαμε να βγούμε έξω. Στον δρόμο δεν είδα αστυνομία, είχε λιγοστό κόσμο που γυρνούσε σπίτι, παντού κατεβασμένα ρολά».
Και προσθέτει: «Ένιωθες ότι κυκλοφορούν ασυνήθιστα λίγοι άνθρωποι, αφού περίμεναν να ηρεμήσουν τα πράγματα για να βγουν από μπαρ, ή από σπίτια φίλων, ή όπου αλλού βρισκόταν ο καθένας . Αισθανόσουν σαφώς ότι η νύχτα ήταν διαφορετική. Μια φίλη που μου τηλεφώνησε εκείνη τη στιγμή και μένει δίπλα από το Μπατακλάν, είπε ότι γινόταν χαμός από περιπολικά και στρατό. Τα γεγονότα είχαν γίνει πια γνωστά αλλά στο κινητό μου τηλεφωνούσαν συνέχεια φίλοι ακόμα και στο skype γνωστοί που είχαμε χαθεί τα τελευταία τα χρόνια. Οι άνθρωποι με τους οποίους ήμασταν στο εστιατόριο ήταν ψύχραιμοι».
Ο Νίκος Πλουμπίδης τονίζει ότι δεν επιθυμεί να ξαναμπεί απότομα στο κλίμα του εφιάλτη που έζησε, καθώς, αναπόφευκτα θα ενημερωθεί, ενώ συγκρίνοντας το μακελειό με το χτύπημα στο Σαρλί Εμπντό λέει ότι αυτό της Παρασκευής«είναι χειρότερο γιατί χτυπά στην καθημερινότητα».
Ο Δημοσθένης Μητροσύλης, φυσικός στο επάγγελμα θυμάται λεπτό προς λεπτό τα εφιαλτικά λεπτά που έζησε επιστρέφοντας στο σπίτι του. «Γυρίζαμε σπίτι μας από μια παράσταση στο Οdeon. Επιστρέφαμε με μοτοσικλέτα και στο ύψος της Bastille ο αέρας μύριζε έντονα εκρηκτικά, στον δρόμο είχε πολύ αστυνομία και στρατό, ρωτήσαμε να μάθουμε τι συμβαίνει, δεν είχαμε καμία πληροφόρηση» υποστηρίζει αρχικά ο Έλληνας φυσικός και συνεχίζει: «Οι αστυνομικοί μας έστελναν από άλλους δρόμους. Ήταν περίπου 10.30 το βράδυ, όλα ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Βλέπαμε μια κατάσταση και μετά μαθαίναμε τα νέα. Φτάσαμε σπίτι, είδαμε ειδήσεις. Οι δρόμοι ήταν πολύ πιο άδειοι, άλλοι κλεισμένοι στα σπίτια τους, άλλοι είχαν αποκλειστεί εκεί όπου βρίσκονταν».
Όπως σημειώνει «ο κόσμος στο Παρίσι είναι ήρεμος, διατηρεί την ψυχραιμία του», τονίζει, ωστόσο, ότι «είναι βέβαια μια κατάσταση άγρια, πολύ πιο άγρια από την επίθεση στο Σαρλί Εμπντό γιατί χτυπάει την καθημερινότητα».
Δεν κρύβει ότι «στο Μπατακλάν, που είναι ένας ωραιότατος χώρος, θα μπορούσε να βρίσκεται οποιοσδήποτε από εμάς για μια συναυλία, ακόμα και να παίζαμε μουσική με την μπάντα μας. Παρόλα αυτά αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν αντιδράσαμε συλλογικά όπως στο Σαρλί Εμπντό, να βγούμε δηλαδή εκείνη των ώρα όλοι μαζί, να διαδηλώσουμε, όλος ο κόσμος. Απλά παρακολουθήσαμε τις ειδήσεις, είδαμε και τον Ολάντ».
Προσπαθώντας να δώσει κάποια απάντηση στους λόγους της νέας τραγωδίας που έπληξε τη χώρα που εργάζεται, ο Δημ. Μητροσύλης, δεν διστάζει να αποδώσει ευθύνες στην πολιτικούς: «Μα γιατί ξαφνιαζόμαστε; Ο πολιτικός λόγος της Γαλλίας είναι ισχνός, πολύ λίγος. Αντί να κάνει κάτι πολιτιστικό η Γαλλία και να εμπνεύσει τον κόσμο να ονειρευτεί, το παράδοξο είναι ότι οι τζιχαντιστές παίρνουν πολλούς με το μέρος τους, ακόμα και Γάλλους που δεν είναι μουσουλμάνοι».
Πηγή: real.gr
Πηγή:http://www.enikos.gr
