Δεν σας φαίνεται λίγο περίεργο να μιλάς με φοιτητές δημόσιου πανεπιστημίου και το πρώτο που τους λες να είναι «θα ιδρύσω ιδιωτικά»; Υπάρχει, ξέρετε, κι ένα θέμα ψυχολογίας. Μιλάς με αυτούς τους φοιτητές οι οποίοι έχουν δώσει το παν για να είναι στο δημόσιο πανεπιστήμιο, έχουν πάει εκεί που θέλουν να πάνε και έρχεσαι και τους λες: «παιδιά, εκεί έχει παραβατικότητα, πρέπει να συνδεθεί και με την αγορά εργασίας και θα ιδρύσω και ιδιωτικά πανεπιστήμια». Κατ’ αρχήν τι σημαίνει «θα ιδρύσω ιδιωτικά πανεπιστήμια»; Υπάρχει κι ένα Σύνταγμα, ξέρετε. Θα «ιδρύσω»; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Τη σύνδεση με την κοινωνία, την εξωστρέφεια, είναι πράγματα που τα έχουμε πει τόσες φορές και τα εντάξαμε στον Νόμο για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση που ψηφίσαμε. Αλλά ξέρετε, δεν μπορεί τα πανεπιστήμια να απεμπολήσουν τη δυνατότητα της γνώσης ως κάτι αυτοτελές.
Αυτό το «ιδιωτικά πανεπιστήμια με όρους και προϋποθέσεις», ξέρετε πόσα χρόνια το ακούω; Δεκαετίες τώρα.
Υπάρχουν και ορισμένα θέματα τάξης, πολιτικής τάξης και πολιτικής κουλτούρας. Υπάρχει μία πολύ σοβαρή πρόκληση κι αυτή είναι η εξής: θα διεκδικήσουμε το δημόσιο πανεπιστήμιο; Αυτό που υπερηφανευόμαστε ότι είναι από τα καλύτερα στην Ευρώπη; Αυτό που με τόσα λίγα χρήματα κατάφερε να σταθεί στα χρόνια της κρίσης; Που παίρνουν τα ερευνητικά προγράμματα και που βγάζουν αυτούς τους επιστήμονες; Πώς γίνονται όλα αυτά; Μεταφυσικά γίνονται;
Εγώ λέω να διεκδικήσουμε τη βελτίωση του δημόσιου Πανεπιστημίου. Και αν ο κύριος Μητσοτάκης μπορέσει να αλλάξει το Σύνταγμα και του επιτραπεί να κάνει αυτά που λέει ότι θα κάνει, προφανώς δεν θα του απαγορεύσει κανείς να τα κάνει. Αλλά εμείς λέμε ότι είμαστε υπέρ του δημόσιου πανεπιστημίου και πάρα πολύς κόσμος σε αυτήν την κοινωνία είναι υπέρ του δημόσιου πανεπιστημίου. Ας το υπερασπιστούμε κι ας μην το πετροβολάμε.
Πηγή: https://left.gr
