Πλην θεαματικού, και εμπρηστικού, απροόπτου αυτή είναι και η βάση της σιωπηρής συμφωνίας Μέρκελ και Λαγκάρντ που θεμελιώθηκε στη χθεσινή τους συνάντηση στο Βερολίνο και η οποία αναμένεται να αποτυπωθεί στις εξελίξεις των επόμενων εβδομάδων και μηνών.
Die Welt: Η Μέρκελ αποχαιρετά αθόρυβα τη λιτότητα
Κατά την Die Welt είναι η συμφωνία που υπαγορεύει το ένστικτο της πολιτικής και ευρωπαϊκής αυτοσυντήρησης και συνοψίζεται στην υπαναχώρηση της Κριστίν Λαγκάρντ στο θέμα του χρέους και στην απόφαση της Μέρκελ να «αποχαιρετίσει αθόρυβα τη λιτότητα»:
«Όποιος θέλει να αποτρέψει την ανάληψη της γαλλικής προεδρίας από τη Μαρίν Λεπέν δεν μπορεί να κόπτεται πλέον τόσο πολύ για μικροπράγματα όπως οι στόχοι για το έλλειμμα. Η Μέρκελ ξέρει ότι δεν βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση», γράφει χαρακτηριστικά η Welt προσθέτοντας: «Η συμφωνία ανάμεσα στη γερμανική κυβέρνηση και το ΔΝΤ θα μπορούσε επομένως να είναι η εξής: Η κυρία Λαγκάρντ να εγκαταλείψει το μαξιμαλιστικό αίτημα για νέο κούρεμα χρέους για την Ελλάδα. Αυτό θα είχε εξάλλου μόνο συμβολική επίδραση. Οι ξένοι προς τα δεδομένα των αγορών όροι αποπληρωμής των ελληνικών δανείων ήδη αντιστοιχούν σε μερική παραίτηση από τις απαιτήσεις των δανειστών. Γι αυτό και η κυρία Μέρκελ αποχαιρετά αθόρυβα τη λιτότητα».
Το χρέος και τα πλεονάσματα
Στην πράξη, και σύμφωνα με τις πληροφορίες από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, ο εν λόγω συμβιβασμός κρύβει δύο υπαναχωρήσεις: Η μεν Κριστίν Λαγκάρντ παρέπεμψε το πάγιο αίτημα του ΔΝΤ για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους σε χρόνο μετά τις γερμανικές εκλογές – και μετά το τέλος του Μνημονίου, η δε Ανγκελα Μέρκελ εμφανίστηκε έτοιμη να αποστασιοποιηθεί από το τιμωρητικό δόγμα Σόιμπλε.
Ο βαθμός αυτής της αποστασιοποίησης θα φανεί στο τελικό μίγμα των μετα-μνημονιακών μέτρων που αναμένεται να συμφωνήσουν την επόμενη εβδομάδα δανειστές και ελληνική κυβέρνηση στην Αθήνα και, κυρίως, στον καθορισμό των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα – ήτοι, για την δοσολογία της ελληνικής λιτότητας – μετά το 2018 που θα έρθει μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Επ’ αυτού τον δικό του, ιδιαίτερο ρόλο αναμένεται να παίξει και το – επίσης «εμπιστευτικού» χαρακτήρα δείπνο που είχαν χθες το βράδυ στο Βερολίνο Ανγκελα Μέρκελ και Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, με κοινοτικές πηγές να αναφέρουν ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν πιέζει σταθερά προκειμένου να χαμηλώσει ο πήχης τόσο ως προς τη διάρκεια όσο και ως προς το ύψος των πλεονασμάτων που θα ζητηθούν από την Ελλάδα μετά το τέλος του Μνημονίου.
Αναζητείται το «περιτύλιγμα» του συμβιβασμού
Κατά τον γερμανικό Τύπο, πάντως, το σύνθημα της αποκλιμάκωσης της ελληνικής κρίσης είναι δεδομένο μετά τη χθεσινή συνάντηση Μέρκελ-Λαγκάρντ και πλέον αναζητείται το πολιτικό «περιτύλιγμα» του συμβιβασμού.
Ενδεικτικό είναι και το δημοσίευμα της Handelsblatt η οποία, επικαλούμενη άτομα από το περιβάλλον Μέρκελ και Λαγκάρντ, επισημαίνει ότι στόχος των δύο κυριών είναι «να επιλύσουν την αναδυόμενη ελληνική κρίση πριν προλάβει να κλιμακωθεί».
«Αναζητείται ένας συμβιβασμός που να μπορούν να πουλήσουν η Μέρκελ στο Βερολίνο και η Λαγκάρντ στη Ουάσιγκτον. Οι επόμενες συνομιλίες των δύο έχουν ήδη προγραμματιστεί», γράφει η εφημερίδα.
Προκειμένου να επέλθει αυτός ο συμβιβασμός η Κριστίν Λαγκάρντ έκανε ένα ακόμη πολιτικό δώρο στην Ανγκελα Μέρκελ, παραπέμποντας στο τέλος του ελληνικού προγράμματος, και βεβαίως μετά τις γερμανικές εκλογές, τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος και εγκαταλείποντας οριστικά κάθε αίτημα για «κούρεμα».
Χωρίς χρηματοδοτική συμμετοχή το ΔΝΤ
Αυτό, όπως σημειώνουν και ελληνικές κυβερνητικές πηγές, ουσιαστικά σημαίνει ότι «παγώνει» και οποιαδήποτε προοπτική συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα με χρηματοδότηση τουλάχιστον έως τον Σεπτέμβριο.
«Η Λαγκάρντ ξεκαθάρισε πως το Ταμείο θα είναι με το… μισό πόδι μέσα και το ενάμισι έξω», ήταν η χαρακτηριστική εκτίμηση κυβερνητικής πηγής χθες το βράδυ - μια προοπτική που εκλαμβάνεται ως θετική από την Αθήνα, υπό την προϋπόθεση ότι η εκκρεμότητα των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος δεν θα μπλοκάρει την ένταξη της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ.
Εδώ, κυβερνητικές πηγές ποντάρουν και πάλι στις προθέσεις πολιτικής ευελιξίας του Μάριο Ντράγκι και στις αυξημένες ανησυχίες του κεντρικού τραπεζίτη για την ευστάθεια του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Πρόκειται, ωστόσο, για μια ευελιξία που το εύρος της συναρτάται πλήρως και με την έκταση της στροφής Μέρκελ. Η οποία δεν αναμένεται επαναστατική και δείχνει καταδικασμένη να ακολουθεί την πορεία των προεκλογικών δημοσκοπήσεων σε Γαλλία και Γερμανία…
