συγγενές – χρώμα στην ακύρωση της ατζέντας και της στρατηγικής που είχε χαράξει από την αρχή της θητείας του ο αρχηγός της ΝΔ, εκείνη των πρόωρων εκλογών.
Εδώ και αρκετούς μήνες όλοι οι ευρωπαίοι παράγοντες, με πρώτους εκείνους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, με τους οποίους είχε έρθει σε επαφή είτε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είτε ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κωστής Χατζηδάκις, του έδιναν ακριβώς το ίδιο μήνυμα: Ότι η Ευρώπη δεν επιθυμεί νέο γύρο πολιτικής αστάθειας στην Ελλάδα και, πολύ περισσότερο, ότι επιδίωξη τόσο των Βρυξελλών όσο και του ίδιου του Βερολίνου είναι να κλείσει οριστικά πλέον το ελληνικό ζήτημα.
Στο επιτελείο της Πειραιώς ωστόσο η ανάλυση και η εκτίμηση ήταν διαφορετική: Πόνταραν στο ναυάγιο της δεύτερης αξιολόγησης, έβαλαν σε πρώτο – σχεδόν καθημερινό – πλάνο το αίτημα για εκλογές «εδώ και τώρα» κι έχρισαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη «πρωθυπουργό εν αναμονή».
Όταν η δεύτερη αξιολόγηση έκλεισε, ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε ως πρόταγμα τις επενδύσεις και την ανάπτυξη κι η δημοσκοπική συσπείρωση της ΝΔ έπιασε οροφή χωρίς όμως ρεύμα αυτοδυναμίας, το αφήγημα και η εκλογική ατζέντα κατέρρευσαν. Και η Νέα Δημοκρατία πέρασε από την εποχή του «Γερούν, γερά» στην ακύρωσή της από τον ίδιο το ίδιο το σύστημα Ντάισελμπλουμ.
Είναι μια ακύρωση που δεν οφείλεται σε… ξαφνικό έρωτα της συντηρητικής και δογματικής Ευρώπης προς τον Αλέξη Τσίπρα. Προέρχεται απλώς από μια κεντρική επιλογή, δεδομένη και γνωστή και στον Κυριάκο Μητσοτάκη εδώ και πολύ καιρό: Το γεγονός ότι η Ευρώπη θέλει πλέον να αφήσει πίσω της το «ελληνικό δράμα» και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνον με την επιτυχή ολοκλήρωση και έξοδο από το Μνημόνιο τον επόμενο Αύγουστο. Το έχουν ήδη δηλώσει, ξεκάθαρα και δημοσίως, όχι μόνον ο Ντάσελμπλουμ, αλλά και ο Μοσκοβισί, και ο Ρέγκλινγκ, και ο Ντράγκι. Και ο στόχος αυτός γίνεται ακόμη πιο προφανής και επιτακτικός μετά το αποτέλεσμα των εκλογών στην Γερμανία και τις μεγάλες πολιτικές προκλήσεις που ανοίγει όχι μόνον για το Βερολίνο αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη.
Το κακό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι πως ακριβώς τον ίδιο στόχο έχει – για εντελώς διαφορετικούς λόγους – και ο Αλέξης Τσίπρας. Το μόνο αφήγημα με το οποίο μπορεί να πάει στις επόμενες εκλογές ο πρωθυπουργός είναι πως έβγαλε την χώρα από τα Μνημόνια. Και για να συμβεί αυτό ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να κλείσει το ταχύτερο δυνατό η τρίτη αξιολόγηση, να κλειδώσει η συμφωνία για το χρέος και να επιτευχθεί η «καθαρή» έξοδος από το Μνημόνιο – ό,τι, δηλαδή, ακριβώς θέλουν σ’ αυτή την συγκυρία και οι Ευρωπαίοι.
Το ακόμη χειρότερο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι πως, παρ’ ότι εμμέσως πλέον αποδέχεται και ο ίδιος την αποτυχία της αρχικής του στρατηγικής, είναι πολύ δύσκολο να βρει νέα και εναλλακτική πρόταση. Το γεγονός και μόνον ότι η ΝΔ όρισε το έκτακτο συνέδριό της στις 16 και 17 Δεκεμβρίου δείχνει ότι η Πειραιώς έχει εγκαταλείψει πλήρως κάθε ουσιαστική προσδοκία για άμεση πολιτική ανατροπή και πρόωρες κάλπες. Ακόμη κι έτσι όμως, αδυνατεί να παρουσιάσει νέα και πειστική ατζέντα.
Οι εισηγήσεις της μετριοπαθούς πτέρυγας του κόμματος είναι να χρησιμοποιηθεί το συνέδριο ακριβώς ως η αφετηρία που θα επαναβεβαιώσει την κεντροδεξιά πολιτική ταυτότητα της ΝΔ και θα χαράξει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα με εκλογικό ορίζοντα το 2019.
Στον αντίποδα το σκληρό μπλοκ της πλευράς Σαμαρά και του αντιπροέδρου Αδωνι Γεωργιάδη επιμένει στην υιοθέτηση ακόμη πιο σκληρής αντιπολιτευτικής γραμμής, στην αποφυγή κάθε κεντρώας στροφής που θα μπορούσε να φέρει απώλειες από τα δεξιά, και στον ανταρτοπόλεμο με στόχο το ρήγμα μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων, του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
Μεταξύ των δύο μπλοκ και γραμμών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται για μια ακόμη φορά ασταθής και ευμετάβλητος. Και όσο καθυστερεί – ή αδυνατεί - να διαλέξει στρατόπεδο και στρατηγική τόσο περισσότερο αφήνει πολιτικό χρόνο στον Αλέξη Τσίπρα…
Πηγή: http://tvxs.gr
